Azad Bey babasının yanındaydı, hâlâ gerçek oluşuna inanmakta zorluk çekiyordu. Babası şuan duştaydı ve o çıkana kadar çocuk misali odanında yatakta oturmuş bekliyordu. Su sesi gelmese hayal olduğuna inanacaktı ama su sesleri vardı. O anda çalan telefonuyla cebinden çıkarıp kim diye bakmıştı, Pamir abim ismini görünce direk açmıştı.
Azad B - Abi!
Pamir B - Duydum Barboros Bey sağmış, sevindikte hatta bi ziyarete geleceğiz... Peki sen nasılsın?
Azad B - Sevindim ama gidecek diye korkuyorum.
Dedi mırıldanarak, babasının gelmesine çok sevinmişti. O kadar çok mutluydu, bir an bu durum bozulacak diye ödü kopuyordu. Pamir Bey'se derin bir nefes bırakıp yeniden konuşmuştu.
Pamir B - Gitmez, niçin gitsin? Hem eminim ki o da seni özlemiştir, siz çok güzel baba - oğulsunuz. Kavuşmanıza çok sevindim aslanım.
Azad B - Yine oyuncak ayıyla geldi.
Pamir B - Duydum aslanım, çocuk gibi sevinmişsin.
Dedi şefkatli sesiyle, Azad Bey oturduğunu yatakta geri yatıp gözlerini tavana dikti. Aslında içi içine sığmıyordu, kalbi mutlulukla hızlı atıyordu. Saat şuan 5 idi, akşama az kalmıştı. Yıllar sonra ilk defa Barboros Bey'le akşam yemeği yiyeceklerdi. Bu da Azad Bey'i mutlu ediyordu, babası eskisi gibi onunlaydı.
Pamir B - Azad'ım.
Azad B - Yaşandığına hâlâ inanamıyorum.
Dedi mırıldanarak ama abisi duymuştu, onu da iyi anlıyordu. En azından bi çocukla konuşur gibi nazikce vede şefkatle konuşurdu. Ehh bu da Azad Bey'in hoşuna giderdi, büyük abisiyle arası gayet iyiydi.
Pamir B - Çok acı çektin, özledin. Inanmamanda gayet doğal birşey, olması beklenen bir tepkiydi. Seni anlayabiliyorum, bak Kuzey'i inanki hiç sevmezdim ama şuân çıkıp gelse bende yaşadığına inanmazdım. Saçma gelirdi, belki de düşüncemin tersine o an özledim filan derdim.
Azad B - Babamla Kuzey bir değil!
Dedi banyodan çıkmış babasından habersizce, Barboros Bey orda giyinip öyle çıkmıştı çünkü onun burda olduğunu bilirdi. Duyduğu bu cümleyse duraksamasına neden olmuştu, Azad Bey'se konuşan abisine kulak vermişti.
Pamir B - Bundan yana bi süphem yoktur kardeşim, Barboros Kaplan kadar olmayı bırakalım tırnağı bile olamazdı.
Azad B - Kuzey sevgiyi para yada mal mülk vererek verdi sanardı.
Pamir B - Biliyorum, benim ondan nefret etme nedenim de zaten bu durumdu. Sevginin ne olduğunu bilmeyen bir adam dostunun sevdiğini çalmış sonra da kendi çapında aile kurmuş. Tabi kurduğu aile ne kadar aileyse, Destan ile Kaner'i yaktı, bencil insanlar yaptı. Birde utanmadan seni acaba Kaner gibi mi diyerek denedi... Bildiğin mallık yaptı kardeşim, bunu da çekinmeden derim. Babamız olacak herif bencil - arsız - para düşkünü - pinti bir adamdı.
Azad B - Onu niye sevmediğini daha iyi anlıyorum, size de baba olamamış ki, kendi yoluna bakmış...
Pamir B - Aynen öyle Azad'ım, o herif babalığın ne olduğunu bence bilmezdi. Neyse akşama görüşürüz, bugün olmazsa da en geç yarına geliriz tamam mı?
Azad B - Tamam.
Pamir B - Hadi öptüm güzel gözlüm.
Diyip aramayı kapatmıştı, Azad Bey'se telefonu kapatıp cebine tıkmıştı. O anda konuşan babasıyla irkilerek yerinde doğrulmuştu.
Barboros B - Kimdi o?
Azad B - Burdasın!
Barboros B - Gökkuşağım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ATEŞ!
Teen Fiction$ - Sen bakma! # - Dur oğlum ya, en heycanlı yerinde reklam gibi girme! $ - Büyüyünce izlersin. # - Babam gibi başlama Azad, hem biz aynı yaştayız.
