YAN KOMŞUM

Noluyo?!

Sabah gözlerimi o lanet alarmla değil de Poyrazın minik elleriyle açmıştım. Poyrazın bir eli gözümün üzerimde diğeri ise boynumdaydı.
Yavaş yavaş dün olanlar geldi aklıma. Poyrazı yatırmak için gelmiştim. Uyumasini beklerken ben uyuya kalmışım.
Hafifçe gülümseyip yavaşça poyrazin ellerini çektim ve yataktan kalktım. Yatağın yanına da duran minik masadan telefonumu alıp odadan çıktım. Kapının önünde mal mal dikilirken telefonumdan saate baktım. 6:13. Oha ya daha çoook var.

Merdivenlerden sessizce inerken bir sese olduğum yerde durdum.
"Uyanmışsın. "
"Şey evet. Ayy ben mi uyandırdım ya?"
"Hayır. Ben yarım saat önce kalktım. "
"Oha. Ben sabah sabah hayatta kalmazdım. "
"Uyku tutmadı. "

Rüzgarı başımı sallayarak onayladıktan sonra yukarıdan büyük bir kırılma sesi geldi. Gözlerimi büyüterek Rüzgara baktım ve aynı anda sesin geldiği yöne koşmaya başladık. Seda ve Alara Metenin kapısının önünde durmuş Meteyle bagiriyorladi.
"Mete aç şu kapıyı!"
"Mete!

"Noluyo lan? "
Seda endişeli bir sesle cevap verdi.
"Ya bu salak bişeyler yapıyo. Kapıda kilitli. Ses de yok. "
"Tamam siz odanıza gidin ben hallederim. "
"Ruzgar-"
"Seda. Odanıza."

Onlar da tedirgin bir biçimde odalarına gectiler. Bu sefer Rüzgar kapıyı çalmaya başladı.

"Mete aç şu kapıyı. "
"Yemin ederim sen açmazsan kapıyı kırıp o kırdığın şeyi sana yediririm. "

Yapar mı? Neden olmasın?

5 saniye nin ardından kapı açıldı. Ben olduğum yerde dururken Rüzgar içeriye girdi. Ben de hafifçe başımı uzatıp ne olduğuna baktım. Etrafta cam parçaları vardı ve oda savaş alanı gibiydi.

Rüzgar ve Mete konuşmaya yani daha doğrusu Mete sövmeye başladı.
"Aşkın da amına koyayım. Acısının da amına koyayım. Olmayan Melisin de amına koyayım. Dün gördüğüm rüyanın da ta içine sıçîyım. "

Ben gözlerimi büyütüp Meteyle bakarken Rüzgar yanıma geldi ve kulağıma eğilip fısıldadı
"Sanırım şu an çıksan çok iyi olcak. Ve bu olanlar aramızda kalsın."

Kafamı sallayıp merdivenlere geri yöneldim. Ve hızlı adımlarla çıkışa yöneldim. Bahçeden doğru bizim eve geçtim.

Merveyi uyandırmamak için sessizce odama gittim ve kapımı kapattım. Kendimi yatağın üzerine atıp uyumaya çalıştım. Ama inanılmaz birsey ki uyuyamadim.

Oflayarak yataktan kalktım ve tuvalete geçip rutin işleri hallettim. Tekrar odama geçip hazırlanmaya başladım. Hazırlanmam bittiğinde saate baktım. Daha okulun başlamasına Yarım saat vardı. Mervenin odasına dalıp onu uyandırmaya çalıştım. Kafasını yastığa gömdü ve boğuk sesiyle
"Ben bugün okula gelmiycem. Yorgunum biraz. "
"Hastamisin acaba ya. Yanında kaliyımmı. Gitmeyiz bugün okula."
"Hayır hayır. Sen git. Ben biraz dinlensem iyi olur."
" Tamam sen bilirsin. Ama bişey olursa, kendini kötü hissedersen ara beni. "
"Tamam"

Yavaşça yataktan kalktım ve odanın kapısını kapatıp mutfağa indim. Şu an canım hicbirsey istemediği için ve daha okulun başlamasına çok olduğu için ben de Sedaların yanına gittim. Kapıyı caldigimda kapıyı Alara açtı. Bana gülümseyerek kolumdan tuttu ve kapıyı kapatıp mutfağa sürüklemeye başladı.
"Bizde tam kahvaltı yapıyorduk. Tam zamanında geldin."
"Yok ya ben yemiycem. Midem bulanıyo zaten biraz." Diyerek yalan söyledim.

