KAR BEYAZ

BÖLÜM 84

Arşın ile Körfez, bir masalın en gerçekçi olanıydı. Masallara inanmaz ya çoğu insan, yalan zanneder, çocukları kandırmak için öylesine uydurulmuş hikayeler zanneder ama öyle değildir. Bazı masallar hayattan bile daha gerçektir. Onların masalı ufacık bir köyde başladı. Bir kurşunla genç bir kızın hayatı değişti ve sürüklendiği hayatta aşık olacağı ve hep aşık kalacağı adamı buldu. Küçücük bir köyde başlayan bu tarifsiz hikaye bir malikanede devam etti. Uzaktan heybetli, görkemli, hatta belki ürkütücü görünen bu malikanenin içi henüz kendisini bulamamış insanlarla doluydu. Arşın hiç bilmediği hayatlara dokundu farkında olmadan. Yaralı bir genç vardı bu malikanede, herkesten nefret eden, kendini bile sevmeyen yaralı bir genç... Körfez'di adı. Sedef, ilk gün Arşın'a Körfez'i anlatırken Körfez'in hep karanlık taraflarından bahsetmişti. Arşın'ı korkutmuştu hatta duydukları. Ama zamanla kimse karanlık kalamadı. Körfez bile... Arşın'ın ışığı onu içine çekti. Artık Körfez karanlık değildi. Karanlık dünyasından çıkıp ışığı tanıdı. Arşın'ın gözlerinde, Arşın'ın ellerinde, Arşın'ın kalbinde... Aşkı buldu onun yüreğinde. Aşk, sahip çıkıldığında, kıymeti bilindiğinde, değer verildiğinde çok güzel ama çok güzel bir duygu. İncitmekten korkacak kadar güzel bir duygu. Körfez aşkı keşfetti Arşın'ın yüreğinde. Aşk birlikte olmak demek değildi. Aşk birlikte olmak için savaşmaktı. Bazen bir kişiyle, bazen herkesle, bazen tüm dünyayla... Çünkü sevmekten geçen her yol dikenli olur. Bu dikenlere çıplak ayakla basmayı göze alacaksın. Göze aldılar. Onlar gözü kara iki aşıktı. Bazen sustular, bazen kaçtılar, bazen nedensizce birbirlerini üzdüler ama aşkları hiç bitmedi. Bir an olsun bitmedi. Azalmadı bile. İnsan kalbinin eşini bulduğunda onu kolay kolay bırakmazmış. Birbirlerini hiç bırakmadılar. Ayrıldıklarında birbirlerini daha çok sevdiler. Kırıldıklarında bir diğeri adına kendilerinden özür dilediler. Birbirlerini hep affetmek istediler. Aşkları hep çok büyüktü. Şimdi bu büyük aşk iki büyük evetle şahlanacak. Bugün evleniyorlar çünkü!!! Bugün onların en mutlu günü!!!

Nasıl da yakışmış gelinliği Arşın'a... Gözlerinin içi gibi parlak mı parlak, kalbi kadar yüce, büyüleyici, ışıl ışıl... Onu birlikte gidip seçtikleri gelinliğin içinde gören Körfez için durmak bilmeyen kalp atışları başlamıştı. Körfez, Arşın'a çok yakışacağını düşündüğü için özellikle o gelinliği istemişti. Aslında Arşın'ın beğendiği başka bir gelinlikti ama Körfez o kadar ısrarcı olmuştu ki bu gelinlik alınmıştı. Körfez, Arşın'ı bu gelinliğin içinde görür görmez ısrarında ne kadar haklı olduğunu anladı. Arşın'ın güzelliği daha çok ortaya çıkmıştı. Gelinliğinin içinde masallardan fırlamış gibiydi. En güzel iltifatları hak eden biri olmuştu. Körfez, Arşın'a bir kez daha aşık olmuştu. Artık onlar nikah memurunun soracağı soruya evet yanıtını vermeyi bekliyorlardı. Alkışlar eşliğinde o soru soruldu. Önce kızımıza, Arşın'a!!! Evet dedi Arşın. Sesinin en zirve yeri neresiydi bilinmez ama heyecanı mutluluğu her tavrından belli oluyordu. Sonra aynı soru oğlumuza soruldu, Körfez'e!!! Ne desin Körfez, ne diyecek evetten başka? Ses tonuyla kulakları sağır edecekmişcesine haykırdı evetini... Hatta o kadar bağırdı ki gülüşmeye başladı herkes... Arşın'ın nikah şahidi Yavuz Bey'di. Arşın, ona olan saygısını göstermek için böyle olmasını istemişti. Körfez'in nikah şahidi de Leyla Hanım'dı. Körfez'de Arşın ile aynı düşüncedeydi. Nikah şahitlerinin de imza atmasıyla beraber nikah kıyıldı. Artık Arşın ile Körfez evlilerdi. Belki de dünyanın görüp görebileceği en mutlu gelindi Arşın ve tabi ki en mutlu damattı Körfez... O akşam tüm güzelliğiyle devam ediyordu. Körfez ile Arşın bir yandan dans ediyor, bir yandan konuşuyorlardı. Bir yandan etraflarında ki mutlu insanlara bakıyorlardı.

" Biz evlendik!!! "

" Evet, evlendik. Neden inanamıyorsun? "

" Zor oldu da biraz... "