Irish « N.H. & B.W.

Part 76

Ik wist dat Niall altijd de waarheid tegen mij heeft gezegd qua zijn privéleven, maar ik kon nooit geloven dat een jongen op de universiteit verliefd zou worden. Zeker niet zo'n pareltje als Niall en zeker niet op mij.

Daardoor durfde ik nooit goed te zeggen hoe ik me echt voelde, want ik dacht dat hij toch voorzichtig en langzaam met mijn hart aan het spelen was. Me verliefd maken, totdat ik zo vertrouwd was dat ik met hem naar bed ging, en dan had hij een bedpartner gevonden.

Blijkbaar was ik niet alleen een bedpartner.

"Hey babe," zei Niall, toen ik de voordeur opende. Een blos stond op zijn wangen, die net zo rood waren als de roos die hij in zijn handen had.

Zijn stem klonk verlegen en eigenlijk wilde ik niet weten hoe lang hij al bij me voor de deur stond, totdat hij eindelijk het lef had om aan te bellen.

"Hey," zei ik zachtjes terug. Dit was de eerste keer dat hij een roos voor me kocht, de andere keren waren het chocolaatjes of andere bloemen.

"Mag ik binnen komen?" Ik knikte en zette een stap opzij, zodat hij erlangs kon.

"Graag," glimlachte ik verlegen. Ik zag hem niet vaak verlegen, dus het maakte me ook verlegen.

We liepen naar de achtertuin, waar we gingen zitten in het gras. "Je doet nerveus," zei ik zacht. Hij grinnikte en keek naar de roos in zijn handen. "Krijg ik geen kus?"

"Lekker direct, Rose," glimlachte hij toen hij me aankeek.

"Ik wil weten wat er is, je doet raar." Ik haalde mijn schouders op en hij kwam dichter tegen me aan zitten, waarna hij me een paar kusjes tegen mijn wang gaf. De dag daarvoor, waren we heel de dag bij elkaar geweest, gewoon in het park zitten en praten. In de avond was ik gewoon weer terug naar huis gegaan.

"Gister was een beetje een test voor me," zei hij zachtjes. Hij pakte mijn hand en wreef er met zijn duim over. Hij was wat minder verlegen en durfde me weer aan te raken.

"Test?" vroeg ik.

"Ja, of dat ik jou leuk vind om jou. Jouw karakter, jouw lach, jouw gedachten." Hij keek me aan en hield even een pauze. "Ik wilde kijken of dat ik me kan vermaken met jou, of dat ik je echt leuk vind. We zijn nu langer dan twee maanden met elkaar bezig, bijna 3. Ik ken je nu al redelijk goed en... alles is zo super tussen ons. Of voel ik dat verkeerd?"

Hij keek me fronsend aan en ik schudde snel mijn hoofd. "Het is super, Niall.. ik heb gevoelens voor je gekregen in deze 3 maanden. Je bent nog veel liever, zorgzamer en specialer dan dat ik ooit had durven dromen. Ik had nooit gedacht dat zoiemand zou bestaan."

Ik keek van hem weg, want het was allemaal wel super eerlijk. Hij legde zijn arm om me heen en hield me dicht bij hem.

"Ik ben blij dat we dat gevoel delen," zei hij en hij wreef over mijn schouder. "Gister was voor mij het bewijs, mijn moeder had me al 6 keer gebeld ofdat ik nou eindelijk thuis kwam eten, maar ik heb mijn telefoon niet horen afgaan en ik wilde ook niet weg."

Ik keek op naar hem en legde mijn hand op zijn bovenbeen. "Je moet eten!" grinnikte ik.

"Tuurlijk wel," glimlachte hij. "Ik had het alleen zo leuk met je."

Ik keek zijn gezicht af en legde mijn hoofd toen tegen zijn schouder. "We hebben elkaar nu 3 maanden kunnen leren kennen.." mompelde hij.

"En het bleef elke dag maar beter worden," zuchtte ik.

"Precies." Hij slikte en ik keek weer naar hem. "Daarom ben ik hier nu, met deze roos. Ik wil nog veel meer maanden met je doorbrengen, je nog beter leren kennen, maar het belangrijkste van allemaal: je de mijne kunnen noemen."