KAR BEYAZ

BÖLÜM 80

Körfez namlunun ucundaydı. Arşın'ın gözleri bakışları korku doluydu. Herkes, bütün herkes endişe içindeydi. Eda o tetiği çekecek miydi? O tetiği çektiği an her şey bitecek miydi? Hayat duracak mıydı? Her şey bir yana Eda bunu yapacak mıydı? Yapabilecek miydi? O an herkes nefesini tutmuş çaresizlik içinde kıvranırken Eda silahı yavaşça yere indirip ağlamaya başladı.

" Yapamayacağım. Yapamayacağım. Hayır!!! "

Aslıhan kötü kötü bakarak...

" Yapamayacaksın!!! Korkak!!! Körfez'in canını oğluna tercih ediyorsun demek!!! Seni aciz yaratık!!! Çok ağlarsın ama sonra!!! Bebişin senin bu korkaklığın yüzünden elden gidince çok ağlarsın!!! İşe yaramaz gözyaşların ama sen ağlarsın!!! "

Aslıhan, Eda'yı kelime oyunlarıyla gafil avlamaya çalışıyordu. Onu tuzağın içine çekmek için zora sokuyordu, çaresiz bırakıyordu. O an ki boşluktan faydalanan Sarp, ani bir hamleyle Eda'nın yere doğru tuttuğu silahı hızlıca kaptı ve Aslıhan'a doğru uzattı.

" Sakın hareket etme!!! Seni vururum!!! Ateş ederim!!! Yapmaz deme, yaparım. Oğlum için yaparım. Burda ki herkes için yaparım. Bütün sevdiklerim için yaparım. En iyisi kimsenin burnu kanamasın. Şimdi hemen o elinde ki silahı yere indireceksin. Bizi bırakacaksın. Yolun sonuna geldiğini kabul edeceksin. Arda'nın yerini söyleyeceksin. "

Herkesin bakışları umutları ümitleri Sarp'la birlikte yeşerirken Aslıhan'ın anlamsız kahkahası ve ardından sarfettiği sözler bütün umutları yerle bir etti.

" Sence o silah dolu mu? Silahlardan anlamadığın o kadar belli ki Sarp!!! O silah boş, bomboş!!! Ben salak mıyım? Dolu silah verir miyim bu aptal Eda'nın eline? Sadece onu denemek istedim. Oğlu için katil olabilecek mi, görmek istedim. "

Sarp, silahı denemek için havaya doğrultup ateşleyince silahın gerçekten de boş olduğu anlaşıldı. Sarp, mutsuzluk içinde silahı yere fırlattı. Ardından da Aslıhan'ın ittirmeleriyle hem o hem de Eda yerlerine tekrar geçtiler. Eda dayanamadı ve bağırdı Aslıhan'a avazı çıktığı kadar, boğazı yettiği kadar...

" Allah belanı versin senin!!! Allah belanı versin!!! Oğlum nerde? Söyle artık, söyle!!! "

Eda'nın çığlığına kulaklarını kapatmıştı Aslıhan. Burdan kurtulmak için, Aslıhan'ın elinden kurtulmak için tek bir yol vardı, tek bir çıkış kapısı... Polislerin bir şekilde bu durumdan haberdar olup buraya gelmeleri... Arşın umudunu Aslıhan'ın yüzüne haykırdı.

" Yakalanacaksın. Bizi kurtaracaklar. Polisler gelecek ve bizi kurtaracaklar. Sen de bunu biliyorsun Aslıhan. Çok iyi biliyorsun. Sonsuza dek burda kalmayacağız. "

Aslıhan kafasında planını çoktan kurmuştu.

" Ben teslim olmam. Olmam. Olmayacağım. Sizi de götüreceğim yanımda giderken. Hep beraber aynı yolculuğa çıkacağız. Hem acele etme o kadar Arşın. Çok aceleci davranma. Güvenliğe ne olduğu belli değil. Siz hepiniz burdasınız. Kimin nasıl haberi olsun? Kimsenin ruhu duymaz. Herkes burda!!! Daha çok zamanımız var dertleşecek!!! "

Körfez öfke içinde...

" Haini söyle!!! "

Körfez'in bu sözüyle Aslıhan ile arasında ucu geçmişe dokunan bir hesaplaşma yaşandı.

" Çok mu merak ediyorsun? "

" Bilmek istiyorum. Burda ki herkes gibi öğrenmek istiyorum. "

" Ne yapacaksın öğrenince Körfez? O sakat bacaklarınla ne yapacaksın? "

" Beni bu hale sen getirdin!!! "

" Kendime teşekkür ederim!!! "

" Neden teyzem olarak kalmayı seçmedin? Biz çok iyi bir teyze yeğen olabilirdik sen bu kadar kötü olmasaydın... Neden kendinden bu kadar nefret ettirdin? Nedeni yok, değil mi? Bari pişmanlık olsun. O da yok, değil mi? Yazık!!! Benim bu hayatta iki tane teyzem oldu. Birinden ölesiye nefret ettim. Birini çok sevdim. Sen Şebnem Teyze'nin tırnağı bile olamazsın. Ama oluyor bazen. Yanlış insan ölüyor. Keşke o yaşasaydı, sen ölseydin!!! "