YAN KOMŞUM

Lütfen!

Merve biraz gergindi yolda yürürken. Evi ve okulu barların olduğu sokağa çok yakındı. Biran önce eve gitmek istiyordu.

Barların olduğu sokağın başından geçmesi gerekiyordu. Ancak içindeki kötü his sarmıştı. Bu kötü his ten kurtulmak için biriyle konuşması gerekiyordu. Seda, Alara ve Mete büyük ihtimalle Rüzgarla uğraşıyorlardı. O yüzden Eceyi aramaya karar verdi. Umarım derste değildir diye geçirdi aklindan.

Çaldı çaldı çaldı. Tam kapatacakken telefon açıldı.

"Efendim canım? İyimisin? Bişey yok değil mi?"

"İyiyim iyiyim. Sadece biriyle konuşmak istedim."

"He anladım. Nerdesin ne yapıyosun?"

"Eve gidiyorum. Yoldayım."

Yürüyerek mi gidiyosun? Tek başına!?"

"Evet. Mete de geliyodu ama Rüzgar kavga çıkarmış. Onunla ilgilenmeye gitti."

"Ah Rüzgar! Niye çıkarmış ki kavgayı?!"

"Bilmem. Zaten sabah sana sinirliydi. "

"Bana mı?"

"Evet. Onu aramıyormuşsun."

"Dur sen dur. Ariycam ben onu! Neyse neyse. Beni dağıtma. Barlar sokağını geçtin mi?"

"Şu an geçiyorum. -fısıldayarak- burda iğrenç adamlar var Ece. Korkuyorum."

"Tamam. Bak sakin ol. Hızlı adımlarla onlara bakmadan yürü. "

Merve adamlara bakmasa bile adamların Radarına Merve çoktan girmişti. Merve dadimlarını hızlandırmış ancak arkasındaki adım sesleri de hızlanmıştı. Fısıldayarak ve telaşla konuşmaya başladı.

"Ece. Arkamda. Beni takip ediyor! Ne yapmalıyım?"

"Ee. Şey yap... Ahh Merve! Koş!"

Merve bir anda koşmaya başladı. Elinde telefon sırtında çanta ve okul üniformasıyla pek de rahat koşamıyordu. Gidebildigı yere kadar koştu. Bir yandan sakinleşmek için Eceyi dinliyor bir yandan koşuyordu. Koştuğu bu süre çok az sürdü. Kolunu birinin yakalamasiyla çıglığı bastı Merve.

"Merve! Noldu?! Cevap versene!"

Merve kolunu pis adamdan kurtarmaya çalışırken bir yandan da Eceye yalvarıyordu. Bu sırada adam iğrenç kelimelerle ve içki kokan nefesiyle Merveye yaklaşmaya çalışıyordu.

"Ece! Yardım et. Kurtar beni!"

"T-tamam. B-ben hemen birine haber vericem tamammi. Dayan Merve!"

Ve konuşma sonlandı.

Merve adamın iğrenç suratına tükürurken adam Mervenin kolunu daha da sıktı ve onu duvara yapıştırdi. 

"Seni sürtük! "

Adam sarhoştu. Hareketlerini zar zor kontrol etse de yine de güçlüydü. Sağ eliyle Merveye sert bir tokat attığında Merve daha fazla dayanamayıp ağlamaya başlamıştı. Tek dileği şuydu "Allahım. Lütfen lütfen kurtarsın biri beni bu heriften. Çok geç olmadan. Lütfen."

.......

Merveyle konuşurken Toprak, Ateş, Gökçe ve Elif de Yanındaydı. Ecenin konuşmasından onlar da etkilenmiş ve korkmuşlardı. Ece hızla telefonu çıkarttı ve hemen Meteyi aradı. Çok geçmeden açıldı telefonu. Ancak konuşan Mete değil Rüzgardî.