YAN KOMŞUM

ÇIĞLIK...

Çığlık. Bir çığlık daha. Son ve diğerlerinden güçlü bir çığlık daha. Gözlerimi açtığımda soğuk kumların üzerindeydim. Karşımdaki deniz ayaklarımı ıslatiyordu. Dolunay tam tepedeydi ve şehrin ışıkları yanmıyordu. Sadece denizin sesi duyuluyordu. Bir süre sadece boş boş denize baktım ancak bir çığlık daha duyunca ayaklandım. Sesin geldiği yönü bulmaya çalıştım fakat bir türlü bulamıyordum. Bir çığlık daha koptuģunda herhangi bir yöne koşmaya başladım. Ta ki Merveyi görene kadar. Yüzünü zar zor secebiliyordum. Sadece çığlık atıyordu. Korkmuştum. Seslenmeyi akıl ettiğimde toparlandım ve Merveye yaklaştım.

"Merve? Neden bağırıyorsun?"

Merve o an durdu. Bana baktı. Ve busefer daha güçlü bir çığlık attı. Nedenini anlamamistim ilk başta ancak bana değil de benim arkama baktığını anladiğımda hızla bende döndüm arkama. Ve bir adamla burunburuna gelmem bir oldu....

Uykum dan sıcrayarak uyandığımda alarmın çaldığını duydum. Elimi alnıma  koydum ve bir süre soluklandım. Ah içim hiç rahat değildi. Ne biçim bir rüyaydı bu böyle?!

Hâlâ çalmakta olan alarmı susturdum ve okul için hazırlanmaya başladım. Kahvaltı yaptım, durağa yürüdüm, okula geldim, sınıfa girdim ama bunları yaparken aklım hep rüyadaydı. Sınıfın çoğu daha gelmemisti. Çantamı sırama koydum ve cam kenarındaki boş sıralardan birine oturdum. Telefonumu çıkarttım ve Merveyi aradım.

O benim aksime telefonu şen Şakrak açmıştı.

"Günaydın!"

"Günaydın. Nasılsın?"

"İyiyim de sen iyi değilsin galba?"

"Merve yanında kim var?"

"Mete, Rüzgar, Seda ve Alara. Noldu ki?"

"Senle bişey konuşcam. Sakin biryere geçsene."

"Tamam dur."

Birkaç hışirtidan sonra Mervenin sesi yine duyuldu.

"Bişey mi oldu Ece?"

"Bak... Ben sadece kötü bir rüya gördüm. Seninle ilgili. Sen gerçekten iyisin değil mi?"

"Evet Ece iyiyim merak etme. Hem birsey olursa sana haber veririm. "

"Tamam canım. Sen yine de Metenin yanından ayrılma. Tamammı?"

"Tamam bitanem ayrılmam. Sen merak etme."

"Tamam canım. Ben kapatıyım o zman. Kendime gelmem lazım. Bizimkilere selam söyle."

"Tamam söylerim. Görüşürüz."

"Görüşürüz."

Telefonu Kapattığım an Toprağın sesi duyuldu.

"Nasılmış Merve? "

"İyiymiş?"

"Ne yapıyomuş peki?"

Toprağın bu sorusunu en güzel bir şekilde cevapladım.

"Ne yapsın işte. Sevgilisiyle beraber vakit geçiriyormuş."

Toprak birsey demeden yüzüme bakarken ben sırıtarak sıradan kalktım ve sınıftan çıktım.

Merveden

Eceyle konuştuk tan sonra bizimkilerin yanına geri dönmüştüm. Ve anında Rüzgarın sorularına maruz kalmıştım.

"Ne olmuş?" "Ne dedi?" "Neden aramış?" "Beni neden aramamış?"

Hiçbirine cevap vermezken Rüzgar da homurdanıyordu. Dayanamayıp sorusuna cevap verdim.

"Kabus görmüş. Korkmuş ve beni aramış. Tamam?"

Kafasını salladı ve yanımızdan ayrıldı. Rüzgar Ece gettiginden beri ortada Mecnun gibi dolaşıyordu. Dikkatini hicbirseye veremiyor her dakika Ece den haber almak için binbir takla atıyordu. Alışması biraz zman alırdı tabii.

Metenin yanına kuruldum ve Kollarımı ona doladım.

"Mete?"

"Soyle kızılım."

"Eve gitmek istiyorum."

"Hadi gidelim."

"Cidden mi?"

"Evet. Bugünlük birsey olmaz."

"Ayh bencede. Hadi gidelim."

Bizimkilere haber verdik ve cantalarımizı alıp okuldan çıktık. Bugün Rüzgarın arabasıyla geldiğimiz için yuruyecektik. Yarı yolu konuşa konuşa bitirmiştik bile. Ancak yolu ayrıldığımız zaman Meteye bir telefon gelmişti.

"Efendim?"

"...."

"Neden?"

"....."

"Tamam geliyorum."

"Noldu?"

"Ruzgar kavga çıkartmış okulda. Seda aradı. Beni çağırıyor. "

Anladığımı belirtmek için kafamı salladım.

"Sen geç eve. Ben de işimi halledip gelirim?"

"Tamam. Birşey olursa baher ver bana."

"Tamam dikkatli ol."

Ve ayrıldık.

Kız başına ne geleceğini bilmiyordu. Bilmeden eve yürüyordu. Mete yaptığı dikkatsizliği fark edip yetişecekmiydi? Yoksa yaptığı hatayi yatirlamayip kızılını o sokakta yalnız başına mi bırakacaktı?

Bir dahaki bölümde görüşürüz gençler...