YAN KOMŞUM

AYRILIK-II

"Bugün için özür dilerim cadı. Bana ne oldu bilmiyorum ama sinirlendim bir anda. Seni sinirlendirmek yada üzmek değildi amacım. Ve seninle küs olarak ayrılmak istemiyorum. İki ay yoksun sonuçta. Herneyse lafı uzatmiycam. Özür dilerim cadı."

Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Ben ona küsmemistim ki. Biraz kızmıştım sadece. Telefonumu çıkarıp Rüzgara mesaj attım.

GÖNDERİLEN: ÇAKMA SEVGİLİM
Şey Özür dilemene gerek yoktu. Ben sana küsmedim ki. :)

Kızmadınmı?

Kızdım. Ama küsmedim.

Özür dilerim.

Önemli değil Rüzgar. İyi geceler

İyi geceler güzelim

Güzelim didiii. Peki yakışıklı. Puhahaha. Güzelim dedi yaa. Ihıhım. Banane be. Arkadaşca sonuçta. Uykum geldi benim ya. Evet hep uykusuzluktan.

Eve girip salonda geçtim. Odama çıkana kadar uykum kacabilirdi. Koltuklardan birine sıvışıp kendimi uykunun o güzel kollarına bıraktım.

.......

Sabah gözlerimi açtığımda ilk gördüğüm şey merdivenlerden yuvarlanan iki tane bavul oldu. Peşinden de Mervenin bağırması

"Geberin sizi eşşek ölüsü gibi ağır olan pis lanetli çantalar. Allah belanızı versin demek isterdim ama beddua dönüp dolaşıp geri gelirmiş. O yüzden Fuck!"

Ben kahkahalarla gülerken Merve yine bağırdı.

"Ece onlar senin bavulların. Ne koydun içine ya. "
"Ya sen benim Bavullarımı niye atıyon! Ya açılsaydı. Sana toplatırdım!"
"Sını tıplatrdım. Yok yaa. "
"Of sabah sabah çekilmiyosun. "
"İki saat sonra yola çıkcaz hadi."
"Ya daha iki saat vağğrrr!"
"Ecee!"

Cırladığında yerimden sıçradım ve yerle öpüştüm. Ah hayır yer. Benim sevgilim var.

Ayağa kalktım ve odama çıktım. Sonra aklıma dolapdakilerin hepsinin bavulda olduğunu hatırladım ve lanet okuyarak yine aşağıya indim. Bavuldan zorla bir şort ve sıfır kollu bir gömlek alıp tekrar odama çıktım.
Banyoya girip duş aldım ve ardından rutin işleri halledip giyindim. Saçlarımı da basit bir at kuyruğu yaptım ve banyodan çıktım.

Odama şöyle bir göz attım. Burayı cidden çok özleyecektim. Canım odam.

Hemen ardından ayaklarımı sürüyerek odadan çıkıp aşağıya indim. Merve de hazır bir şekilde salonda beni bekliyordu. Daha uçağın kalmasına 40 dakka vardı. Ruzgarlar bırakıcaktı bizi havaalanina. Herşey hazırdı.

Mervenin yanına gidip oturdum. Hiç konuşmadık. Yaz mevsimini sevmiyordum. Ben kış kızıydım.

Sessizliği Mervenin telefonu bozdu.

" Efendim Mete."
"....."
"Tamam konuşalım."
"....."
"Tamam."

Deyip kapattı.
"Noldu?"
"Benle konuşcakmış."
"Ne konuşcakmış?"
"Bilmem hadi gidelim."
"Ben niye geliyom ya?"
"Tek başına mi kalcan. Kalk."

Mete ve Merve. Konuşcaklar. Hayır gelmiyorum.

"Hayır ya sen git ben hem biraz daha dinlenirim. Defol kızıl."
"Aman iyi be. Gelirim hemen."
"Niye hemen?"
"Yola çıkcaz ya. Havaalanına gitcez falan."
"Ha. Tamam ya. Ama konuşun yani doya doya. "
"Hehe. Hadi bye."