Irish « N.H. & B.W.

Part 35

Niall Point Of View «

Samen met mijn moeder zit ik op de bank. Ze steunt me heel erg op dit moment en ineens is mijn relatie met haar omgedraaid. Ineens voelt het weer zoals vroeger.

Het draait weer terug, wanneer Greg thuis komt. Hij komt de kamer binnen en kijkt naar ons.

"Wat is er met jou gebeurd? Je ziet er niet uit man," lacht hij, terwijl hij zijn jas ophangt. Ik kijk voor me uit en hoor mijn moeder kuchen naast me. "Niall? Even serieus man? Kan je jezelf niet verdedigen ofzo?"

Hij geeft me een beuk tegen mijn schouder, die nog behoorlijk veel pijn doet. Mijn moeder houdt haar mond en ik wil hier niet langer zijn, dus ik sta op en loop richting de trap. Waarom ze dit zo blijft doen, snap ik niet. Ze kan geen vrede stichten tussen ons en voor mij kiezen voor Greg zijn neus.

Kanten zijn sowieso stom. Waarom zou een keuze maken zo lastig zijn? Waarom moet je per se kiezen? Kan je niet gewoon zeggen dat iemand stompen niet normaal is en dan aan mij vragen ofdat ik kan uitleggen hoe het zit? Als ik het echt niet wilde vertellen, had ik dat wel gezegd.

Er gaat gewoon nog steeds zó veel fout, een pauze aangaan met Rose was daarom ook niet mijn beste plan. Ik heb geen idee wat ze hiermee gaat doen, hoe ze gaat reageren, en ik wil het ook eigenlijk niet weten. Ik weet bijna alles over haar, maar niet over hoe ze met een pauze omgaat. Dat heb ik namelijk nog nooit meegemaakt.

Weer verlaten dikke tranen mijn ogen. Ik voelde me heel even heel erg gewild en geliefd. Mijn moeder vertelde me hoe veel ze van me houdt en Rose wilde niet dat ik kwaad op haar was, maar nu is alles anders. Mijn blije moeder was maar voor korte duur en nu hebben Rose en ik ook nog een pauze. Ik heb geen idee wat ik nu voel, maar ik heb het nog nooit gehoord.

Ik zucht en besluit maar om me uit te kleden en naar bed te gaan. Morgen moet ik weer naar school, ook al denk ik niet dat ik dat wil. Ik weet wel dat Rose vrij heeft, dus haar ga ik daar nog eventjes niet zien. Ik kan beter morgen wel gaan en overmorgen niet, want dan ontloop ik haar zo lang mogelijk.

Het is niet dat ik haar helemaal niet meer wil zien, maar nu is vroeg en dat doet pijn.

Langzaam kruip ik uit mijn warme bed en kleed ik me uit. Verder heb ik geen zin om iets van mijn tanden te poetsen ofzo, dus kruip ik meteen in mijn bed. Alles doet pijn en ik voel me leeg. Mijn bed is opgewarmd door mijn eigen lichaam, maar niet door dat van Rose. Ik voel me alleen en dat zal niet snel weg gaan.

« « « «

Rose Point Of View «

"Mam," zegt Brooklyn als we bij hem thuis aankomen. Er is gerommel in de keuken en dan lopen we daar naartoe.

"Hey Brooklyn, lieverd," zegt ze en Brooklyn drukt een kus tegen haar wang. "Rose, leuk dat je er bent."

Ik zwaai voorzichtig en Brooklyn loopt naar me toe. "Ze mag hier toch wel blijven slapen?" vraagt Brooklyn en zijn moeder knikt. Ik glimlach en bedank haar zachtjes.

"We gaan naar boven," kondigt Brooklyn aan. Ze knikt en wenst ons veel plezier. Ik kijk naar Brooklyn, die me een van zijn beste glimlachen geeft. Deze jongen is altijd vrolijk en dat brengt hij zo makkelijk op iedereen over.

Hij laat zich op zijn bed zakken en kijkt naar me. "Vond je het gezellig?" vraagt hij als hij naast zich op het bed klopt, zodat ik naast hem kom zitten. Ik knik en neem plaats. We hebben bij de Mac gezeten en gepraat over Niall vooral. Ik kan mijn hart echt bij hem luchten en dat voelt zo goed.

"Heb jij ooit een vriendinnetje gehad?" vraag ik en ik speel met de pijpen van mijn skinnyjeans. We hebben het heel de tijd over mij gehad maar niet over hem.