YAN KOMŞUM

siz nerden çıkdınız?!

Bütün hafta bol bol gırgır şamata ve tabikii vazgeçilmez ders ve ödevler ile geçti.

Bugün Cumartesi ama ben sabahın köründe kalkmak zorundayım. Bilin bakalım neden?
Benim biriciik abim ve ablam haftasonu bize geliceklerdi ve benden, bakın üstüne basa basa söylüyorum benden, kahvaltı istediler. Zehirlenmezseler iyi.

Yatağımdan zar zor ayrıldım ve ayaklarımı sürüye sürüye banyoya gittim. Yüzüme soğuk suyu birkaç kez çarptım ama nafile. Aynadakı uykulu ve bir o kadar da boktan görüntüme baktim. İçimden 'yok bu böyle olmiycak' deyip kendimi banyonun icine attim. Soğuk suyu açışımla kendime gelmem ve söverek suyu kapatmaya calışmam bir oldu.
"Hay ben senin beyin diye amına koyiyim. Aklina gelen fikirin ta içine sıçıyım! Seninde musluk kere ebeni siksinler! Kapansana lan!!"

Sonunda sırılsıklam bir şekilde odama gidip üstumü değiştirdim.
Işık hızıyla mutfağa inip ne yapacağımı düşünmeye başladim.
Hakkatten lan.! Ne yapcam ben?! Merveyi mi uyandırsam? Yok ya kız uyusun. Eee kahvaltiya ne yapilir?

- makarna olurmu kanki?

Yok daha neler?! Tamam yani cahilim de o kadar değil. Şimdi annem olsa napardııı? En basitinden omlet.

-bencede ya bu daha iyi bi fikir.

Hemen internetten omlet tarifini açıp yazanları harfi harfine uyguladim ve ta taa. Bence fena degil. Buzdolabindan kahvaltilikları da çıkardim ve masaya büyük bir özenle yerleştirdim. Gururla hazırladığım şahesere bakip hafifce kafamı salladım.

Ben ego patlaması yaşarken merdivenden Mervenin sesi duyuldu.
"Ece ya mutfakda savaşa mi girdin. Bu ne gürültü. Sabah sabah bi uyutmadın!"
"Sabah mı? Merve saat on iki. Sen neyin kafasındasın?!"
"Oha ya! Oldumu o kadar? Hem sen niye sabah sabah uyandın?"
"Ah yavruuum. Abimler gelcek ya hani."
"Hasss. Ya şimdimi söylenir?! Salak pijamalarlamı karşilıycam?! Ben hazirlanam. Geliyom."

Kafami salladığim sırada zil caldi. Depar atarak kapiya koştum. Kapiyi açtıgimda direk abimin kucağına atladım.
"Ayyy! Hoşgeldiniz. "
"Hoşbulduk da ben çok açım. Ne yaptin bize?"

Ablamla beraber abime 'sıçtın ya' bakısımızı atıp
"Odun!" dedik ve kıkırdayıp birbirimize sarıldik.

Onları içeriye surükledim ve çantalarını alip boş koltukların üzerine salladım.

Direk mutfağa yöneldik. Abim tam yemeğe başlayacakken bağırdım.
"Açmısın ya! Dur bi. Merve gelsin hepberaber başlayalım. "
"Aman tamam be. "

Merdivenlerin başına geçip Mervrye seslendim
"Kız süslenme gel hadi."
"Geldimmm."

Beraber mutfağa geçtik ve biz de masaya oturduk. Merve abim ve ablamla kucaklaşıp yerine geçti ve sonunda kahvaltımızı yapmaya başladık.

Kahvaltı bittikten sonra masayı toplayip ben de hazırlandım ve aşağıya abimlerin yanına geçtim.
"Eee ne yazpıyoruz bugün? (Beril)"
"Önce sahile gidicez. Sonra daa Sedaları arayıp bizi gezdirmelerini istiycez. Çünkü biz de bilmiyoruz buraları."
"Seda kim be? (Beril)"
"Yeni kamkiler. Sonra konuşuruz hadi çıkalım."

Telefonumu ve cüzdanımı aldım ve kapiyi kilitleyip yola koyulduk. Beş dakikanın atdından sahile vardığımızda dolaşmaya başladik.
"Ee kızlar nasıl buldunuz İzmiri? (Berke)"
"Valla ben beğendim. (Merve)"
"Aynen. Zaten ben seviyorum burayı biliyosunuz."
"Tabi seversin. Etrafın meteorlarla dolu. Allahım neler yaratıyosun. (Beril)"
"Abla sen bide yan komşularımızı görcen varya."
"Gururumu okşadın Ece."

Arkamızdan gelen tanıdık sesle bir an dondum kaldım. Dua ede ede yavaşca arkamı döndüğümde Seda, Alara, Mete ve bir adet piç smile ile karşımda duran Rüzgar duruyordu.
Hayir ya duymadı drmi?! Off siz nerden çıkdınız ya?! Hadi bakalim Ece çalıştır saksıyı, kurtar kendini...

................................

Çok özür dilerim ama telefonum hala gelmedi. Ama bir şekilde telafi etmeye çalışıcam. Tekrar çook özür dilerim.