KAR BEYAZ

BÖLÜM 35

Körfez'in Arşın'ın zekası karşısında eli kolu bağlı kalmıştı. Arşın'ın tuzağına kolayca düşeceğini, oyununa balıklama atlayacağından emindi. Çünkü kimse, hiç kimse Körfez Yarkın'ı reddedemezdi. Herkes ama herkes önünü arkasını düşünmeden onunla olmak için can atardı. Bir bakışı yeterdi karşısındaki insanın kalbini ele geçirmek için. Ama bu defa öyle olmadı. Ezberlenmiş cümleler hayat bulmadı bu defa. Kendi silahını kendine doğrultmak zorunda kaldı. Acı içinde kıvranmak zorunda kaldı. Yürürken aklında, beyninde sürekli Arşın'ın sözleri... Bir ok gibi saplanır durur. Çıksa çıkmaz, mutlaka bir iz bırakır. Silinse silinmez, yarası kalır. Tamamen terketmez o bedeni, bırakıp gitmez. Körfez bilmiyor ki Arşın'ı tuzağa çekememek bir kaybediş değil, aşkın kazanışı... Onun haberi yok ki içinde ki aşkın ne kadar büyüdüğünden... Kafasını bir çevirse görecek aslında. Aşkı, Arşın'ı görecek. Ama hep aynı yere bakıyor. O baktığı yerde aşk değil acı var sadece...

                                ***

Barış, Körfez için eve geldiğinde salonda Eda ile karşılaştı ve ondan Körfez'in evde olmadığını öğrendi. Hemen Körfez'i aradı. Körfez yarım saate evde olacağını söyleyince Barış Eda ile salonda oturup Körfez'i beklemeye başladı. Eda ile baş başa kalmak da güzel bir fırsat olmuştu Barış için. Soracağı soruları vardı çünkü bir türlü soramadığı...

" Arda nasıl? Göremedim onu. "

" İyi, odada uyuyor. Bakıcısı yanında..."

" Bakıcı mı? "

" Aslıhan Hanım daha doğru olacağını söyledi. Ben pek adapte olamadım da henüz anneliğe. "

" Sarp peki? O adapte olabildi mi babalığa? "

" Gördüğüm kadarıyla hayır. "

" Eda, neden kendine bunu yapıyorsun? "

" Neyi? "

" Bunu işte. "

" Anlamadım. "

" Anladın bence, çok iyi anladın hem de. Seni insan yerine bile koymayan bir adamın yanında neden duruyorsun? "

" Sanane bundan? "

" Birçok kez şahit oldum. Sarp sana mükemmel derecede kötü davranıyor. Seni bırak bir insan olarak görmeyi, çocuğunun annesi olduğun için bile saygı duymuyor sana. Ve sen buna izin veriyorsun? Buna izin verirken de kendinden ödün veriyorsun. "

" Senden akıl alacağımı filan mı düşündün de benimle böyle konuşmaya karar verdin? Sen Körfez'in arkadaşısın sadece. Benimle bir alakan yok. "

Eda çok sinirlenip gitmek için ayağa kalkarken Körfez'in sesi Barış'ın da Eda'nın da dikkatini başka yöne çekti. Körfez merdivenlerden çıkarken karşılaşıp atıştığı Selim'le iyice gerilmişti.

" Ooo... Körfez Bey!!! Ne bu hal, tavır? Yine esiyorsun. "

" Sana esmedim henüz. Çekil önümden, bak işine. "

Körfez Selim'i eliyle hafifçe iterek hızla odasına gidip kapıyı çarptı. Barış hemen Körfez'in peşinden gitti. Körfez iyi değildi. Odada adım üstüne adım atıyor, kendi kendine söyleniyordu. Sinir boşalması yaşıyordu.

" Oğlum, iyi misin, ne oldu? "

" Yok bir şey Barış. "

" Var bir şey. "

" Yok diyorum. Sorup durma. "

" Körfez!!! Şimdi sana iki seçenek sunuyorum. Dostunsam anlat. Dostun değilsem anlatma. "