2.10!
Bazıları gitmemişti çünkü birşey olur kaygısıyla son anda gitmekten vazgeçmiştiler. Misafir odasına dağılmışlardı, zaten ev genişti. Kenan Bey'se salondaydı, uykusu yoktu. Eskiden bu salonda Barboros Bey ile oturup sohbet ederdi. Şimdiyse anıları gözleri önünden şerit misali geçiyordu. Gözleri dolmuştu, Azad Bey'i toparlamaya çalışıyordu ama kendisi de kötüydü. Abisini özlemişti, bu eve geldiğinde onu görememek içini yakıyordu. Oysa her geldiğinde burda olurdu, bazen gülümser bazen sabit tuttuğu ifadeyle onları incelerdi.
Kenan B - Ah abim ah...
Dedi gözünden akan yaşla, o sırada gözüne çarpan büyük resimle tebessüm etmişti. Bu resim yeğeniyle abisinin en iyi resmiydi, resimde ikisi de mutluydu. Hafif resmin olduğu kısma yaklaşıp hasretle abisine bakmıştı, özlemişti. Azad Bey'in yıkılışı normaldi, sonuçta şimdiye dek ilk defa baba sevgisi görmüştü.
Kenan B - Ele güne karşı yapayanlız böyle de olmaz ki, nasılda gittin insafsız böyle bırakılmaz ki...
Dedi acı kokan bir sesle, gözleri ağlama isteğiyle yanıyordu. Ama güçlü olmak zorundaydı, yeğeni vede kendi 3 oğlu için dik durmalıydı. Evet 3 tane evladı vardı, isimleri sırayla: Zait - Erez - Zemheri idi. Eşinin adıysa Şule'ydi, eşine aşık bir kocaydı.
Korkut Bey'in eşinin adı Yeşim idi, Barkın - Suna adında 2 evladı vardı. Toprak Bey'in ise: Eşinin adı Gaye idi, Doğuş - Okan - Mert - Elif adında 4 evladı vardı. Evlatlarına düşkünlerdi
Azad Bey hepsiyle anlaşmıştı, Barboros Bey'de hepsini sevmeye başlamıştı ama ölmüştü. Aileden zamansız çıkmıştı, gidişiyle hepsi sarsılmıştı. Şuan burada sadece Kenan Bey'in çocukları vardı, onlarda misafir odalarındaydı. Azad Bey ise oğluna verdiği sözü tutup onun odasında/ yanında yatıyordu. Demir uyumuştu ama onun gözüne uyku girmiyordu. Sadece tavanı izliyordu.
& - Baba iyi misin?
Diyen sesle Kenan Bey ardına dönünce Zemheri'yi görmüştü, diğerlerine bariz onu bir farklı severdi. Erez ile ikizlerdi.
Kenan B - Iyiyim Zemheri'm.
Zemheri B - Nedense hiç inanasım gelmedi, sende Azad gibisin ikinizde amcamı aşırı özlediniz.
Diyip elini tutmuştu, Kenan Bey ise tebessümle onun anlına dudaklarını bastırıp uzunca öpmüştü. Kokusunu çok sever, sarmalardı. 3 oğluyla da çok zaman geçirirdi, sevgileri eşit verirdi.
Kenan B - Sen?
Zemheri B - Ben ne?
Dedi babasının gözlerine bakarak, onu severdi hatta çok severdi. Annesiyle de iyi vakitler geçirirdi, birlikte çok yemek yapmışlardı. Üstlerini un ederek çok hamur açmışlardı, küçüklükten beri Zemheri'nin mutfağa ilgisi vardı. Yemek yapmayı/ orda oynamayı severdi. Anneyle uğraşıp babayla maça gitmeyi, abisiyle şaka yapıp ikiziyle kombin yapmaya bayılırdı. Eğlenceli bir yapısı vardı, istemsizce yanında ki kişilerinde tozutmasına neden olurdu. Azad Bey ile mutfakta çok yemek yapıp eğlenmişti, bu eğlencelerde ikilinin samimi olmasına neden olmuştu. Tabi bu samimiyetliği Koza Bey kıskanırdı.
O an yanağını okşayan babasıyla yüzünü eline yaslamıştı. Kenan Bey ise tebessümle yeniden konuşmuştu.
Kenan B - Amcanı özlemedin mi?
Zemheri B - Özledim, iyi adamdı ve...
Diyip durunca babası ilgiyle ona bakmıştı, o ise titrek bir nefes alarak ona sokulmuştu. Belini saran kollarla da yüzünü onun boynuna gömmüştü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ATEŞ!
Teen Fiction$ - Sen bakma! # - Dur oğlum ya, en heycanlı yerinde reklam gibi girme! $ - Büyüyünce izlersin. # - Babam gibi başlama Azad, hem biz aynı yaştayız.