Mutfağa girdiğimizde Rüzgar, Mete, Seda ve çocuklar kahvaltı yapıyorlardı. Poyraz bana gülümseyerek el salladı. Ben de Aynı şekilde ona el salladım ve içeriye geçip koltuklardan birine yayıldım. Telefonumu elime alıp biraz snapchat de oyalandım. O kadar dalmışım ki telefon çalınca irkildim. Neredeyse canım Telefonum elimden düşcekti.

Sonunda aklıma kimin aradığına bakmak geldiğimde arayam kişiyle küçük çaplı bi şok geçirdim.

ARAYAN: ERKEK OROSPUSU

"Efendim."
"Ececim."
"Yalakcım. "
"Aaa çok ayıp Ece. "
Birkaç gülümse sesi geldi ve ardından Toprağın sesi
"Kızıl nerde?"
"Sanane."
"Size de iyilik yaramıyo. "
"Ne iyiliği be."
"Bizi özlediğinizi biliyoruz. Siz arayamazsiniz diye biz aradık. Bundan büyük iyilik mi olur?"
"Evet olur. "
"Hmm neymiş?"
"İkiniz de beni dinleyin. Birincisi bizi aramazsaniz daha büyük bir iyilik yapmış olursunuz. İkincisi sanane Merveden? Sizene bizden? Ben sizi bildim bileli bencilin tekisiniz niye şimdi BİZİ düşünüp ariyosunuz? "
"Cidden sizi düşünende kabahat."
"Hem biz size ne dedik? Bizim sevgililerimiz kiziyo. Hadi baaay. "

Birşey demesine izin vermeden telefonu yüzüne kapattım.
Yerimden kalkıp mutfağa gidecekken bana bakan dört çift gözle karşılaştım. Mete önüme atlayıp
"Sizin sevgiliniz mi var?"
"Immm şey..."

O kadar şaşırmıştım ki cevap veremedim.
"Ney?"
"Y-yok ya o nerden çıktı? "
"Öyle dedin."
"Haaa. Yok ya. Off sende ya."
"Kızım doğru düzgün anlatsana şunu."
"Bak hani ilk tanıştığımız gün bi çocukla konuşuyoduk ya. O aradı. Bidaha aramasın diye yalan söyledim. Hem sanane canım?"
"Yani şey yok yani. Tabii beni ilgilendirmez ama yani Seda ve Alara neyse benim için siz de öylesiniz yani. O yüzden şey ettim. Neyse gidelim artık geç kalıcaz."

Herkes kafa sallayıp kalkarken aklıma gelen soruyla aniden durdum
"Çocuklar nolcak?"
"Bakicilari gelicek." Kafa sallayıp onların peşimden gittim.
"Merve nerde? (Mete)"
"Aaa cidden Merve nerde? (Alara)"
"Ya o biraz yorgunmuş sanırım. Bugün dinlencek biraz."

Kafa sallayıp arabaya yöneldiler. Arabaya öne Mete ve Rüzgar, arkaya Seda, Alara ve ben geçtik. Yol boyunca en sevdiğim sarki olan 'duman aşk için olmeli' bize eşlik etti.

Okula vardığımızda Merveyi aradım.

"Alo"
"Iyimisin?"
"İyiyim Ece. Bişey olursa ararım."
"Tamam ya. Şey bide bugün beni Ateş aradı."
"Ne zaman? Toprak varmiydi yanında?"
"Evet vardı. Ya bi yarım saat önce falan."
"Oha anlatsana."
"Sonra anlatırım sen dinlen tamamı."
"Tamam canım hadi sana iyi dersleeer. Allah zihin açıklığı versin. He bide sabır versin."
"Haha. Dalga geçme. Hadi bay. "

Telefonu kapatıp bizimkilere katıldım.
"Nasılmış? "
"İyi gibi aslında bilmiyom. "

Kafa salladı ve yoluna devam etti. Okul binasına girdiğimizde gördüğüm kişiyle donup kaldım. Hadi ama! Onun burda ne işi varki?