KAR BEYAZ

BÖLÜM 66

Terk etmek... Bazen bir diyarı, bazen yuvayı, bazen de bir sevgiliyi... Terk etmek... Yanıyor insanın canı. Giderken yanıyor. Arkasında birini bırakmadığını anladığında yanıyor. O yanış öyle bir yanış ki... En çok kalamadığında yanıyor. Artık kalamadığında yanıyor. Kalamamak, biri sana dur demediğinde mümkün olur. İşte o zaman daha gururlu gidersin. Daha azimli gidersin. Fark etmez nasıl gittiğin. Gidersin!!!

                              ***

Barış, evine götürdü Körfez'i, Arşın'ı ve Arşın'ın ailesini... Yüzlerde bir mutsuzluk, acabalarla, keşkelerle dolu kocaman büyüleyici yalnızlıklar... Barış konuşuyor sadece duyulmak için...

" Burda kalabilirsiniz. İstediğiniz kadar. Ben zaten Eda'yla evlendikten sonra bu evi Begüm'e bırakmıştım. Ali Amca'mla yaşayıp gidiyordu. Burası sizin de eviniz sayılır. "

Leyla Hanım, başını yerden kaldırmadan konuştu.

" Abim burda ne zamandır. Girip çıktığımız ev. Ne eve, ne de sahibine yabancı değiliz. Ama kalabalığız. Çok fazla kalamayız burda. Bir iş bulana kadar, bir eve çıkana kadar kalırız. Sonra gideriz Barış Bey. "

Körfez, Leyla Hanım'ın omzuna dokundu Arşın'ın bakışlarının arasında...

" Sonra düşünürüz bunları. Önce buraya yerleşin. "

Arşın, bu cümleden sonra hemen söze girdi.

" Yerleşin derken? Sen burda kalmayacak mısın Körfez? "

Körfez, Arşın'ın içini kanatacak o sözü söyledi.

" Mutsuzluğumu size de bulaştırmak istemiyorum. "

Arşın, Körfez'in elini tuttu.

" Birbirimizden güç alacağız. Bunca zaman hiç yapmadığımız şeyi yapacağız. Bu kadar kişiyiz burda. Sen tek başına bizi mutsuz edemezsin ama biz hep beraber seni mutlu ederiz. Bu defa farklı olsun. Bak, kurtuldun o evden, sana travmalardan başka bir şey vermeyen o evden... Orda bir aile yoktu. Bizimle kal!!! Bizden gitme!!! Birlikte savaşalım. Birlikte göğüs gerelim. Bizi bırakma!!! "

Körfez, Arşın'ın sözlerinden sonra Arşın'a sarıldı. Herkes duygulu gözlerle onları seyrediyorlardı. Acı içerden gelen bir şeydi. Sızısı çok içindeydi insanın. Arşın ile Körfez, onca zamanı, onca acıyı birbirlerinin elini tutarak telafi ettiler bile. Hiçbir şeye benzemez aşık olduğun insanın elini tutmak. Onun elini tuttuğunda gücün artar. Tüm dünyayı sallarsın. Altından zeminin kayar ama sen kaymazsın. Asıl Leyla Hanım'ın Körfez'e söylediği söz Körfez'i oracıkta bitirdi.

" Senin bir ailen var Körfez. Bak bize. Bir ailen olacak burda senin. Sana yaptığım her şey için çok özür dilerim. Sana söylediğim her söz için çok pişmanım. Çok özür dilerim. "

Körfez, Arşın'dan sonra Leyla Hanım'a sarıldı ve gözleri dolduğunu anladığı an onların önünde ağlamamak istediği için lavaboya gidip orda akıttı gözyaşlarını. İlk defa hissettiği aile sıcaklığı bütün damarlarında geziniyordu. Yanında Arşın'la, içinde Arşın'la, kalbinde Arşın'la dünyanın en mutlu insanıydı bugün terk ettiklerine rağmen...

                             ***

Arşın, Sedef ve Begüm, mutfakta yemek hazırlıyorlardı. Arşın şöyle bir mutfaktan başını çıkartıp içeriye baktığında Körfez'in ne kadar moralsiz olduğunu bir kez daha gördü. Hızla Sedef ile Begüm'e döndü.

" Körfez'in canı çok sıkkın. Normal tabi Yavuz Bey'in yine hangi tarafta kimin yanında durduğunu bir kez daha gördükten sonra... Yıllardır büyüdüğü evi terk etmek zorunda kaldı. Yanına hiçbir şey almadı. Bırakabilse geçmişini bile orda bırakırdı. Yapabilse kimin oğlu olduğunu unuturdu. Köksüz olmaya bile razıydı. Unutamadığı için canı bu kadar yanıyor. Bizim için kolaydı gitmek ama onun için kolay değildi ki. Annesinin son nefesini verdiği yer bile orda dururken ordan gitti. Benim elimi tuttu. Annesinin elini bırakma pahasına benim elimi tuttu. Şimdi ben aynısını yapıp onun ellerini sıkıca kavrayıp son gücüme kadar tutup onu düştüğü yerden ayağa kaldıramıyorum. Kalkmak istiyor mu, onu bile bilmiyorum. Elimi uzatsam tutar mı, bilmiyorum. Tek bildiğim Körfez'i çok seviyorum. Çektiği acıyı görmeye katlanamıyorum. "