GURONİ

GURONİ - 10

Aslında bazen, hayatınızda oluşabilecek şeylere yön veremiyordunuz. Yön verememekle kalmayıp neler olup bittiğini kendi hayatınızda oldukça geriden takip ediyorsunuz. Karşınızda kaybedecek hiç bir şeyiniz yokken bu şekilde davranmanız çok normaldi.

İmran öyle düşünüyordu. Kendi hayatını umursamıyor ve diğer insanların bunu 'cesurluk' olarak görmesini sağlıyordu. Bunu nasıl yaptığından zerre haberi yoktu fakat tanıdığı -bir elin parmaklarını geçmeyecek sayıda olan- insanlar bunu belirtiyorlardı.
Aslında İmran da herkes kadar cesur ve herkes kadar korkaktı. Sadece bunu iyi gizleyebiliyordu. Kendini gizleme konusunda bağışıklık kazanmış bu kız, çoğu zorluğa tek başına göğüs vermişti; germeye de devam ediyordu.

Yedi gün içerisinde sadece bir günü boştu ve onu da sokaklarda gezerek geçirecekti. Sokakları özlemişti. Bir gün boyunca sokakta sabahlayamadığı günlerin sayısı oldukça artmıştı. Kendini kapana kısılmış gibi hissediyordu ve bu durum onun canını sıkıyordu.

Yolda yürüyorken tanıdığı ve aşina olduğu yüzleri görmüştü. Bir haftaya yakın bir süredir buralarda değildi ve bunun kimsenin umurunda olmadığını biliyordu. Mahalledeki insanlarla hiç bir münasebeti olmazdı. O koruduğu kulübenin çevresindeki arsaya tüneyen baykuşlar haricinde..
Bir haftaya rağmen sanki fazlaca uzun bir süreden beri buralara uğramamış gibiydi.
Akşamüstü vakitlerinde kendini sokaklarda, olması gerektiği yerlerde bulunca oldukça iyi hissetmişti.
Yürümeye devam ediyordu. Tüm ara sokakları talan ediyorken, her zaman ara sokaklardaki barların önünde birkaç saat beklerdi. Bu yüzden tekrar aynısını yapmak istemiş ve barların olduğu sokağa doğru yürümüştü.
Kapının yaklaşık 8-10 adım kadar uzağında volta atmaya başlamıştı.

Bu çevrede onu tanıyan sadece barların güvenlikleriydi; onlarda zaten ismini bilmezdi. Birçok kez görevlerini yapmadığı için İmran sayesinde azar yemişlerdi çünkü onların yapacağı işi genelde hiç bir karşılık beklemeden İmran'ın yapmışlığı vardı.

Ayakta gezelemekten sıkılan İmran, kendini kaldırım taşına bırakmış ve gelip geçen insanları izlemeye devam etmişti.
Barın biraz daha arka tarafında kalan yerde bir kadın ve bir erkeğin arasındaki iletişimden dolayı gerginliği sezen genç kadın; dikkatle izlemeye devam ediyordu. Emin olmadan asla hamle yapmazdı. Bu yüzden sessizce izlemeye devam etti. Güvenlikler içeri girmek için sırada bekleyenleri kontrol ettiklerinden dikkatleri o tarafta değildi. Bir terslik olsa bile asla göreceklerini düşünmüyordu.

Dişlerini sıkarak konuşan adam, İmran'ın kesinlikle sinirlerini bozmuştu. Bu fiziksel olarak bir şiddet değilse de psikolojik olarak kesinlikle bir şiddetti. Bu yüzden kesinlikle yerden kalkması kanaatindeydi. Yavaşça yerden kalktığında adamın kadını oldukça şiddetle salladığını görüyordu. İmran artık oyalanmayı bırakıp hızla ikilinin yanına koştu ve duvarda neredeyse asılı kalan kadının önüne geçerek karşısındaki insan olmayan varlığa bakmaya başladı.

Adamdan yükselen buram buram içki ve sigarayla karışık parfüm kokusunu duyduğunda midesi bulanmıştı. Bu adama hafif bir şekilde vursa bile yerle bir olabilirdi çünkü fazlasıyla sarhoştu.
Kadın ise duvardan destek alarak ayağa kalkmış ve İmran'ın kolundan tutunmuştu.
Kadının sesindeki yorgunluk tüm bedenini sarmış ve bir sarmaşığın duvarı sarması gibi onu kaplamıştı.

"Lütfen uzak dur. Sana da kötü şeyler yapabilir. Zarar görebilirsin. Sarhoş olduğuna bakma ve onu sakinleştirmeme izin ver."

İmran hâlâ karşısındaki adama bakmayı sürdürüyorken gözlerini ondan alamamıştı. Bunu bilerek yapıyordu çünkü adamda İmran'a aynı şekilde bakıyordu. Kafasını milim oynatmadan kadına cevap verdi.