Irish « N.H. & B.W.

Part 30

Rose Point Of View «

Dit keer kon ik alles vertellen zonder tranen. Ik wist niet alles van gisteravond meer, maar toch hielp het wel wat Niall me had verteld.

"Ik ben gewoon erg kwaad op hem," fluister ik en Brooklyn knikt.

"Dat snap ik. Je mag vandaag hier blijven? Samen een filmpje kijken? Bijkomen van deze zware nacht en dag?" Ik kijk naar zijn ogen en knik dan voorzichtig. Intussen is al het eten op en voel ik me wat fitter.

"Bedankt," zeg ik zacht en ik pak mijn telefoon om mijn moeder te sms'en. Brooklyn zet de tv aan en komt dan weer naast me zitten. Ik trek mijn knieën tegen mijn borst en probeer mezelf zo te beschermen tegen al het kwaad wat op me afkomt. Ik blijf maar aan Niall denken, zeker als Brooklyn een romantische komedie opzet.

"Deze goed?" vraagt hij voor de zekerheid en ik knik, ik wil de perfecte relatie zien en hem vergelijken met mijn relatie.

Er is niet veel verschil, want er zijn ruzies, er zijn romantische momenten, conflicten en moeilijkheden. Waarom werkt het dan nu niet tussen mij en Niall?

"Brooklyn?" mompel ik en ik kijk naar hem. Hij knikt. "Je weet toch... dat mijn broertje is overleden?"

Hij knikt opnieuw en legt zijn hand op mijn knie. "Mijn.. mijn vader kreeg daarna een drankprobleem, hij dronk zich elke avond klem en heeft daarmee zoveel geld weg gegooid, samen met de begrafenis die we eigenlijk niet konden betalen, zijn we heel erg in de schulden geraakt. We zitten er nu nog steeds in en... er is altijd gezeur thuis. Ik voel me nooit helemaal thuis als ik daar ben," mompel ik en ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder. Deze geur is anders, maar ik wil er zeker aan wennen.

"Sorry, het kwam pittig random, maar ik wil gewoon dat je weet wat er in mijn hoofd omgaat. Niall heeft ook geldproblemen thuis en... het is altijd stress en ruzie." Ik kijk naar Brooklyn en hij wrijft een paar keer onder mijn ogen.

"Het geeft niet, Rose. Ik ben blij dat je dit aan mij durft te vertellen." Hij wrijft over mijn bovenarm en houdt met zijn andere hand mijn knie vast. Ik voel zijn adem tegen mijn lippen en sluit mijn ogen.

"Ik... ik moet het kwijt aan iemand die niet midden in mijn shit zit," fluister ik. Hij knikt en laat zijn voorhoofd tegen dat van mijn rusten. Mijn hand balt zich tot vuist, omdat ik de kriebels in mijn buik moet controleren. Geen kriebels van liefde, maar kriebels van spanning.

"Gelukkig vind je mij de goede persoon daarvoor," zegt hij zacht. Wanneer ik mijn ogen open, zie ik mijn handen, die ongemakkelijk in mijn schoot gevouwen zijn. Ontspan je eens, Rose.. het is Brooklyn maar.

Oh ja, die jongen die je altijd al schattig en lief hebt gevonden? Die jongen die er precies hetzelfde uitziet als je vriendje, maar dan op zijn eigen manier toch magisch is? Net zo magisch als je eigen vriendje?

Alleen maakt hij niet 24/7 ruzie met je. Die jongen? Zeg je over hem "het is Brooklyn maar"?

Ik zucht trillerig, omdat mijn gedachtes met elkaar in gevecht zitten. Mijn handen wrijven zich over elkaar heen, terwijl ik alleen maar meer nerveus word.

"Sh... Rose," fluistert Brooklyn dan en hij legt zijn hand om die van mij heen. Ik kijk in zijn ogen en voel zijn duim over mijn hand wrijven. Normaal ben ik altijd zo stoer en nu ben ik zo kwetsbaar.

Ik kijk naar zijn kleding, waarom weet ik niet. Gewoon zodat ik niet naar zijn prachtige ogen hoef te kijken.

Hij draagt een zwarte skinnyjeans en een te opvallende en te grote fel blauwe trui, met daarop in het wit 'LA'. Het is zo anders als Niall, maar gek genoeg niet storend. Het enige wat bij ze verschilt, is hun kledingstijl.