KAR BEYAZ

BÖLÜM 51

Körfez'in Arşın'ı hayatından tamamen çıkarmak için aldığı bu karar herkeste şok etkisi yarattı. Önce biraz şaşkınlıklar, sonra uçsuz bucaksız acabalar, biraz da nar taneleri gibi bir kabuğun içinde bir arada durupta kabuktan çıkınca dağılmışlıklar, en önemlisi de suskunluklar... Arşın, Körfez'in bunu neden yaptığını çok iyi biliyordu. Sırf onu daha fazla görmemek için atmıştı bu adımı. Arşın'ı bu evden kovsa da hayatından, daha da öte kalbinden kovabilir miydi? Denedi işte. Anlamsız bir gayretle denedi.

" Türkçe konuşuyorum. Kovuldunuz diyorum. "

Körfez, tutkuyla Arşın'a bakarken nefretini tüm karizmasıyla gözlerinde taşıyordu. Leyla Hanım ise o nefreti sahiplenmekten çok yok sayma niyetindeydi.

" Körfez Bey!!! Kafanıza göre kovamazsınız bizi. Durduk yere, hiçbir sebep göstermeden olmaz. Bir şey mi yaptık? Bir kabahatımızı mı gördünüz? Peki bu kararınızdan Yavuz Bey'in ya da Aslıhan Hanım'ın haberi var mı? Siz tek başınıza karar veremezsiniz böyle bir şeye. "

Körfez ile Leyla Hanım, ilk defa Arşın'ın gözlerinin önünde zıtlaştı.

" Gözlerimi yaşartıyorsunuz Leyla Hanım!!! Çok mu seviyorsunuz burayı, Yarkınların hizmetçisi olmayı? Ben yanlış hatırlamıyorsam bu işi bırakmayı, gitmeyi istiyordunuz. Zor vazgeçirmiştim sizi. Şimdi ben kovuyorum, siz gitmiyorsunuz. Bu ne yaman çelişki!!! "

" Çok şey değişti Körfez Bey!!! Benim gitmek istememin nedeni Arşın'ı sizden uzak tutmaktı. Ama artık aranızda her şey bittiğine göre birbirimizle çok fazla muhattap olmadan bu düzeni yürütebiliriz. Arşın'a neden kızgınsınız, bilmiyorum. Ama yeğnime olan kızgınlığınızın acısını hepimizden çıkarmayın. "

" Sen var ya, çok usta bir iki yüzlüsün!!! Boş yere aylarca yaptığın gibi kafamı ütüleme. Kovuldunuz diyorum, bitti!!! Toplanıp gidin burdan. Sebep istiyorsanız en büyük sebep, sizi artık burda görmek istemiyorum. "

Körfez kendinden emin çıkıp gitti. Arşın, Körfez'in öfkesini durdurmak istedi ve Körfez'in arkasından gitmekte olan Barış'ı durdurarak Körfez'in peşinden gitti. Körfez sinirle odaya girince arkasından Arşın girdi.

" Çık dışarı!!! Odama artık böyle canının istediği gibi giremezsin. "

" Kovulduğumuza göre bir daha giremeyeceğim zaten. "

" Üzüldün mü? "

" Bana kızgınsın. Nefret ediyorsun benden ya da etmeye çalışıyorsun. Benim canımı yakmak istiyorsun. Hepsi tamam. Ama onların bir suçu yok. "

" Önümüzde dağ gibi duran halanı da korur oldun demek!!! "

" Sedef'in ne suçu var ya da Cenk'in? Benden al öcünü, bana yap ne yapacaksan. Onları rahat bırak!!! "

" Gördüğümde seni hatırlatacak kimseyi istemiyorum etrafımda. "

" Acı veriyor. Değil mi? Beni görmek sana acı veriyor. Çünkü beni affetmekten korkuyorsun. Çünkü beni sevmeyi bırakamıyorsun. "

Körfez, Arşın'ın haklı olduğunu biliyordu. Bu yüzden daha da sinirlendi. Arşın'ı iki omzundan tutarak onun gözlerinin en derinine bakarak konuştu. Sözleri kadar gözleri de acıydı.

" Sen kimsin ki? Kimsin sen? Şu kapıdan bir çık, iki gün görmeyeyim seni, adını bile duymayayım, tamam, bitti benim için, unuttum, gitti. Sen de bana bir iyilik yap. Çık hayatımdan!!! Çık git hayatımdan!!! "

Arşın, dilinin ucuna kadar gelip söyleyemediklerini de yanına alıp odadan çıktı. Çıkıp giderken kalbi sefilleşti. Körfez'in insafına bıraktı kalbini. Körfez ise öfkesinin onu getirdiği bu durumdan şikayetçi değildi. Çünkü acısından kurtulmanın tek yolu öfkesine tutunmaktı. Hayatta kalmanın tek çaresi gibi bir şeydi bu. Körfez sandıklarıyla, Arşın ise sustuklarıyla sınanıyordu. Körfez'in odasından çıktıktan hemen sonra karşılaştığı Barış'da Körfez'den duyduklarıyla Arşın'a karşı cephe almıştı.