ကျုပ်က ပါရမီရှင် (Chapter 401-600)

Chapter 552

စာစဉ် 37 Chapter 552 ငါ စမ်းကြည့်မယ်

"ဆရာရဲ့၊ ဒီမှာ ခဏ စောင့်နေပေးပါ၊ ကျုပ်တို့ ခင်ဗျားအတွက် လူနာတွေကို ရွေးချယ်လိုက်ပါဦးမယ်"

ပါမောက္ခကျန်းနှင့် အခြားသူများသည် မနှောင့်နှေးရဲဘဲ ICU သို့ ချက်ချင်း အပြေးသွားလေသည်။

နတ်ဆေးဆရာဝိုင် ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ကုသခြင်းက ရှားပါးလှသည်။ ဤသည်က မြို့တော်ဆေးရုံမှ လူများအတွက် သတင်းကောင်းပင်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် နတ်ဆေးဆရာဝိုင်၏ ကုသမှုကို ကြည့်ရှုခွင့်ရသည့်အတွက် သူတို့အတွက်လည်း ကံကောင်းခြင်းပင်။ ယင်းက သူတို့အတွက် ပျော်စရာကောင်းသော အရာတစ်ခု ဖြစ်ပေသည်။

တကယ်တမ်းတွင် ဤကမ္ဘာကြီး၏ ဆေးပညာသည် အတော်လေး တိုးတက်နေပြီ ဖြစ်သည်။ သာမန် ရောဂါများစွာအား ကုသနိုင်ပေသည်။ ၎င်းက လူ့အသက်ကို အခြေခံအားဖြင့် အာမခံထားနိုင်လေပြီ။ သို့သော် သာမန် ရောဂါများအပြင် ပို၍ ရှားပါးပြီး ရှုပ်ထွေးသော ရောဂါများလည်း ရှိသည်။

ကိန်းဂဏန်း အချက်အလက်များကို ကြည့်မည်ဆိုလျင် ကမ္ဘာကြီး၌ ကုသနိုင်သော ရောဂါများက စုစုပေါင်း နှစ်ဆယ် ရာခိုင်နှုန်းမျှသာ ရှိသည်။ ကျန်ရှိသည့် ရှစ်ဆယ် ရာခိုင်နှုန်းသော ရောဂါများမှာမူ ယနေ့ခေတ် လူအဖွဲ့အစည်း၌ ကုသ၍ မရနိုင်ချေ။

ရှစ်ဆယ် ရာခိုင်နှုန်းသော ရောဂါများထဲ၌ ကုသမရနိုင်သည့် ရောဂါအများစုမှာ အသက် အန္တရာယ် မပြင်းထန်သည့် နာတာရှည် ရောဂါများ ဖြစ်လေသည်။ ဥပမာအားဖြင့် လည်ချောင်းနာနှင့် အခြား ရောင်ရမ်းစေသော ရောဂါများ ဖြစ်သည်။

ကျန်ရှိသော အရာများမှာ ကုသ၍ မရနိုင်သော ရောဂါများ ဖြစ်လေသည်။ ရှေးခေတ်ကတည်းက ဘဝသည် အလွန် အထိခိုက် မခံနိုင်ဘဲ မုန်တိုင်းအား နည်းနည်းလေးမျှ ကျော်ဖြတ်နိုင်စွမ်း မရှိချေ။ ရောဂါကြောင့် သေဆုံးသွားသော လူများအား ရေတွက်၍ပင် မရနိုင်တော့ချေ။ နိုင်ငံတွင်းသာမက အခြားသော ပြည်ပနိုင်ငံများတွင်လည်း ထိုနည်းတူပင်။

"ရောဂါ ကုသရတဲ့စရိတ်က များသထက် များလာပြီ"

တုန်းမြောင်မြောင်က ဆေးရုံ၌ ဝင်ထွက်နေသည့် လူများကို ကြည့်ပြီး သက်ပြင်းချလေသည်။