KAR BEYAZ

BÖLÜM 46

Arşın dağıldı öğrendiği gerçekle. Halasının hiç bilmediği bir yüzüyle tanışmak onu yıkıp geçti. Meğerse halası yalan söyleyebilirmiş, iftira atabilirmiş, isterse herkesi mutsuz edebilirmiş ve umrunda olmazmış. Bu ne kadar acı, ne kadar zor hazmetmesi!!! Diner mi bu yürekte açılan yangın? Söner mi ateşi kimin elindeyse? Körfez'in hiçbir suçu yoktu ki. Ağzından çıkan cümleler ona ait değildi ki. Körfez aynıydı, aynı adamdı. Arşın'ın aşık olduğu adam. Arşın'ın aşık olmakta haklı olduğu adam. Ancak yaşananlar sineye çekilemezdi. Bir kere mesafe girmişti araya, güvensizlik girmişti, yalanlar, sırlar girmişti. Aşka en yakınından acı bulaşmıştı. Üstelik Arşın'ın acı çekmesinin sebebi halasıydı. Bu gerçek ok gibi saplandı Arşın'ın yüreğine. Ordan uzaklaştı büyük küçük adımlarla. Odasına girip kapıyı kilitledi. Körfez, Arşın'ın peşinden gitmek istedi ama Leyla Hanım izin vermedi. Körfez'in gövdesinden cesurca tuttu. Ona geçit vermedi.

" Yeğninin mutsuzluğu seni mutlu mu ediyor? Ne bu kibir? "

" Beni anlayacak. Senden kendisi uzak duracak. "

" Bence siz kısa zamanda bir doktora görünün. Bu yaptıklarınızın tıpta bir açıklaması vardır muhakkak ama ben bulamıyorum. "

Körfez, bu okkalı sözünden sonra Leyla Hanım'ın elini çekip gitti. Sarp'da Körfez'in peşinden gitti. Leyla Hanım'ın ateşi hiç sönmemek üzere devam ediyordu. Körfez gittikten hemen sonra Arşın ile konuşmak için içeri girdi. Kapının kilitli olduğunu anlayınca o da, Sedef ile Cenk'de oldukça telaşlandılar. Defalarca Arşın'a seslendiler. Arşın kapının arkasına oturmuş, Leyla Hanım'ın sesini duymamak için kulağını kapatmıştı. Ona çok kızgındı. Arkasından çevirdiklerine çok kızgındı. Leyla Hanım baktı ki Arşın kapıyı açmayacak, kapının arkasından konuşmaya başladı. Arşın ellerini yavaşça kulaklarından çekti ve kırgın yüz hatlarıyla halasıyla sert bir konuşma yaptı.

" Git burdan!!! "

" Arşın!!! Ne biçim konuşuyorsun benimle? "

" Körfez ile Eda hakkında o yalanı attığında ben ne hissettim, biliyor musun? Ölmek istedim. Bir an için ölmek istedim. "

" Ben hepsini senin iyiliğin için yaptım Arşın. "

" Senin iyilikten anladığın bu mu? Körfez'in benden ayrılmasını sağlamak mı? Kusura bakma!!! Bu iyilik değil, bu düpedüz kötülük!!! "

" Yine olsa yine yaparım. Bugün olsa bugün yine aynısını yaparım. Çünkü insan en çok yaşadığını tanır. En iyi yaşadığını bilir. Bir hevesle kapılıp gidiyorsunuz. O hevesin sizi yarı yolda bırakacağını bilmeden... O Körfez Yarkın, sen sadece Arşın!!! "

Arşın kalktı, gözyaşlarını sildi ve kapıyı açtı. Leyla Hanım'ın gözlerinin içine bakarak konuştu.

" Sen hiç benim baktığım gibi Körfez'in gözlerinin içine baktın mı? Orda yaralı bir çocuk, savrulmuş bir genç ve aşık bir adam var. Hiçbir aşk sonu mutlu bitsin diye yaşanmaz. "

Arşın'ın kalbinin en derinlerinden gelen bu sözler Leyla Hanım'ı içerden yakaladı. 20 yaşındaki bir kız kadar değer biçmemişti hiçbir aşka. Şimdi o kız hayatının dersini verdi Leyla Hanım'a. Leyla Hanım bu dersi gizli saklı alırken Sedef'de kendi içinde yaralandı bu sözle. Arşın ordan çekip giderken geride onu anlayan ve anlamayan gözler bıraktı.

Körfez, yaşadığı bu korkunç sabahın üzerine bir de Sarp'a laf anlatmak zorundaydı. Sarp'a ister istemez kırılmıştı ve onun attığı yumruğun acısı da öyle kolay kolay geçmezdi. Bırakın geçmesini azıcık hafiflemezdi bile.

" Özür dilerim Körfez. Nasıl inandım? Nasıl? Bilmiyorum. "

" İnandın, çünkü inanmak istedin. İnandın, çünkü benim herkesin gözünde bitmemi istedin. Ayağına fırsat geldi çünkü. Ben bana vururken yüzünde kızgınlık, gözlerinde öfke görmedim Sarp. Ben sadece şunu gördüm. İlk defa haklı tarafta olmanın mutluluğunu... İlk defa iyi polis sendin, kötü polis bendim. Herkes sana üzülecekti, bana kızacaktı. Yoksa Eda'da, Arda'da senin umrunda bile değil. Umrunda olsalardı o yalandan sonra ilk bana değil, Eda'ya hesap sormaya giderdin. Ama sen olayda adı geçen tek bir özneyle ilgilendin. Çünkü derdin başkaydı senin. "