Irish « N.H. & B.W.

Part 31

Niall Point Of View «

Zonder Rose heb ik geen idee wat ik moet doen, maar ik zou nu ook niet met haar willen zijn. Ik ben te lang achter elkaar met haar geweest en zeker na gisteravond, irriteren we ons al snel aan alles wat er gebeurd.

Ik heb geen hulp van anderen mensen nodig, dus rij ik gewoon naar huis toe en loop ik daar de trap op. Mijn moeder zegt me nog gedag, dus zeg ik hetzelfde. Maar meteen daarna loop ik door en gooi ik mijn tas in de hoek van de kamer.

Het voelt gek. Normaal zou ze hier met me meegaan en ik weet dat ik dit keer te ver ben gegaan, ook al had ik gelijk. Ik weet dat als ik was gebleven en met haar had door gediscussieerd, dat ik nu nog met haar was geweest, of zij hier met mij. Ik had er alleen totaal geen zin in, want we hebben inderdaad veel ruzie en met al die ruzie hier thuis ook nog, koos ik een keer voor mijn rust.

Ik ken Rose langer dan vandaag en ik weet dat ze naar Brooklyn is gegaan. Ze heeft altijd al wat met die jongen gehad en dat irriteert me mateloos. Laat haar nu 1 keer verstandig zijn en me bewijzen dat ze écht gewoon vrienden zijn.

Op dit moment doet het pijn dat ik van haar hou. Zij heeft steun aan haar beste vriend, ze kan met hem praten en heeft mij nu niet nodig voor steun. Ik zou willen dat alles gewoon goed was en dat ik haar vast kon houden vandaag. Dat ik haar nu in mijn armen heb en ze niet kwaad op me is.

Het raakt me erg, maar ik merk pas echt hoe veel, als er een traan uit mijn ooghoek glipt. Verbaast veeg ik hem weg en haal ik mijn neus op. Je gaat toch niet huilen omdat zij fout zit? Je hebt haar de waarheid vertelt, daar kan jij niks aan doen dat ze het niet snapt.

Ik bel Liam, omdat hij me wel zal snappen. Hij weet hoe meiden zijn en hij kent Rose ook.

"Hey bro," zegt hij hees als hij opneemt. Hij heeft een kater, dat hoor ik zo.

"Hey Liam," zeg ik zacht. "Ik.. heb je hulp nodig."

"Vertel," mompelt hij.

"Ik heb ruzie met Rose, hele erge. Ze heeft me weg gestuurd omdat ik op een te harde manier de waarheid heb gezegd en na gisteravond, kwam dat niet goed aan." Ik bijt op mijn nagels en pulk aan mijn broek.

"Het is een vrouw.. wat verwacht je nu dat ik doe?" Ik sluit mijn ogen langzaam. Ik heb de verkeerde persoon opgebeld.

"Uhm," mompel ik. "Ik weet het niet," zeg ik dan eerlijk.

"Oké, Niall.. laat het gewoon gaan. Ze draait wel weer bij." Ik knik maar gewoon, ook al kan hij dat helemaal niet zien. Hij heeft ook helemaal geen zin in mijn gezeik. Niemand heeft dat. Rose en ik zadelen iedereen op met onze relatie, ofdat het nou wel of niet goed gaat.

Ik zeg Liam nog gedag en hang dan op. Hij snapt me niet, niemand snapt me. Ik moet al lang blij zijn dat er geen ruzie is in dit huis.

« « « «

Rose Point Of View «

"Je bent wat?" vraag ik zacht.

"Ik ben verliefd op je," fluistert hij. Ineens zie ik die verlegen jongen weer, wat ik juist niet wil zien. Ik zou best verliefd kunnen worden op die stoere Brooklyn, die soms zijn verlegen kant laat zien, maar niet op de verlegen Brooklyn die soms zijn stoere kant laat zien.

Ik trek hem naar me toe en hij kruipt weer op me. "Waarom maakt dat je onzeker?" vraag ik, terwijl ik mijn handen om zijn nek leg.

"Vind je dat gek? Ik ben bang voor wat je gaat zeggen, Rose," zegt hij en hij kijkt in mijn ogen. "Ik heb een meisje nog nooit verteld dat ik verliefd op haar ben."