Irish « N.H. & B.W.

Part 61

Niall Point Of View

Mijn ogen doen pijn van het huilen, mijn hoofd doet pijn van de gedachtes en mijn hart doet pijn van... naja, zowat alles wat er vandaag is gebeurd. Ik mis liefde, terwijl ze hier gewoon in hetzelfde huis is.

Als haar zachte aanraking over mijn armen en rug wrijft, heb ik de kracht om op te kijken. Ik kijk naar mijn moeder, die in de deuropening staat.

"Sorry," zegt ze als ze haar hand over haar mond legt en haar hoofd schudt. Ik kijk naar de grond en voel Rose kusjes drukken tegen mijn slaap. Ik weet niet wat ik nu moet doen, nu ze hier bij me in mijn kamer staat.

"Ik hou van je," zegt ze en ik kijk weer naar haar. Was dit wat ik nodig had? Niet op deze manier. Ik wil het voelen, niet alleen horen.

"Niall?" vraagt ze en ik schud mijn hoofd, waarna ik het in mijn handen leg. Niet veel later, voel ik haar handen op mijn bovenarmen. "Ik hou van je."

Ik kijk naar haar en zucht dan. "Laat dat dan eens weten mam."

"Ik vertel het je niet vaak, maar ik doe echt mijn best. Nu Greg uit huis is, heb ik eindelijk tijd om aandacht aan jou te geven." Ik knik even.

"Dat doe je ook goed." Ik leg mijn armen om haar heen en ze doet hetzelfde bij mij.

"Ik zal alles voor je doen, liefje. Je bent mijn zoon en daarvoor ga ik door het vuur. Het doet me verschrikkelijk veel pijn als je Greg nooit meer hoeft te zien, maar ik zal jou daarvoor niet afstoten." Ik kijk naar haar en dan komt ze naast me zitten op het bed. "Je moet veilig zijn en gelukkig. Ik beloof je dat dat nu hier kan."

Ik knik langzaam en kijk naar haar. Ik geloof haar, want ik zie de paniek in haar ogen omdat ik eerst weg wilde gaan.

"Ik hou ook van jou mam, maar ik wil er wel even tussenuit. Dit wordt veel te veel voor me," zeg ik en ik schud mijn hoofd, terwijl ik Rose haar hand pak.

"Dat snap ik, dat is niet erg. Kom terug als een sterkere jongen, die zijn hoofd leeg heeft kunnen maken," zegt ze en ik knik.

"Ga je mee?" vraag ik aan Rose. Ze knikt en pakt mijn hand met allebei haar handen vast.

"Tuurlijk," glimlacht ze zwak en ze veegt mijn tranen weg.

"Bedankt, mam," zeg ik tegen haar. Ze knikt en drukt haar lippen tegen mijn voorhoofd.

"Jij bedankt," zegt ze als ze haar hand door mijn haar haalt.

"Ik hou van je." Ze kijkt me aan en ik knuffel haar, waarna ze de kamer verlaat zodat ik alleen ben met Rose. Opnieuw komen er tranen omhoog, maar ik vervang mijn verdriet met de liefde van Rose.

"Waar wil je naartoe?" vraagt ze en ze wrijft over mijn rug. Het is fijn dat ze me even afleidt van hoe kut deze situatie is.

"Cambridge," zeg ik mompelend. Rose knikt.

"Leuk," glimlacht ze. "Ik heb hier kleren liggen, dus die kan ik inpakken en dan kunnen we gaan."

Ik knik en zucht, terwijl niet tot me doordringt dat ik misschien ook moet nadenken over mijn eigen kleren. Op dit moment wil ik hier gewoon zo snel mogelijk weg, met of zonder kleren.

"Niall?" vraagt Rose en ik kijk op van.. waarnaar was ik aan het kijken?

"Hm," zeg ik.

"We kunnen," zegt ze. Ik knik en sta op.

"Mijn kleren," zeg ik dan. Ze klopt op haar grote tas die ze bij heeft en ik knik. Ik vertrouw haar.

Ik pak haar tas over en loop dan achter haar aan de trap af. "Doei!" roepen we snel, voordat we het huis verlaten. Een uitgebreid afscheid zat er niet in.