Irish « N.H. & B.W.

Part 50

Rose Point Of View

"Wil je dit ook meenemen?" vraag ik en ik pak een wit shirt uit zijn kast. Brooklyn knikt en legt het in zijn koffer. Ik heb nooit geweten dat mensen daadwerkelijk zúlke grote koffers hadden.

"Dit?" vraag ik en Brooklyn schudt zijn hoofd.

"Ik kom over een weekje weer terug om nieuwe kleren te halen en om jou weer te zien." Hij kijkt me in mijn ogen en ik knik voorzichtig. We hebben alleen vandaag en gister gehad om afscheid te nemen, omdat Brooklyn besloot om het zo laat te vertellen.

"Nou... dan ben je klaar," zeg ik en ik ga op zijn bed zitten. Hij knikt en ritst zijn koffer dicht. "Vind je het leuk om daar naartoe te gaan?" vraag ik als hij naast me komt zitten. Hij knikt en wrijft over mijn rug.

"Heel erg spannend, maar super leuk," zegt hij en ik knik.

"Gelukkig, zou wat zijn als je hier weg gaat en je vindt het niet leuk." Ik kijk naar hem en leg mijn hand dan op zijn knie.

"Zet je me morgen af op het station?" vraagt hij en ik knik. "Mama rijdt met de auto, dus zou leuk zijn als je dan mee rijdt."

Ik knik weer en leg mijn hoofd dan tegen zijn schouder. "Ik ga je missen," mompel ik.

"Ik jou ook," zucht hij. "Maar we zien elkaar snel weer."

"Vorige week heb ik een week zonder je gezeten en toen kon ik gewoon naar je toe als het echt nodig was." Hij legt allebei zijn armen om me heen, omdat hij me niet kwijt wil.

"Ik weet het.." Hij drukt kusjes tegen mijn voorhoofd. Ik heb er echt vertrouwen in dat het goed komt, ik weet alleen niet wanneer. Op dit moment voel ik me niet top en sta ik niet te springen dat hij wil proberen om in een boyband te stappen.

"Ik denk dat ik al mijn spullen alvast inpak. Ik ben hier nog minder vaak dan jou en.. het heeft geen zin om alles hier te laten liggen," zeg ik zacht. Hij kijkt op me neer. Dat is toch wel een teken dat het echt definitief wordt en dat vindt hij totaal niks.

"Okay," zegt hij alleen zacht. Ik pak zijn hand en druk er een paar kusjes tegen. "Het heeft ook inderdaad niet veel zin."

Ik kijk naar hem en zie hem verschrikkelijk diep nadenken. "Zullen we vanavond uit eten gaan?" vraagt hij me dan. Het voelt wel alsof we afscheid van elkaar aan het nemen zijn, maar dat is niet zo. We blijven wel bij elkaar.

"Graag," glimlach ik. Hij bekijkt mijn gezicht en ik doe hetzelfde bij hem, terwijl ik mijn hand in zijn haren leg.

"Mooi," zegt hij als hij zijn hand op mijn wang legt en zijn lippen tegen die van mij. Meestal had ik nu geglimlacht, maar ik ga hem zo erg missen en bij die gedachten, word ik eerder verdrietig. Ik wil hem niet hoeven missen.

Ik trek me voorzichtig terug van hem en wrijf over zijn arm. Ik kan niet laten zien hoe erg ik hem ga missen door te huilen, want ik zou dat gek vinden. Het is niet het einde van de wereld en ook niet van onze relatie.

Na een paar comfortabele minuten, sta ik op en pak ik al mijn kleren uit de kast. Het is niet veel vergeleken met wat ik bij Niall had opgebouwd. Van wat er bij hem lag, kon een meisje gewoon van leven. Daarom was ik ook super blij toen ik het terug had.

Brooklyn geeft me een tas, waar ik mijn kleren netjes in leg. Dan is het al half 6 en tijd om te gaan eten. Als we in de stad zijn, dan zal het al wel 6 uur zijn.