ကျုပ်က ပါရမီရှင် (Chapter 401-600)

Chapter 448

စာစဉ် 30 Chapter 448 ဆက်လက်၍ နှိမ့်နှိမ့်ချချ နေခြင်း

"သူ ရောက်လာပြီ၊ ရဲ့နတ်ဘုရား ရောက်လာပြီ"

မြစ်ကမ်းပါး၌ လူအုပ်ကြီးက စုဝေးလျက် ရှိသည်။ သူတို့သည် အနီးဝန်းကျင်မှနေ၍ အပြေး ဆင်းလာကြသည်။ သူတို့၏ မျက်လုံးများက အရူးအမူး တောက်ပနေပြီး ရဲ့လင်းချန်ကို ကြည့်ကာ သူ့နာမည်ကို အော်ဟစ် နေကြသည်။

ဧရာမ လိပ်အိုကြီးကို ကြောက်လန့်သည့် သူတို့၏ ကြောက်စိတ်ကိုပင် မေ့နေကြသည်။ သူတို့ထဲမှ အချို့ဆိုလျင် ရဲ့လင်းချန်ထံသို့ အပြေးကူးသွားချင်စိတ် ပေါက်နေသည်။ သူတို့ထဲက လူအချို့သည် လိပ်အိုကြီးအား ဒူးထောက်၍ အရိုအသေ ပေးနေပြီး လိပ်အိုကြီးသည် နှစ်ပေါင်း ထောင်ချီ၍ အသက်ရှင်ခဲ့သော လိပ်မင်းဖြစ်ပြီး စွမ်းအားများ ရှိသည်ဟု ထင်မှတ်ကြသည်။

"ဟမ်း ..."

လိပ်အိုကြီးက ခပ်တိုးတိုး အသံပြုပြီး ၎င်း၏ ကြီးမားသော ခေါင်းကိုမော့၍ ပါးစပ်မှ ရေများ ဖြန်းလေသည်။ ယင်းက မြင်းတစ်ကောင် နေရာတိုင်းကို ရေစင်အောင် လုပ်လိုက်သလိုပင်။

ယင်းက မပြင်းထန်သော်လည်း လူအုပ်ကြီးအား နောက်ဆုတ်သွားအောင် လုပ်နိုင်သည်။ လူအုပ်ကြီးသည် ရန်စခံရသည်ဟု မခံစားရဘဲ အားပါးတရ ကျယ်လောင်စွာ ရယ်မောကြလေသည်။

"ဒါက ပျော်ဖို့ကောင်းတယ် ..."

ကလေးများစွာက ပျော်ရွှင်သွားပြီး ရယ်မောနေကြသည်။

လတ်တလော ရာသီဥတုသည် နွေးသည့်ဘက်သို့ ရောက်နေသဖြင့် ယခု ဖြန်းလိုက်သော ရေက အန္တရာယ် မရှိသလို သူတို့အား အေးမြသွားစေသည်။

"အားလုံးပဲ ဘတ်စ်ကားကို နေရာချဖို့ ကျွန်တော့်ကို‌ နေရာလေး ရှင်းပေးကြပါဦး၊ ခရီးသည်တွေက ထိတ်လန့် နေတော့ နေရာ လိုအပ်ပါတယ်"

ရဲ့လင်းချန်က တည်ငြိမ်စွာ ရှင်းပြသည်။

"ပြီးတော့ အားသန်တဲ့လူတစ်ချို့က ကားပေါ်က ခရီးသည်တွေကို သယ်ပေးလို့ ရနိုင်မလား"

"ရတာပေါ့၊ ကိုယ့်လူတို့ လမ်းဖယ်ကြဟေ့၊ ရဲ့နတ်ဘုရားရဲ့ လမ်းကို မပိတ်ကြနဲ့"