Niall Point Of View «
"Niall, kom nou eens eten!" roept mijn moeder, waardoor ik zucht. Het is inmiddels zondag en niemand laat me met rust. Ik moet aan school werken, mijn ouders willen aandacht en dan ook nog Rose die door mijn hoofd spookt.
Achja, dat huiswerk had ik ook eerder kunnen doen. Ik ben iemand die het uitstelt tot het laatste moment en dan verschrikkelijk veel stress heeft. Zeker met zo'n situatie om je heen.
Ik ren de trap af en zie dat mijn moeder lasagne heeft gemaakt, wat ik dan wel weer heel erg lekker vind. Ik heb ze niets verteld over Rose, omdat ik er zeker van ben dat ze straks weer naar me toe komt. Ik wil geen heisa maken voor niks en mijn ouders hoeven niet alles te weten. Sowieso kan ik de laatste jaren steeds minder goed met ze praten.
In stilte begin ik met eten, net als de rest. Heel de familie is weer compleet, halleluja. Wat ben ik daar blij mee, niet dus. Er is een reden waarom ik altijd boven blijf zitten, ook als ik met Rose hier ben.
"Waar ben je zo druk mee bezig daar boven?" vraagt mijn vader.
"School," zeg ik. 1 woord is goed genoeg als antwoord.
"Groot project?" vraagt hij en ik knik. "Morgen?" Opnieuw knik ik. Het is wel goed voor mijn school dat ik ruzie heb met Rose, want anders had ik dit nooit afgekregen.
"Succes dan," zegt mijn vader.
"Bedankt," mompel ik. Morgen wordt moeilijk op school, niet alleen door het project. Ik zie Rose weer en dan is school niet meteen de ideale plek.
Na het eten, help ik mee afruimen en dan loop ik naar boven toe. Ik ga meteen aan mijn werk zitten en zucht hard. Ik kan niet meer, maar ik moet wel.
Een kwartiertje van werk ging voorbij, totdat mijn telefoon trilt. Ik pak hem, want mijn concentratie is toch zo lang als die van een baksteen.
Ruby: "Niall, heb je enig idee waar Rose is? Ze reageert niet op me en ze leest mijn berichten ook niet.."
Ik zucht, waarom kan ze zelf niet nadenken over wat zij fout heeft gedaan? Het is nu zondag en vrijdag heeft ze ons laten zitten, en nu pas maakt ze zich zorgen?
Niall: "ik heb geen idee," stuur ik alleen simpel. Denk eerst zelf maar eens na. Ik ben er klaar mee.
Opnieuw begin ik aan mijn schoolwerk en negeer ik iedereen die om mijn aandacht vraagt. Ik heb altijd gedacht dat ik super veel pijn zou hebben als het zo zou lopen tussen mij en Rose, maar ik vind het nog beter gaan dan dat ik had verwacht. Ik ben bezig met andere dingen en ik ben inmiddels ook minder boos op haar, dus ik denk dat het goed komt. Ik heb vertrouwen in onze relatie, zoals ik dat altijd heb gehad.
« « « «
Ik parkeer mijn auto en loop de school binnen. Op dit moment heb ik geen idee wat ik moet doen, want ik voel me buitengesloten bij mijn normale vrienden. Een van de mensen die ik zo goed kende en alles mee heb gedeeld, die heeft mijn vriendin buitenbewustzijn gebracht. Ik heb ook nog ruzie met Rose, dus naar haar kan ik ook niet toe, en Ruby zal Rose boven mij kiezen. Wat terecht is, ze heeft namelijk nog wat goed te maken.
Kortom, het is fucked up.
Ik loop meteen door naar mijn lokaal, om niet awkward bij mensen te staan die eigenlijk niet mijn vrienden zijn, en zodat ik Rose zeker niet tegen kom. Ik ga zitten en zie mensen bij me in de klas me raar aankijken, omdat ik er al zo vroeg ben. Ik heb er ook niet voor gekozen, geloof me.
Rustig pak ik mijn boeken en laat ik mijn hoofd dan in mijn handen zakken. Ik heb zo geen zin in vandaag en ik kan er helemaal niks tegen doen. Mijn moeder weet nog steeds niet dat ik zo'n groot probleem heb met Rose en ik weet ook niet ofdat ik haar het wel wil vertellen.

JE LEEST
Irish « N.H. & B.W.
FanfictionRose is gelukkig, ze geniet van het studentenleven en van haar vriendje: Niall. Ook samen zijn ze super gelukkig, maar er zijn veel problemen. Ruzie en onrust ruist om hun heen. Brooklyn komt op Rose haar pad. Hij is een vrolijke en zorgeloze jongen...