_- Patron şu azılı katil bu seferde savcı bey'e sarmış, evinin kapısına kadar varmış. Bizimkiler peşinde, siz onu uyaracak mısınız?
Dedi merakla vede korkuyla sorarak çünkü patronu duyduğu şeyle kızmış gibiydi. Evet azılı katili onlarda bilirdi hatta kim olduğunu öğrenmişlerdi. Zaten bu âlemde onların bilmediği birşey yoktu, herşeyi doğru vede eksiksiz bir hâlde bilirlerdi. Bunun nedeniyse başlarında ki patron idi, o herşeyi duyar, bilirdi. En önemlisi de onda ki güç bu âlemde kimsede yoktu.
₺ - Benim varisime saygısızlık ha, derhal o iti bana getirin!
_- Emredersin patron!
Diyip yanından ayrılmıştı, güzel havuzlu bir villada konaklıyordu. Villa adamları tarafından korunuyordu, olduğu oda baya büyüktü. Altın rengi vede siyahtan oluşuyordu ve odada varisi diye tabir ettiği Azad Kaplan'ın da resmi bulunuyordu. En iyi resmini "Tatlı" asmıştı. Hatta en büyük çerçevede onun resmi vardı, çerçeve altın rengiydi. Garipti ki onun sevdiği renkler bu adamın evinin rengiydi. Ev siyah ve altın renginden oluşuyordu, ah birde evde Azad için hazır bir hâlde duran oda vardı. Özenle dizayn edilmiş gibiydi, kocamanda balkona sahipti. Ama şuan oda kilitli vaziyetteydi.
₺ - Seni yanıma alacağım oğlum, zamanı gelince bu konumum bile senin olacak. Seni arabalarla deneyen o kalleşten uzak tutacağım, gerekirse de onu öldüreceğim. Seni mutlu edeceğim, artık hüzünle değilde mutlulukla güleceksin. Inanıyorum ki ben senin o güzel kahkahalarını duyacağım.
Dedi şefkatle resme bakarak ama baktığı büyük resim değilde masada ki küçük resimdi. Resimlerse şunlardı;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Küçük çerçevede ki resim)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Büyük çerçevede ki resim)
●●●
₺- Ormanda ki evden uzak dur, birdaha ormana adımını dahi atma!
Dedi hiddetle, bu durum cidden canını sıkmıştı. Bunca yıldır koruduğu adamı bir katilin kafaya takışı sinirine dokunmuştu. Kendini katil sanan şaklabansa korkuyla tir tir titriyordu, elbette ki bu adamı tanıyordu. Hatta ondan deli gibi korkardı, şimdiyse onu neden çağırdı bilemiyordu. Ama canından yana da korku duyuyordu çünkü bu adam onun bildiği üzere kimseyi durduk yere çağırmazdı.
