KAR BEYAZ

BÖLÜM 33

Körfez, sabah bir kabusun eşiğinde uyandı. Kan ter içinde, soluk soluğa... Annesi, Aslıhan Teyze'si, Şebnem Teyze'si, babası vardı kabusun içinde. Uyandığında korku içindeydi. Yüzü ateş gibi yanıyordu. Çocukluğunu hatırlamak ona yalnızca acı veriyordu. Rüyaları bile kabustu artık. Yataktan kalktı. Elini yüzünü yıkamaya gitti. Canı bir daha asla yanamayacak kadar çok yanıyordu. Üstünü giydikten sonra salona gitti. Aslıhan Hanım ordaydı. Oturduğu yerde Şebnem Hanım'ı o son gece ağrılar içinde gördüğünü ama bir şey yapmadığını hayal ediyordu. Körfez'in yanına yaklaştığından habersiz... Körfez korkunç bakışlarla Aslıhan Hanım'a bakıyordu. Aslıhan Hanım nihayetinde farketti Körfez'i. İrkildi.

" Duymadım senin geldiğini. "

" Biraz konuşalım mı? "

" Konuşalım Körfez. Konu? "

" Burda değil. Benimle gel. "

Aslıhan Hanım, tereddütte kalsa da Körfez'le çıkıp gitti. Bahçeye doğru. O acı dolu kulübeye gittiklerini anlayınca da durdu.

" Körfez!!! Nereye? Beni nereye götürüyorsun? "

Aslıhan Hanım, Körfez'in bir delilik yapacağını farkedince onunla gitmek istemedi. Geri dönmeye çalışınca da Körfez onu kolundan çekiştirerek zorla götürmeye başladı. Bu duruma tanık olan Sedef hemen Arşın'ın yanına koşturdu.

" Arşın!!! Körfez Bey, Aslıhan Hanım'ı kolundan sürükleyerek kulübeye doğru götürüyor. Delirmiş gibiydi. "

Arşın, Sedef'e Yavuz Bey'e haber vermesi gerektiğini söyleyerek kulübeye doğru koşar adımlarla gitmeye başladı. Körfez, Arşın gittiğinde çoktan Aslıhan Hanım'ı zorla kulübeye girdirmiş, üzerine kapıyı kilitlemişti. Aslıhan Hanım çıkar beni burdan derken Körfez'in buna hiç niyeti yoktu. Arşın olanları görüp Körfez'i durdurmak istedi.

" Körfez Bey!!! Ne yapıyorsunuz? "

" Git burdan!!! "

" Açın şu kapıyı!!! "

" Karışma!!! "

" Arşın, Arşın!!! Bir şey yap. Açsın kapıyı. Git, Yavuz'a haber ver. "

" Yavuz Bey birazdan gelir. "

Körfez, Arşın'ın bu tavrına çok sinirlendi.

" Haber verdin mi koşa koşa Yavuz Bey'ine? Bu kadar çok mu seviyorsun Aslıhan Hanım'ını? "

" Ben sizi düşünüyorum. "

" Niye? Niye beni düşünüyorsun? "

Arşın, Körfez'in ateşli gözlerle sorduğu bu sorunun cevabını veremeden Aslıhan Hanım'ın bağırışları girdi araya.

" Çıkar beni burdan!!! "

Körfez, kulübeye dönüp bağırarak konuştu. Arşın onu büyük bir hüzünle dinledi.

" Annem şu an senin iki saniye bile duramadığın yerde son nefesini verdi. Bak, iyi bak oraya. Annemin boynuna dolanan ip orada hâlâ. Senin iki kardeşinin de ceseti çıktı ordan. Ama sana hiçbir şey olmadı. Sapasağlamsın hâlâ. Yıkılmadın, azıcık bile sallanmadın... "

Aslıhan Hanım, Körfez'in sözleriyle o kulübenin içinde nefes alamamaya başladı. Tavana asılı ipe baktıkça daha da kötü oldu. Kapıya koşup defalarca vurdu elleri acıyana kadar, tekmeledi kapıyı.

" Aç şu kapıyı, çıkar beni burdan. "

Arşın, Aslıhan Hanım'ın kötü durumda olduğunu anlayınca Körfez'in elindeki anahtarı almaya yeltendi. Ancak Körfez vermedi. Defalarca göz göze geldiler. Körfez her göz göze geldiklerinde etkileniyordu Arşın'dan ama yine de inadı inattı, hayırı hayırdı... Körfez'in eli havada Arşın anahtara uzanmaya çalışırken ne kadar inkar etseler de gözlerde aşk vardı. O acının, öfkenin, karanlığın içine güneş gibi doğan aşk... Körfez, Arşın'dan etkilendiğini farkedince kendini çekti ve Arşın'ın birkaç adım uzağına gitti.