Irish « N.H. & B.W.

Part 54

Rose Point Of View

Het was allemaal overweldigend, maar tegelijk leefde ik op een roze wolk.

Niall rent achter me aan de trap op. We zijn bij mij thuis en hij blijft vanavond bij me slapen. Mijn ouders vonden het super leuk om hem weer te zien en we hebben dan ook uren gepraat.

Ik ga op mijn bed zitten en kijk naar Niall, die zijn tas weg zet en dan naast me komt zitten. Hij zucht en kijkt om zich heen.

"Voelt goed om terug te zijn," zegt hij tevreden. Ik glimlach en knik.

"Ik ben ook blij dat je er bent," zeg ik als ik mijn arm om zijn lichaam leg. Hij kijkt op me neer en legt dan zijn arm om me heen, zodat ik me helemaal tegen hem aan kan nestelen. Ik wil meer spanning, maar voor nu is dit ook oké.

"Je hebt de roos nog," zegt hij en ik knik.

"Tuurlijk." Hij bromt en ik kijk naar hem.

"Sorry dat ik vreemdging," zeg ik zacht.

"Sorry dat ik je beste vriendin heb gezoend." Ik glimlach zwak en kijk naar zijn ogen, terwijl hij zuchtend zijn blik verplaatst naar mijn lippen. Durf ik dit? Gaat het niet tegen vallen omdat ik er zo veel van verwacht?

Hij legt zijn vrije hand in mijn haar en klemt zijn hand tot vuist, voordat hij zijn duim over mijn hoofd beweegt. Ik voel hoe mijn hartslag sneller gaat en kijk ook even snel naar zijn lippen.

"Rose," fluistert hij, wat me kippenvel geeft over mijn hele lichaam. Ik slik zichtbaar en knik dan. "Wil je mijn vriendinnetje weer zijn?"

Ik had deze vraag nog niet verwacht, maar hij maakt me verschrikkelijk blij. Snel knik ik en leg ik mijn hand op zijn wang, waar ik zachtjes over zijn gespaarde baardje wrijf.

"Heel erg graag," zeg ik zacht. Hij laat zijn adem ontsnappen en sluit zijn ogen even. Ook voor hem blijkt dit moment erg overweldigend te zijn.

"Wil je dat vastleggen met een kus?" Ik grinnik, waardoor hij ook lichtjes glimlacht, en knik dan. "Kom dan."

Zelfs nu, rekt hij nog. Zou hij net zo nerveus zijn als mij en daarom zo lang willen wachten?

Ik wrijf met mijn neus langs die van hem, waardoor hij zijn vingers door mijn haren beweegt.

"Kom," zeg ik. Hij mompelt, waardoor ik mijn neus tegen die van hem laat liggen en dan in zijn ogen kijk. Op dat moment, laat hij zich gaan. Zijn lippen raken die van mij, maar daar blijft het dan ook eventjes bij.

Na een kort kusje, trekt hij zich terug. Ik kijk naar zijn ogen en zucht. Het leek alsof we allebei dachten dat dit het was, maar toch weten we dat we allebei meer willen.

Ik kus hem nog een keer, waardoor hij tevreden bromt. Voorzichtig opent hij zijn mond en doe ik hetzelfde. Het gevoel wat ik heb wanneer we zoenen, is niet te beschrijven. Een gevoel van terug thuis komen, bij de jongen waarvan ik echt hou.

Alles gaat rustig, wat ik nu nodig heb. Ik moet even wennen aan hem en genieten van elke seconde.

Ik trek me terug en kijk naar zijn ogen, mijn hand op zijn wang en om zijn nek. Hij likt zijn lippen en kneedt mijn heup langzaam.

"Ik kan niet geloven dat ik je terug heb," fluistert hij. Ik kruip op zijn schoot, waardoor ik net wat groter ben als hem.

"Ik ga nooit meer weg," zeg ik als ik mijn handen om zijn nek klem en mijn lippen weer tegen die van hem. Opeens voelt het alsof ik nooit ben weg geweest. Niall weet wat ik fijn vind en daarom voelt alles zo snel al weer vertrouwd.

Zijn ademhaling wordt zwaarder, waardoor ik weet dat hij geniet, maar het ook een beetje moeilijk heeft. Op dat moment besluit ik om het hem nog wat moeilijker te maken en mijn heupen over die van hem te wrijven.