Irish « N.H. & B.W.

Part 68

Rose Point Of View

"Hey!" roept Greg's stem vrolijk en hard. Ik brom slaperig en draai me om in Niall zijn armen, waardoor zijn buik tegen die van mij ligt. Ik kan de klok zien, die 10 uur aangeeft.

"Klootzak," bromt Niall. Ik mompel en voel hem tegen me aan kruipen.

Greg maakte ons wakker, door extra hard door het huis te roepen. Ik snapte al nooit dat hij het lef had toen hij nog thuis woonde, maar dit is al helemaal gek. Er was de vorige keer ruzie en weer doet hij alsof er niks is gebeurd.

"Godver," scheldt Niall en hij gaat op zijn rug liggen. Mijn ogen openen zich bezorgd en kijken de kamer rond, voordat ik me omdraai. Hij heeft zijn hand voor zijn ogen geslagen, maar ik kan zien aan de rest van zijn gezicht dat hij verdrietig is.

"Niall," mompel ik en ik kruip tegen hem aan. Hij schudt zijn hoofd. Dan kruip ik op hem, waarna ik mijn armen om zijn nek klem en mijn hoofd tegen hem aan knuffel.

"Sh.." fluister ik. Hij klemt zijn armen om mijn middel en zucht trillerig.

"Hij houdt gewoon niet op," piept hij dan. "Ik.. ik kan hier niet leven, wetend dat hij elk weekend alsnog mijn week komt verzieken."

Ik kijk naar hem en wrijf over zijn vochtige ogen, voordat ik knik.

"Ik snap het." Hij zucht en sluit zijn ogen. "Doe maar rustig.. ik ben hier om je te steunen, door alles. Ook door dit."

Ik ga naast hem liggen, met mijn been om zijn middel. Hij ligt rustig naast me, maar ik weet dat hij zich opeet van binnen. Het beste wat ik nu kan doen, is hem kriebelen.

"Kom je bij me wonen?" vraagt hij dan. Hij kijkt naar me en fronst.

"Wil je op jezelf wonen?" vraag ik en ik leg mijn hand om zijn kaak. Hij knikt.

"Ik moet voor mezelf leren zorgen en daar heb ik geen last van Greg." Hij wrijft over mijn middel en houdt oogcontact met me.

"Ik.. weet het niet, Niall. Op jezelf wonen is super duur en je kan niet alles lenen," zeg ik en hij kijkt weg van me, teleurgesteld. "Please, doe niet zo.. luister naar me."

"Het moet weer gaan zoals jij het wil," mompelt hij. Ik schud mijn hoofd en frons verbaast.

"Luister eerst, Niall." Hij zucht en haalt zijn handen van me af. "Je hebt geen baan, geen inkomsten, je moet ook nog je studie betalen en hij mag niet de reden zijn waarom je een gigantische schulden opbouwt. Het lijkt me super om samen met je te wonen, want ik wil verder met je. Maar dit is niet het goede moment. Na de vakantie, krijg je misschien wel een betaalde stage en met daarnaast een baantje en mijn baantje erbij, kunnen we samen een goedkope studentenkamer vinden. Nu niet."

Hij kijkt fronsend naar me. Ik weet dat hij goed heeft geluisterd en mijn punt snapt.

"Ik weet het, maar ik wil dit niet," zegt hij en hij schudt hopeloos zijn hoofd.

"Door de week, blijf je hier. In het weekend, wanneer Greg er is, gaan we naar mij," zeg ik en ik wrijf over zijn borst. "We zien allebei onze ouders, we zien elkaar en het belangrijkste: we zien Greg niet."

Hij zucht en knikt. "Dat klinkt als een prima idee."

Ik kijk naar hem en kan het niet laten om kusjes over zijn kaak en wang te zetten. Ook al deed hij me pijn door te zeggen dat ik altijd mijn zin moet hebben, weet ik dat hij het zei omdat hij geïrriteerd was, en omdat hij iets stoers moest zeggen om stoer over te komen. Hij huilde hier voor mijn neus en hij moest zijn stoerheid weer opbouwen.

"We kunnen nog wel even slapen," zeg ik als ik mijn hoofd tegen zijn borst leg en mijn ogen sluit. Hij zucht en wrijft over mijn arm.

Zo'n 5 minuutjes is het stil en kriebelt Niall me naar mijn slaap. Maar dan, is er opnieuw hard gepraat. We horen zijn broer hard lachen en ik kijk op naar Niall.