Irish « N.H. & B.W.

Part 44

Rose Point Of View «

Als ik ben afgekoeld, kijk ik naar Brooklyn. Hij slikt en trekt me opnieuw tegen hem aan. Ik sluit mijn ogen en laat een trillende zucht.

"Rose!" roept Niall, de persoon die ik nu niet hoef te zien.

"Haal me weg," zeg ik tegen Brooklyn.

"Sorry, ik wil het uitgepraat hebben, niet dat je vannacht naast me ligt te huilen omdat je ex." Hij klinkt gekwetst, waarvan ik wist dat het zo ging.

Ik wring me uit zijn grip en loop dan gewoon een kant op, waarheen weet ik niet. Allerlei stemmen roepen mijn naam, maar Brooklyn houdt stil. Ik weet niet wat ik moet, zeker niet omdat Brooklyn zich nu geen zorgen lijkt te maken.

Een arm draait me om, maar opnieuw is het niet zoals ik had gehoopt. Niall kijkt me aan en ik sluit teleurgesteld mijn ogen.

"Rose," zucht hij.

"Hou nou eens op, ik ben klaar met je, Niall, was dat niet duidelijk?" roep ik.

"Doe even normaal." zegt hij verbaast.

"Jij bent hier degene die met mijn beste vriendin zoent!"

"Er zijn meer mensen die dat doen," sist hij.

"Jij bent mijn ex, Niall! En daarnaast mijn beste vriend!" Ik schud mijn hoofd en dan komt Ruby naast hem staan. Opnieuw breekt mijn hart en draai ik me om, waarna ik gewoon weer ergens naartoe loop.

"Rose," zucht dan eindelijk Brooklyn zijn stem. Ik wil hem, maar ik ben op dit moment te eigenwijs.

Ik loop door en voel dan hém me omdraaien. "Please," zucht hij, zijn ogen smekend. Het lukt me niet om nu naar hem te luisteren, want ik wil het niet.

Opnieuw schud ik weer een persoon van me af waar ik om geef en keer ik mijn rug naar diegene toe. Ik kruis mijn armen met elkaar en sluit mijn ogen.

"Luister naar me!" roept Brooklyn. Ik hou mijn mond en probeer me op mezelf te richten, omdat mijn hoofd een mess is op dit moment.

Telkens opnieuw wordt mijn naam door hem geroepen en telkens reageer ik er niet op. "Als je nu niet met me meekomt naar huis en daar alles goed komt maken, zijn we klaar," sist Brooklyn dan. Ik kijk om naar hem en zie hem serieus zijn. Het is niet eens dwingend bedoeld, want ik zie dat het hem pijn doet en dat hij twijfelend zijn handen in zijn zakken steekt.

"W-wat?" stotter ik. Vanaf een afstand zie ik Niall en Ruby nog kijken, maar ik maak me er nu even geen zorgen om, dat heb ik al te veel gedaan.

"Ik meen het, als dit je zo veel doet dat je niet met me mee komt, betekent dat dat je nog niet over hem heen bent en je maar net zo goed voor hém kan vechten." Hij kijkt naar de grond en ja, hij heeft een heel erg goed argument.

"Ik kom bij jou huilen als ik iemand nodig heb, zegt dat niet genoeg?" vraag ik als ik naar hem toe loop.

"Ik was de enige die over was," mompelt hij. Ik wrijf over zijn armen en schud mijn hoofd.

"Nee, lieverd. Met iedereen anders naast me dan jou, had ik een ruk aan Ruby haar haar gegeven en Niall in zijn gezicht geslagen," mompel ik zacht en hij kijkt naar mijn ogen. "Je geeft me rust, bedankt."

Hij zucht en schudt zijn hoofd. "We gaan." Hij pakt mijn hand en draait zich dan om. Ik weet niet goed wat hij nu denkt en hij laat ook niks weten, dus ik loop gewoon achter hem aan, langs Niall en Ruby. Ze zeggen niks uit schaamte en ik krijg ik ook niks uit mijn keel, dus ik denk dat het dat was?

Brooklyn pakt zijn fiets, ook zonder wat te zeggen. Ik kruip bij hem achterop en leg mijn handen om zijn middel, mijn hoofd tegen zijn rug. Het was zo gezellig en het moet zo aflopen. Na alles wat er is gebeurd, ben ik ook verschrikkelijk bang om Niall en Ruby daar samen achter te laten, niet wetend wat ze allemaal nog gaan doen.