Irish « N.H. & B.W.

Part 70

Rose Point Of View

Dat ik heel de middag over Niall heb gepraat, helpt niet nu ik niet naar hem toe kan. Het enige wat ik kon was "goodnight" sturen, omdat hij al sliep toen ik thuis kwam.

De ochtend is nog zwaarder. Ik voel een tijdje om me heen, maar kom er dan pas achter dat Niall er echt niet is. Ik druk mijn wekker uit en zucht. Ik wil niet, maar het moet.

Eerst kijk ik even of Niall al had gereageerd, maar hij slaapt nog. Ik stuur daarom ook niks, omdat hij wakker wordt van zijn melding. Hij zal ook wel niet goed hebben geslapen en als ik dan in de ochtend wat stuur, wordt hij daar meteen wakker van.

Ik kleed me aan en kijk dan in de spiegel. Van binnen voel ik hoe Niall's armen om me heen zouden glijden en mijn nek zouden kussen. Ik kan echt niet zonder hem en dat gevoel is eng. Mocht Niall ooit weg gaan of wat dan ook, kan ik mijn leven niet meer normaal leven.

"Rose?" vraagt mijn moeder en ze klopt op de deur. "Ben je wakker?"

"Ja," zeg ik als ik mijn concealer pak en er een flinke laag van onder mijn ogen smeer.

"Mooi, ik ga werken, veel succes en plezier vandaag," zegt ze als ze de deur open doet naar me kijkt.

"Bedankt mam, jij ook," zeg ik. Ze drukt een kus tegen mijn wang en gaat dan weer weg. Ik maak mijn make-up af en hoor beneden de deur dicht gaan. Weer het huis voor mezelf en geen Niall.

Uiteindelijk stress ik me naar mijn werk, waar de mensen al zijn waarmee ik moet werken. Ik heb geen zin, want ik wil gewoon naar Niall en ik vind deze mensen niet aardig. Met Brooklyn werken was veel gezelliger dan met deze zeikerds.

Toch doe ik gewoon mijn best, want meer kan ik niet doen. In de ijstent moet je sowieso altijd je beste glimlach laten zien, maakt niet uit wat er in je hoofd omgaat. Het boeit die mensen niet ofdat jij een slechte dag hebt, want ze willen een glimlach zien.

De uren kruipen voorbij, omdat ik niets liever wil dan hier weg komen. Normaal is het wel prima, maar ik heb mijn nachtrust gemist.

Als ik mijn telefoon weer uit de kluis pak, kijk ik er meteen op. Niall heeft me heel wat berichtjes gestuurd en ik maak ze open.

Niall: "Ik mis je babe, goedemorgen :)"
"Ik kan niet wachten tot je straks weer bij me bent"
"Hoe was het bij Ruby?"
"Wacht vertel het maar als je hier bent"
"Hoe laat spreken we af, en waar? Ik ben al klaar met mijn sollicitatie"

Ik kijk ze glimlachend door, want ik herken Niall zo goed in deze berichtjes. Lief en zorgzaam.

Vlug schep ik nog wat ijs voor hem, wat ik inpak en dan meeneem, en ik stuur hem berichtjes dat ik eraan kom, dat we bij hem thuis afspreken.

Dan kan ik op mijn fiets stappen en rij ik naar Niall's huis. Ik ben trots op mezelf dat ik dit heb gedaan, zo bij hem weg voor een nachtje. Het bracht me even uit mijn bubbel waar ik met Niall inzat, maar het stopte me ook in een extra verliefde bubbel. Het zet me aan het denken dat ik echt verschrikkelijk veel van hem hou.

Ik stop mijn fiets voor Niall zijn huis en dan loop naar de deur, die al wordt open gezwaaid voordat ik kon aanbellen. Niall lacht en tilt me dan op.

"Baby!" roept hij blij. Ik lach en kijk op hem neer.

"Hey lieverd," zeg ik grijnzend. Het ziet er niet uit ofdat hij me neer gaat zetten, dus ik klem mijn benen om zijn middel.

"Ben je net zo blij om mij te zien als dat ik ben om jou te zien?" vraagt hij en ik klem grinnikend mijn hand in zijn haar.

"Nog veel blijer." Hij schudt zijn hoofd en neemt me dan mee naar binnen.

"Ik denk niet dat dat kan."