Irish « N.H. & B.W.

Part 51

Rose Point Of View

De ijstent lijkt mijn huis, zo vaak ben ik hier. Mijn projecten zijn ingeleverd en ik heb al mijn tentamens gehaald, dus nu heb ik zomervakantie. Ik word elke dag ingedeeld, in de ochtend en in de avond, dus veel meer doe ik niet. Er zijn al best veel mensen op vakantie, dus ik moet het overnemen. Wanneer ze weer terug komen, zal het wel wat rustiger worden.

Brooklyn skypet me, wanneer ik pauze heb. Zijn blije gezicht verschijnt meteen op mijn scherm.

"Hey babe," zegt hij, terwijl hij een frietje in zijn mond duwt.

"Hey, hoe is het?" glimlach ik door de pijn. Ik mis hem en dat dringt pas weer tot me door als ik het rustig heb. Het is telkens zo druk als ik moet werken dat ik er niet over na kan denken.

"Goed," zegt hij ook glimlachend. Die van hem is oprecht en dat vertelt me dat hij liever met die jongens in een boyband zit en lol maakt als dat hij samen met mij is en in een ijstent werkt. Ik snap hem. Hij is pas 18 en dat hij zich niet meteen wil hechten aan mij, is volkomen terecht. Ik had het ook niet gewild dat hij niet in die boyband ging om mij.

"Met jou?" vraagt hij, waarna hij om zich heen kijkt.

"Ook goed, druk," zeg ik.

"You alright, mate?" zegt dan een jongens stem op de achtergrond. Ik weet dat Brooklyn even weg is gegaan van iedereen om met mij te kunnen praten, maar ze hebben hem dus gevonden.

"Hey!" zegt de jongen vrolijk als hij zijn hoofd voor de camera houdt.

"Hey," grinnik ik als ik zwaai. Ik ben blij voor Brooklyn dat hij bij leuke mensen terecht is gekomen.

"Dit is Mikey," zegt Brooklyn en hij wijst naar de jongen met zwarte haren en blauwe ogen. Ik knik.

"Ik weet het, ik ken de namen nog." Hij glimlacht en dan begint Mikey te praten.

"We zouden je graag een keer willen ontmoeten, Rose. Brooklyn zegt dat hij je mist," zegt hij en ik glimlach licht, terwijl Brooklyn hem verraden aankijkt.

"Ik mis hem ook en ik zou jullie ook graag willen zien. Het is alleen nu heel erg druk in mijn leven en Londen is niet om de hoek," zeg ik zacht en ze knikken.

"Ik kom je snel weer opzoeken, babe. Het zijn nu al bijna 2 weken en dat is te lang." Mikey kijkt naar hem en dan weer naar mij.

"Ik weet niet hoe je tour gaat overleven, Brooklyn." Hij laat een nerveus lachje vrij en Brooklyn legt zijn hoofd tegen de muur achter zich.

"Het komt goed," mompelt hij dan. "Dat heb ik beloofd. Dus dat is zo."

Ik knik en dan kijken allebei de jongens met een ruk op naar rechts. "We moeten gaan, bye," zegt Brooklyn snel. "Mis je, hou van je."

"Bye Brook, mis je ook en hou ook van jou. Bye Mikey." Ze zwaaien nog snel maar hangen dan op. Ze zullen wel weer aan de bak moeten.

Ik eet mijn brood op en net wanneer ik dacht dat het even rustig was, word ik weer gebeld. Niall. Wacht. Niall? We hebben wel wat contact gehad maar niet afgesproken. Hij weet wat er met Brooklyn is en ik heb mijn hart kunnen luchten. Maar bellen is nu wel erg enthousiast.

"Hey," zeg ik als ik opneem.

"Hey Rose, wat doe je?" Ik grinnik om zijn enthousiasme, maar ik kan niet ontkennen dat ik het gek vind dat hij me 'Rose' noemt en geen 'babe'.

"Werken, jij?"

"Niks, daarom verveel ik jou." Ik rol mijn ogen kort.

"Okay, ja heel erg logisch." Hij grinnikt aan de andere kant van de lijn.