Irish « N.H. & B.W.

Part 37

Rose Point Of View «

Zodra Brooklyn ook klaar is, lopen we samen naar beneden. Heel de ochtend was het stil, zijn broertjes en zusje zijn dan ook naar school toe. Zijn moeder was eerst boodschappen doen en nu laadt ze alles uit de auto.

"Hey mam," zegt Brooklyn en hij zet een kus tegen haar wang.

"Hey lieverd, heb je lekker geslapen?" vraagt ze en dan kijkt ze naar ons allebei. We knikken en ik glimlach naar haar.

"We gaan wat eten in de stad," kondigt Brooklyn aan, waarna zijn moeder knikt.

"Veel plezier." Brooklyn reikt me mijn jas aan, die ik dan aantrek. Daarna trekt hij zijn eigen jas aan en lopen we het huis uit.

"Doei!" roepen Brooklyn en ik in koor, waarna zijn moeder hetzelfde zegt en we de deur achter ons dicht laten vallen. Ik kijk naar Brooklyn, die al naar me keek. Hij zucht en legt zijn arm om mijn heup.

"Waarom zucht je?" vraag ik en ik kijk naar de grond. We lopen naar het centrum, want zo ver is dat niet.

"Omdat ik opgelucht ben dat je hier bij me bent." Hij kijkt naar de stenen voor zich en glimlacht voorzichtig. Hij heeft het nooit moeilijk gevonden om te flirten met me, maar hij hield zich wel in voor Niall. Nu komt dat er allemaal veel makkelijker uit. Hij is vooral heel eerlijk en laat alles makkelijk weten.

"Hm," zeg ik en ik pak zijn hand. Hij kijkt naar me en dan is het mijn beurt om verlegen naar de grond te kijken.

"Ik vind het fijn dat je me zo serieus neemt, Rose," zegt hij, terwijl hij onze vingers verstrengeld.

"Tuurlijk, Brook. Ik heb je altijd lief en leuk gevonden. Nu is het moment om te kijken ofdat het echt werkt tussen ons," zeg ik en hij knikt.

"Heb je al een beetje honger?" vraagt hij glimlachend, waarna ik knik.

"Waar gaan we eten?" vraag ik en ik steek mijn hand in mijn jaszak. Het begint al een beetje warmer te worden, maar nog steeds is het wel frisjes. Ik hou Brooklyn gewoon goed bij me en dan komt alles goed.

"Een speciale plek, het pannenkoekenhuis. Altijd als papa terug komt van de zakenreis, dan neemt hij ons bij onze eerste middageten weer samen, daarmee naartoe." Hij glimlacht en ik kijk naar hem met dezelfde glimlach. "Dan weet je waar je over 2 weken ook gaat eten, misschien."

"Ik denk het wel," zeg ik en ik kijk weer naar de grond. Dat ik zoiets zeg, maakt hem heel erg blij. Ik vertel hem dat het me leuk lijkt om over 2 weken nog steeds dicht bij hem te zijn.

Brooklyn opent de deur van het pannenkoekenhuis en houdt hem voor me open, waardoor ik hem een klein kusje tegen zijn wang geef en dan naar binnen stap. Hij komt achter me aan en we krijgen een tafeltje aangewezen, waar we gaan zitten. Ik trek mijn jas uit en kijk dan naar Brooklyn, die een super grote glimlach heeft.

"Wat is jouw aanrader?" vraag ik en ik kijk naar hem. We hebben al twee warme chocomel met slagroom besteld, nu komt de vraag welke pannenkoek we willen.

"Ik neem altijd die met ham en kaas," zegt hij glimlachend en hij kijkt me in mijn ogen. "Maar die met spek is ook fantastisch."

Ik knik ook eventjes en hij pakt mijn hand vast, waar hij een kusje tegen geeft. Tevreden en verlegen kijk ik naar de kaart, zodat ik niet naar zijn ogen hoef te kijken.

Wanneer we onze chocomel krijgen en onze bestelling af hebben gegeven, kijken Brooklyn en ik naar elkaar.

"Gezellig hier," zeg ik glimlachend en hij knikt.

"Het is hier ook zo goed. Daarom komen we hier zo vaak." Ik knik eventjes en hij kijkt naar buiten. "Wat vind je van mijn familie?" vraagt hij zachtjes.