Irish « N.H. & B.W.

Part 82

Rose Point Of View

Zonder twijfel, loopt Niall naar de auto toe. Hij kijkt niet om naar me en wil zo snel mogelijk weg.

Ook als we in de auto zitten, praat hij niet. Hij weet gewoon niet wat hij moet zeggen en ik ook niet. "Goede eerste schooldag"? Nee, dat wordt m niet. Hij raakt me ook niet aan, wat ik al helemaal naar vind.

Na een tijdje, stopt hij de auto voor zijn huis. We zouden vannacht eigenlijk bij mij thuis slapen, dus ik snap niet waarom hij hier naartoe gaat.

"We zouden vannacht toch bij mij thuis slapen?" vraag ik dan. Hij stapt uit de auto en daardoor doe ik maar hetzelfde.

"Jij misschien, ik ga niet met je mee," zegt hij. Ik frons mijn wenkbrauwen en voel de tranen die op mijn wangen stonden, alleen maar meer worden. Mijn kleren zijn zeiknat en daardoor maak ik alles wat ik aanraak ook zeiknat.

Niall opent de deur van het huis en loopt dan naar binnen. "Neem een douche," zegt hij terwijl hij naar de keuken loopt. Ik ben verdoofd over de manier waarop hij nu praat en loop dus maar braaf naar boven toe. In de badkamer, kleed ik me uit en kijk ik naar mijn kleren. Die kan ik wel weg gooien, want deze koffievlek gaat er niet zo makkelijk meer uit.

Ik stap onder een warme douche en voel mijn spieren ontspannen, net als mijn ogen. Tranen stromen langs mijn wangen en worden met het water door het doucheputje gespoeld. Ik snap het niet. Waarom doet Niall zo? Omdat ik die bitch heb geslagen? Normaal zou hij me steunen als ik zo iets verschrikkelijks heb meegemaakt.

Snikken verlaten mijn mond, want ik dacht dat Niall en ik hier sterker van zouden worden. Het tegenovergestelde gebeurd. Ik wil hem niet voor lul zetten, maar dat heb ik al vaak genoeg gedaan.

Als ik klaar ben met douchen, stap ik onder de warme stralen vandaan. Ik wikkel mezelf in een handdoek en haal mijn make-up dan van mijn gezicht, omdat ik dat daarstraks vergeten was.

In alleen een handdoek, loop ik naar de slaapkamer en daar kleed ik mezelf opnieuw aan.

"Rose?" vraagt Niall dan. Ik sta stil en luister ofdat hij het wel echt zei. "Rose?" vraagt hij dan wat harder.

"Ja?" roep ik terug.

"Ik heb thee," zegt hij. Ik kijk naar mezelf in de spiegel en heb even moeite met alles verwerken.

"Ik kom eraan," zeg ik dan. Ik hoor zijn voetstappen wegvagen en loop de trap af, waarna ik Niall aan de eettafel zie zitten met twee koppen thee voor zich en de muffin die ik voor hem had gekocht.

Hij kijkt niet op als hij me aan hoort komen en dat zegt voor mij al genoeg, dat hij nog steeds 'boos' op me is. Is hij boos? Kan ik het zo noemen?

Ik ga naast hem zitten in plaats van tegenover hem en kijk dan naar hem.

"Waarom moest je haar slaan?" vraagt hij zacht.

"Ik ga geen gloeiendhete koffie over haar heen gooien," mompel ik. "Ik ben niet zo gestoord."

"Ik hoef niet met je te praten over hoe gestoord zij was. Ik kan gewoon niet geloven dat je het je zo hebt aangetrokken." Hij kijkt naar me en speelt dan zuchtend met zijn vingers.

"Ik geef altijd veel over de mening van anderen, Niall. Dat is een probleem van me en da-"

"Waarom? Doe het niet. Je gaat er mensen door slaan," mompelt hij.

"Ze gooide en fucking ijskoffie over me heen en daar heb je nog niks over gezegd?" Ik verhef mijn stem, hoe slecht dat is.

"Wat moet ik zeggen dan? 'Oh wat zielig voor je, Rose'." Hij kijkt naar me.