KAR BEYAZ

BÖLÜM 27

Bu sabah Aslıhan Hanım'ın mutfağa inip akşama misafirlerin geleceğini söylemesiyle başladı. Yavuz Bey'in iş dünyasından tanıdığı Sedat Bey ve ailesinin geleceğini öğrenen mutfak halkı hemen işe koyuldu. Hepsini derin bir koşuşturmaca aldı. Her şey mükemmel olmalıydı. Tam da Yarkın ailesine yakışır nitelikte. Herkes bir o tarafa, bir bu tarafa koşuşturup çalışmaya başladı. Bütün gün bu hazırlıklarla sürüp giderken akşam olduğunda herkes misafirleri beklemeye koyuldu. En sonunda beklenen misafirler geldi. Yavuz Bey'in arkadaşı Sedat Bey, eşi Duygu Hanım ile kızları Bahar... Bahar çok güzel, alımlı, asil bir kızdı. Arabadan iner inmez bütün herkesle merhabalaşırken bile her tarafından asalet akıyordu. Özellikle Körfez'le tokalaştığında daha da asaletli görünmeye çalışıyordu. Gereksiz bir şekilde. Şımarık bir kız olduğu her halinden belliydi ancak Körfez'in yanında bu hareketlerini gizlemeye çalışıyordu. Arşın ise onları seyrederken tuhaf duygular hissediyordu. Bahar, Körfez'le tanışırken birkaç cümle etmeyi de ihmal etmedi.

" Biliyor musun? Biz seninle aynı üniversitede okuduk. Sen bir üst sınıftaydın. Beni hatırlamazsın. Ama ben bütün sınıflarda konuşulan birini asla unutmam. "

Yavuz Bey gülerek...

" A, öyle mi? Ne hoş tesadüf ? "

" Evet, bütün okulun gözbebeğiydi Körfez. Daha doğrusu bütün kızların..."

Körfez, çaktırmadan Arşın'a baktıktan sonra...

" Hiç farkında değilim. "

" Sevgilin var diye hepsi yas tutardı. Begüm'dü galiba kız arkadaşının adı. Hepsi ondan nefret ederdi. "

" Begüm ise Körfez Yarkın'ın onu seçmesinin kıymetini bilemedi. "

" Ya!!! Ayrıldınız mı? "

" İyi ki okuldayken bir arkadaşlığımız olmamış. Bu kadar meraklı birine cevap yetiştiremezdim. "

Yarkınlar gülüşürken Arşın'ın gözlerinin içi kara delikti adeta. Körfez'i kendinden uzak tutmayı başarmıştı. Ama bu defa da yaşanmayan bir şeyi daha da imkansız kılmıştı.

" Kapıda mı konuşacağız bunları? Hadi içeri girelim. Gece uzun!!! "

Yarkınlar içeri girerken Bahar'ın Körfez'e yakın tavırları Arşın'ın canını sıkmıştı. Yine de içinde yaşadığı duyguları dışa vurmamak için üstün bir çaba sarfediyordu. Leyla Hanım, Arşın'ın bu hallerini gördükçe üzülüyordu. Sessiz sedasız işine devam ederken gözleri sürekli Arşın'daydı. Onun buruk bakışlarında... Çocuk yanaklarında... Kaybetmeyi kabul etmek, kaybetmek kadar acımasız değilmiş meğerse...

Arşın, Sedef ve Cenk, masayı hazırlarken Arşın'ın gözleri Körfez'deydi. Kimseye, en çokta ona belli etmeden sürekli ona bakıyordu. Körfez ise Arşın'a bakmamaya çalışarak misafirlerle sohbet ediyordu. Arşın'ın gözleri gibi kulakları da Körfez'deydi.

" Aynı okulda okumuşuz ama hiç karşılaşmamışız Bahar. Bu nasıl olmuş? "

" Sen okulun popüler çocuğuydun. Bir grubun vardı. Sürekli onlarla takılırdın. Gözünde kimseyi görmezdi. Kendi dünyandaydın. "

" Okulu babamın torpili olmadan bitirmek için verdiğim çabayı bir ben bir Allah bilir. Sırtımı babama dayamadım ben. Şirkete şimdi canım istediğinde uğrasam da okula her gün giderdim. "

Körfez'in bu sözünden sonra kahkahalar havada uçuşurken Şebnem Hanım Arşın'ın hüznünü oturduğu yerden görebiliyordu. O esnada Arşın'ın yemeğin hazır olduğunu söylemesiyle birlikte herkes koltuklarından kalkarak masaya doğru gitti. Körfez, Arşın'la ufacık bir göz göze geldikten sonra sandalyesine oturdu. Arşın, Sedef ve Cenk, servis yapmaya başladılar. Arşın, Körfez'in tabağını doldururken yine göz göze geldiler. Her şey yalan olsa da o bakışların gerçekliği bütün yalanların, bütün yanlışların çok üstündeydi. Arşın ve kuzenleri, servisi yaptıktan sonra çıkıp gittiler. Arşın, merdivenleri bile oldukça düşünceli iniyordu. Körfez'e kendini denk görmeyen Arşın, Körfez ile Bahar'ın eşitliğini gördükçe daha uzaklaşıyordu aşkından. İçindeki yangın büyüyordu. Söyleyemiyordu. İçinden geçenler içinde kalıyordu. Leyla Hanım, Sedef ve Cenk anlasalar da Arşın'ı üzmemek için bu konu hakkında tek bir kelime bile etmiyorlardı. Körfez ise tekrara saran sohbetten çok sıkılmıştı. Bir an önce kalksınlar diye sürekli saatine bakıyordu. Muhabbet uzadıkça uzuyor, Aslıhan Hanım Körfez ile Bahar'ı çok yakıştırdığını belli eden bakışlar atıyordu. Körfez bu durumdan rahatsızdı. Körfez için bir hayli sıkıcı olan gece en nihayetinde bitti. Körfez bütün gece oflamamak için kendini zor tutmuştu. Misafirlik biterken Bahar, Körfez'den numarasını almayı da ihmal etmedi. Arşın pencereden Bahar'ın ve ailesinin gidişini seyrederken Körfez, Arşın'ın perdenin arkasında olduğunu gördü. Arşın, Körfez'le göz göze gelince perdeyi kapatıp içeri girdi. Körfez, Arşın'ın bu dengesiz tavırlarına anlam veremiyordu. Yine Arşın'ın masumiyetini sorguluyordu içten içe. Arşın'ın asıl masumiyeti ise yüzünde, gözlerinde de değil, kalbindeydi. Canı bu kadar yanmazdı çünkü. Körfez'in yanında bir başkasını görünce bu kadar acımazdı içi. Körfez'in yüzde aradığı masumiyet, kalpteydi. Kalbin en derin, en hüzünlü yerinde...