Irish « N.H. & B.W.

Part 22

Rose Point Of View «

Weer die verrekte dag, maar dan echt nú. Het gebeurt nu en ik ben er niet blij mee. 

"Is er iets?" vraagt Brooklyn aan me. Ik mompel en sorteer het geld. Iedereen gooit het maar in de kassa en ik mag het opruimen.

"Vertel," zegt Brooklyn.

"Mijn tweelingbroer is 8 jaar geleden overleden," zeg ik zacht en ik kijk even naar zijn ogen. Hij steunt op zijn mop en kijkt me terug aan.

"Oh, sorry," mompelt hij.

"Het geeft niet. Je kon het niet weten." Ik glimlach zwak en hij loopt naar me toe.

"Wil je erover praten?" vraagt hij en ik schud mijn hoofd.

"Ik ga zo naar Niall, hij maakt me altijd vrolijk op deze dag." Hij kijkt naar me en ik doe hetzelfde bij hem.

"Praat je er dan ook over? Want dat is belangrijk." Ik haal even mijn schouders op.

"Ik heb genoeg bij psychologen rond gelopen en dat soort dingen. Het was wel mijn broertje die zelfmoord had gepleegd en daar maakten mijn ouders zich heel erg veel zorgen om," mompel ik en ik duw de la van de kassa dicht.

"Met een psycholoog is anders als met een vriend van je." Ik kijk naar hem en schud mijn hoofd.

"Ik heb nu met Niall, meer dan een jaar. Vorig jaar was hij ook bij me en hebben we het super gezellig gehad en we praten hier best vaak over. Maar bedankt Brooklyn," zeg ik en ik geef hem een korte knuffel. Alles is hier opgeruimd dus ik denk dat we kunnen gaan.

"Geen dank, Rose. Ik wil dat je gelukkig bent." Ik glimlach naar hem.

"Ben ik ook." Hij knikt tevreden en loopt de zaak dan uit, met mij achter hem aan. Ik ga op een van de stoeltjes zitten die op het terras staan, terwijl Brooklyn zijn fiets pakt. Niall is er nog niet en hij komt me ophalen.

Brooklyn zet zijn fiets weg naast mijn stoel en komt dan naast me zitten. "Wat doe je?" vraag ik. Waarom gaat hij niet gewoon naar huis zoals hij dat normaal doet?

"Hetzelfde als jou," glimlacht hij.

"Ik wacht op Niall," zeg ik vaag.

"Dan ik ook. Ik wacht met je mee." Ik grinnik even en woel door zijn haar. Hij snapt het tenminste wel als iemand gewoon gezelschap nodig heeft. We praten samen nog wat, maar al snel zie ik Niall's auto verschijnen.

"Daar is hij," zeg ik glimlachend. Brooklyn knikt en staat op, waarna ik hetzelfde doe. Niall stopt de auto voor mijn voeten en ik geef Brooklyn nog een knuffel.

"Bedankt dat je bleef wachten," zeg ik tegen hem en hij knikt.

"Geen dank, veel succes vandaag nog." Ik glimlach zwak en bedank hem dan weer. Daarna stapt hij op zijn fiets en stap ik bij Niall in de auto.

"Hey baby," zucht hij zacht. Hij weet hoe deze dag altijd voor me is en daar baalt hij van.

"Hey," zeg ik en ik klem meteen mijn armen om zijn nek. Ik weet niet waarom, maar ik word gewoon ineens emotioneel. Hij wrijft over mijn rug en drukt een kus tegen mijn wang. Hij weet altijd perfect aan me af te lezen wanneer dit naar boven komt.

Ik heb hem heel de dag nog niet gezien, de liefde van mijn leven.. mijn steun door álles, ook door dit. Nu heb ik hem weer bij me en voel ik me sterk genoeg om te kunnen huilen.

"Ik hou van je," snik ik zacht en ik druk mijn neus dieper in zijn nek.

"Hm," mompelt hij rustgevend. "Ik hou ook van jou."