The Duchess and the Devil (NOVEL ÇEVİRİ)

52

Öğleden sonra güneş bulutların arasından sıyrıldı ve bahçenin üzerine gölgeler düştü. Güneş ışığı kaybolduğunda hava oldukça serinlemişti, bu yüzden konağa girdiler.

Kısa bir aradan sonra gelen şey işti. Judith bütçe kalemlerini gözden geçirmek ve düzenlemek için çalışma odasına yöneldi.

Ailenin hanımı bütçeyi yönetme yetkisine sahipti ve arasının kötü olduğu Derrick Vaisil bile bunu ona devretmişti. Bu, onu karısı olarak tanıyamasa bile Düşesi olarak tanıyacağının kanıtıydı.

Elbette bu, bilmediği şeyler hakkında onu bilgilendirmek gibi nazik davranacak kadar sevecen olduğu anlamına gelmiyordu. Judith'in bir Düşes olarak bütçesini mükemmel bir şekilde yönetmesine yardımcı olan kocası değil, uşağıydı. Herhangi bir beklentisi yoktu, bu yüzden onun için üzülmedi.

Belgelerin üzerinde yazan rakamlara dikkatle baktığı bir zamandı.

Tak.

Masasının arkasındaki pencereye vurulduğunu duydu. Judith konsantrasyonunu bozan sesle irkildi, başını çevirdi ve pencerenin dışında duran siyah saçlı bir çocuk gördü. Kim olduğunu bulmak zor olmadı. Bu, bazen karga bazen de insan kılığına giren canavar şeytan Karman'dı.

Judith onun Derrick'i değil de kendisini görmeye gelmesine biraz şaşırmıştı, bu yüzden pencereyi açarken başını eğdi.

"Komutan, burada mı?"

"Hayır, o aşağıda..."

Bu şekilde cevap verirse gideceğini düşündü, ama beklenmedik bir şekilde Karman rahat bir nefes aldı ve çalışma odasına girdi. Judith onun aniden ortaya çıkışını takip eden beklenmedik davranış karşısında yavaşça gözlerini kırpıştırdı.

"Komutan bana kızgın değil mi?"

Judith başını salladı çünkü Derrick'ten bu konuda hiçbir şey duymamıştı.

Derrick'e onun haberi olmadan bir şey yapmış olabilir miydi? Merak ediyordu ama bir yabancı olduğu ve soruları konusunda temkinli davrandığı için sormaya cesaret edemiyordu. Bunun yerine Judith keskin bakışlarla ona baktı.

Beklendiği gibi, o kadar benziyordu ki Derrick'in oğlu olduğuna inanılabilirdi. Onun güzel, oyuncak bebeğe benzeyen yüz hatlarını incelerken gözleri koyu siyah saçlarının ortasına takıldı. Onunla en son ofisinde karşılaştığında olmayan boynuzları yeniden filizlenmişti.

Ancak Karman elini kaldırıp siyah boynuza dokunduğunda neye baktığını fark etti. Onun için vücudunun bir parçası gibiydi, bu yüzden bir insan olarak ona yabancı olduğunu fark etmedi bile.

"Geçen sefer emindim..."

"Komutan insanlar tarafından fark edilmememiz gerektiğini söyledi, biz de bir süre sakladık."

Elbette, insanların fark etmesi durumunda rahatsız edici olacak kadar yabancı bir özellikti.

"Bu arada, Lucas buradaydı, değil mi?"

Eğer Lucas'sa, muhtemelen dün gece ziyaret eden şeytandan bahsediyordur. Judith, şeytanın pek de iyi olmayan izlenimini hatırlayarak başını salladı.

Karman beklendiği gibi yüzünü kuruladı. Çocuk gibi görünmesine rağmen hareketleri bir yetişkininki kadar olgundu.

"Lanet olsun, neden buraya geldi ki... Acaba bir tür kargaşaya mı neden oldu?"

Ne yazık ki tam da beklediği gibi oldu. Lucas büyük bir kargaşaya neden olmuş, Judith de bu kargaşanın içinde kalmış ve zarar görmüştü. Dün hakkında konuşmak istemiyordu ama bu noktada sormaktan başka çaresi yoktu.