KAR BEYAZ

BÖLÜM 24

Eda için sancılı bekleyiş başlamıştı. Korku dolu yüzler ve umut içinde geçen umutsuz bekleyiş... Eda'nın durumu kritikti. Ameliyata alınmıştı. Dokuz aya yakın karnında taşıdığı bebeği ve kendi hayatı ölüm denilen gerçeğin ucundaydı. Körfez, Barış, haberi alıp gelen Aslıhan Hanım ile Yavuz Bey, ameliyatın bitmesini bekliyorlardı. Bir yandan da Sarp'a ulaşmaya çalışıyorlardı. Sarp ise her şeyden habersiz arkadaşlarıyla delice eğleniyordu. Arşın, Leyla Hanım, Sedef, Cenk, Kenan Bey, hepsi ayrı ayrı endişe içinde iyi bir haber gelmesini beklerken mutfağa yanlarına gelen Şebnem Hanım onlardan biri gibi yanlarına oturup onlarla birlikte haber gelmesini beklemeye başladı. Zaman ilerledikçe korkular artıyordu. Zaman ilerledikçe üzüntüler çoğalıyordu. Körfez, Sarp'ın bir arkadaşından Sarp'ın kızlı erkekli bir grupla birlikte partilemeye gittiği yeri öğrendi. Babasına gidip Sarp'ı getireceğini söyleyerek Barış ile birlikte hastaneden ayrıldı. Sarp'ın umursamaz, başıboş hayatına doğru bir yolculuk başladı. Barış ile Sarp'ın olduğu yere giden Körfez'in canı burnundaydı. Müziğin sesi ta dışarıya kadar geliyordu. Kulak patlatan bir müzik vardı. Öyle ki kapının sesini bile saniyelerce duymadılar. En nihayetinde açıldı kapı. Körfez ile Barış içeri girdiler. Sarp, kızlarla dans ediyordu. Körfez'i görmüyordu gözü. Körfez, Sarp'ın omzunu tutunca Sarp Körfez ile göz göze geldi.

" Körfez!!! Ne yapıyorsun burda? "

" Eda hastanede!!! "

" Ne diyorsun? Anlamıyorum. "

" Eda hastanede. "

" Ne? Duymuyorum. "

Barış, gidip müziği kapatınca bütün evde Körfez'in sesi yankılandı.

" Eda hastanede!!! Durumu kritik. Onun da bebeğin de durumu çok kritik. Ameliyat devam ediyor. "

Sarp, az önce duymadığı sesi şimdi tüm duyu organlarının en derin köşelerinde hissediyordu. Bu sesi duyarken kulağı patlıyordu. Hemen koştu Sarp arabasına doğru. Körfez ile Barış'da peşinden... Birlikte hastaneye doğru yola çıktılar. Sarp için yol bitmiyordu. Ne kadar hızlı sürerse sürsün o yolun sonu gelmiyordu. Sonunda bitti yol. Arabaya bindiği gibi indi hızlıca arabadan. Körfez ile Barış ile beraber koridorları tüketti. Hayatta hiçbir şeyi önemsemeyen Sarp, ilk defa bir şeyi hayatının en değerli yerine koymuştu. İlk defa bir şeyden bu kadar çok korkuyordu. Koridora geldiler sonunda. Umutlu bekleyişin olduğu yere. Aslıhan Hanım'ın ağladığını, Yavuz Bey'in gözlerinin dolu dolu olduğunu gördüler. Körfez'i de, Sarp'ı da, Barış'ı da bir endişe sardı. Aslıhan Hanım koşarak sarıldı Sarp'a. Ağlamaklıydı. Hıçkıra hıçkıra. Sarp anladı ki ikisinden birini kaybetti. Sustu, konuşamadı. Boğazı düğümlendi. Ta ki Aslıhan Hanım'ın mutluluk gözyaşları döktüğünü anlayana kadar...

" İkisi de iyi. Çok şükür ikisi de iyi. "

Sarp ağlamaya başladı bu defa. Körfez'le Barış'ın da gözleri doldu. Eda'da bebekte çok iyiydi. Hayattalardı. Zor bir doğum olmuştu ama atlatmışlardı. Sarp, bebeğini uzaktan seyrediyordu, camın arkasından. Körfez geldi yanına. Sarp'a sarıldı. Barış'da hemen yanlarındaydı. Körfez'in Sarp'a söyleyeceği iki çift lafı vardı.

" Sen artık baba oldun. Ona göre davran. "

Sarp suskun kalırken yanlarına Yavuz Bey geldi.

" Ben de dede oldum. Yaşlandığımı şimdi anlıyorum. "

Körfez, o an evdekilere de haber vermek gerektiğini, meraktan öldüklerini söyledi. Ve evi aramak için uzaklaştı. Şebnem Hanım'ı aradı. Eda'nın da, bebeğin de gayet iyi olduğunu söyledi. Şebnem Hanım, telefon kulağında bu mutlu haberi mutfak tayfaya söylerken Arşın'ın sesi duyuldu telefondan.