KAR BEYAZ

BÖLÜM 34

Canın yandığında ilk kime gidersin? İlk kimin omzunda ağlarsın? İlk kimle üzülürsün? İlk hangi kişiliğe bürünürsün? İlk kimi ararsın? Birine, bir kalbe ihtiyaç duyar insan. Hiçbir şey yapmasa bile her şey geçecek diyen birine. Ancak Körfez için çok anlamsızdı bunlar. Acı çekmenin tek bir yolu vardı ona göre. Öfke!!! Kalbini öfkeyle doldurursan eğer acıya yer kalmaz orda. Şimdi ne mi istiyor Körfez? Yalnızca intikam... Yıllarca, annesinin kendini astığı günden beri intikam istiyor. Ama bir türlü alamadı o intikamı. Aslıhan Hanım'ın, babasının huzuru bile kaçmadı. Onlara hiçbir şey olmadı. Yitip giden çocukluğu geri gelmedi. Üstüne bu hayatta onu çok sevdiğine inandığı teyzesini kaybetti. Her şeyin başı ihanetti. Ve bu ihanetin bedeli ödenmedi. En çok bu koyar insana. Yaprak bile kımıldamaması... Körfez'i de en çok bu yaktı. Artık bu yangının küle dönme vakti... Ne de olsa her yangın mutlaka söner. Can alsa bile...

Arşın'ı odasına çağırmıştı Aslıhan Hanım. Arşın, Aslıhan Hanım'ın odasına girerken Körfez gördü Arşın'ı. Etrafa bakındıktan sonra hiç huyu olmamasına rağmen kapıyı dinlemeye başladı. Arşın ile Aslıhan Hanım'ın konuşmasını...

" Gel Arşın!!! "

" Konu neydi Aslıhan Hanım? "

" Öncelikle bu konuşmanın dürüst bir konuşma olmasını istiyorum. Sen bana dürüst olursan ben de sana dürüst olurum. Anlaştık mı? "

" Dinliyorum sizi. "

" Aramız ne kadar kötü olursa olsun, aramızda ne geçerse geçsin, ben Şebnem'in öz ve öz kardeşiyim. Ben dururken sana mirastan pay bırakması biraz tuhaf değil mi? Ne kadar tanışıyorsunuz ki siz? Ben bir şey mi kaçırdım? "

" Hayattayken hatırlamadığınız kardeşinizin ölürken sizi unutmamasını mı bekliyordunuz? "

" Ne? "

" Şebnem Hanım buraya geldiğinden beri sizden iyi anlamda hiçbir şey görmedi. Ne bir ilgi, ne küçücük bir sevgi. Körfez Bey dışında halini hatrını soran yoktu. Ama ben sordum. İncilerim dökülmedi, ayağıma kramp girmedi... Nasılsın diye sordum. Kardeşi olduğunuz için size mirasını bırakmasını beklemişsiniz ya, o da kardeşinden nasılsın diye sormasını beklemiştir belki de. "

Aslıhan Hanım gerildi.

" Bir hizmetçisin sen. Ne biçim konuşuyorsun benimle? "

" Konuşmanın başında dürüst olmamı siz söylemiştiniz. "

Arşın'ın okkalı sözleri, Aslıhan Hanım'ı delirtir gibiydi. Yine otokontrolünü sağlamaya çalışıyordu.

" Niye ben varken sana bıraktı diyorum. Sorumun cevabını alamadım henüz. "

" Sorunuzun cevabı ben de değil ki..."

Aslıhan Hanım, gerim gerim gerilen surat ifadesiyle Arşın'a dışarı çıkmasını söylerken Körfez Arşın'ın çıkacağını anlayıp ordan uzaklaştı. Aslıhan Hanım ise içerde Körfez'in duyacağı şekilde söyleniyordu.

" Bir hizmetçiye verdiği değer kadar bana değer vermeyen canım ablam..."

Körfez, Arşın'ın peşinden gitti. Arşın'ı tam mutfağa yaklaşırken kolundan tutup duvara doğru çekti. Arşın ne olduğunu anlamadı. Körfez ona çok güzel bakıyordu. Arşın'da bunun farkındaydı. O da o bakışların içinde kaybolup gidiyordu. Körfez'in asıl amacı başka olsa da duyguları gerçekti.

" Körfez Bey, ne yapıyorsunuz? "

" Ne yapıyorum Arşın? "

" Sizin duygu değişimlerinize yetişmek mümkün değil. "