Irish « N.H. & B.W.

Part 28

Niall Point Of View «

De rode cijfertjes van haar klok veranderen niet, lijkt het wel. Het duurt maar en het duurt maar. Het is nu half 5 en Rose is nog steeds niet wakker.

Ik kon geen oog dicht doen. Ik heb geen idee hoe ze zich gaat voelen als ze wakker is en ik wil haar daarvoor behoeden, als ze wakker wordt.

Mijn hand wrijft over haar bovenarm, terwijl mijn hoofd op haar schouder ligt. Haar lichaam ligt op haar rug naast me, maar het doet niks.

Na uren, hoor ik haar zwaarder ademen. Ik sluit mijn ogen en luister ernaar. Ik kan nu toch niks in het donker zien, dus daarom sluit ik mijn ogen om me beter te concentreren.

Ze piept zacht wanneer ze inademt, wat raar genoeg fijn klinkt. Ik hoop zo hard, en dan komt het uiteindelijk uit. Haar rechterarm komt omhoog en ze grijpt naar haar voorhoofd.

"Rose, lieverd," fluister ik.

"Niall," piept ze. "Niall!" roept ze dan.

"Sh.." fluister ik zacht. Ik ga rechtop zitten, waardoor ze ook omhoog schiet. Ze hoest hard en grijpt mijn lichaam vast voor steun. Ik hou haar ook vast, maar ze wordt niet rustig.

"Haal me weg," mompelt ze. Ik zet snel het nachtlampje aan en kijk dan naar haar. Haar gezicht wordt wat rustiger.

"Liefje," fluister ik, zodat ze bij me blijft. Haar gezichtsuitdrukking gaat van verward naar verdrietig.

"Niall," huilt ze, waardoor ik haar lichaam vast pak. "Ben ik dood?" fluistert ze.

"Nee, liefje. Je bent er. Hier, bij mij." Ik kus haar haren en voel haar haar nagels in mijn rug drukken.

Rustig laat ik haar bij komen, terwijl ik zelf ook mijn tranen loslaat. Mijn lichaam is wel een stuk rustiger, nu ze wakker is.

"Heeft er iemand aan me gezeten?" vraagt ze, terwijl ze naar me kijkt. Haar armen verlaten mijn lichaam en ze trekt zich een stuk terug.

"Alleen ik. Ik heb je omgekleed en je warm ingestopt." Ze kijkt naar mijn ogen en knikt dan langzaam.

"Ik weet niks meer," zegt ze en ze schudt haar hoofd. Ik merk heel erg dat ze super langzaam praat en alles een beetje raar vindt.

"Gelukkig, het was niet echt zo'n gezellige avond." Ik zucht en haak een plukje haar achter haar oor, wat ze minder fijn vindt als normaal.

"Ik wil niet een stukje geheugen kwijt zijn, Niall," zegt ze en ze staart een andere kant op.

"Snap ik," zucht ik. "Rose.."

Haar ogen kijken in die van mij, waardoor haar verwarde blik wat verzacht. Ik kus haar lippen, maar ze legt haar handen tegen mijn borst en duwt me zacht weg.

"Bedankt dat je me naar huis hebt gebracht," zegt ze langzaam. Ik snap deze Rose niet helemaal en volgens mij snapt ze mij ook niet.

"Voor jou altijd," zeg ik zacht. Ze bekijkt me en pakt mijn hand dan langzaam.

"Ik heb met Ruby gezoend," mompelt ze dan. "In mijn droom, ik zoende met Ruby."

"Dat was geen droom," zeg ik zachtjes. Haar ogen vergroten zich. "Je hebt dat echt gedaan, op het feestje."

"Sorry." Ze schudt haar hoofd.

"Dat heb ik je al uitgelegd, ik vond en vind het niet erg." Haar hand knijpt in die van mij en daar kijkt ze naar. "Ze hebben een pilletje in je drankje gedaan, lieverd. Je... je bent een paar uur buitenwesten geweest."

Ze zucht hard. "Je zal wel bezorgd zijn geweest."

Ik knik en dan kijkt ze naar me. "Sorry," mompelt ze. "Ik ben zo stom geweest."