Irish « N.H. & B.W.

Part 38

Brooklyn Point Of View «

"We gaan hier wel even zitten," zeg ik en ik open de deur van een koffietentje. Het is er niet druk, maar wel heel erg knus.

Rose houdt zich stevig vast aan mijn hand wanneer we gaan zitten en komt naast me zitten op het bankje. We kunnen naar buiten kijken, waar de mensen ons passeren. Ik kijk naar haar en ze kijkt naar haar nagels, terwijl haar hand nog in die van mij zit.

Ik dacht dat ik haar helemaal kende, maar op zo'n moment kom ik erachter dat dat helemaal niet zo is. Ik weet niet wat ik moet doen en ik weet zeker niet wat er nu in haar hoofd omgaat.

"Rose?" vraag ik zacht en ze knikt voorzichtig.

"Sorry," fluistert ze, waarna ze me in mijn armen valt. Ik wrijf over haar rug en klem mijn armen om haar lichaam. Ze houdt me voor een paar minuutjes vast en kijkt me dan aan.

"Hij schold me uit, wat ik prima vind. Zijn mening boeit me totaal niet als het om mijn beslissingen gaat, maar hij trekt conclusies die niet waar zijn, waarvan iedereen denkt dat ze wel waar zijn. Iedereen gaat denken dat ik Niall heb gebruikt, hij gaat me haten en ik geef zo veel om hem," zegt ze. Heel haar verhaal heeft ze me in mijn ogen aangekeken, waardoor ik elke letter geloofde die ze zei.

Voorzichtig glipt er een traan uit haar ooghoek, waarna ik die weg veeg. "Sorry," fluister ik ook. "Je moet Niall bellen."

"Maar Brook... Ik ben hier met jou." Ze pakt allebei mijn handen en komt dicht op me zitten.

"Luister, lieverd." Haar ogen krijgen en lieve twinkeling, waardoor ik weet dat ik het goede gezegd heb. "Ik wil met jou door, maar ik wil niet dat je ruzie krijgt met Niall. Jullie zijn goed uit elkaar gegaan en jullie moeten ook gewoon vrienden blijven, als jullie dat allebei willen."

Ze knikt voorzichtig en ik knijp in haar handen. "We komen er samen doorheen, zonder tranen. Die zijn het niet waard." Opnieuw knikt ze. Ik druk een kusje tegen haar voorhoofd en dan glimlacht ze liefjes. "Bel hem. Ik blijf bij je."

Opnieuw knikt ze, voordat ze haar telefoon pakt en Niall belt. Ik bestel 2 keer een koffie en luister dan naar Rose, die Niall aan de telefoon heeft.

"Hey," zegt ze zacht en ik leg mijn hand op haar bovenbeen. "Ik kwam de aanvoerder van het Rugbyteam net tegen, terwijl ik met Brooklyn was. Ik wil je zeggen dat alles wat die rotzak nu gaat verzinnen, niet waar is. Ik was met Brooklyn, ik hield zijn hand vast, maar ik ben nooit achter je rug om met hem naar bed geweest."

Ze pakt mijn hand en dan begint Niall met praten, wat ik niet kan horen. "Ik wil niet dat hij de band die we nu nog hebben kapot maakt." Ik bekijk haar en zie haar fronsen. "Het was niet om alles goed te praten, gewoon dat je van mij hoort dat ik nog met Brooklyn omga en dat ik nog wil dat we vrienden zijn. Je bent nog steeds speciaal voor me."

Voorzichtig kruipt Rose tegen me aan en leg ik mijn arm om haar schouders. Ik weet niet precies wat ik voel, want ze praat met haar "ex" over hoe ze met mij over straat liep. Volgens mij mag Niall me niet, wat ik snap. Ik heb zijn vriendin afgepakt, ook al koos ze daar voor het meeste deel zelf voor.

Het gesprek tussen haar en Niall rondt zich af, terwijl de koffie voor ons wordt neergezet. Ik kijk naar Rose en ze glimlacht voorzichtig.

"Hij snapte eerst niet goed waarom ik hem belde, omdat hij vindt dat hij het niet hoeft te weten wanneer ik met je afspreek. Maar daarna snapte hij dat het niet om het afspreken gaat, maar om wat er was gebeurd." Ik knik en wrijf over haar wang.

"Zulke kleine gesprekjes houdt jullie wel dicht bij elkaar," zeg ik en ze knikt.

"Niall is zo'n goede jongen, waarvan het echt een verlies zou zijn als ik hem niet meer als beste vriend heb." Ik knik en bekijk haar gezichtje. Ze ziet er al beter uit als 5 minuten geleden, erg opgelucht. "Bedankt dat je me dit vertelde om te doen."