Dealing With The FOUR BadBoys 😍😘

Chapter Sixty Eight #ImAlwaysHere.

*Klay P.O.V*

"Urgh! Erin, please answer my call!" Iritable kong sabi habang paulit ulit na tinatawagan si Erin pero hindi nya sinasagot. Nasan ba sya!?

Pinara ko yung taxi na dumaan saka ko agad na sumakay don. Hindi ko alam kung san sya nagpunta pero wala naman syang ibang mapupuntahan lalo nat malayo tong lugar na to sa bahay nila. Alam kong makikita ko sya.

"San po tayo,Sir?" Tanong nung driver nang makasakay ako sa back seat.
"Paandarin mo lang." Sagot ko. Hindi na naman sya sumagot at agad na pinaandar ang sasakyan. Nakatingin lang ako sa labas ng bintana habang nasa biyahe, Nagbabakasakali na makita ko si Erin. Sh*t! Bakit kasi hinayaan ko syang mag-isa kanina! Hindi ko talaga mapapatawad si Alyah oras na may mangyare kay Erin. Hindi ko alam kung anong magagawa ko sakanya.

"Kuya Sandali! Dito nalang." Sabi ko sa driver, Agad akong bumaba matapos ko iaabot sakanya yung bayad.

Patakbo kong nilapitan ang babaeng kanina ko pa hinahanap na nakaupo sa ilalim ng puno habang nakayuko. Tumigil ako sa harap nya at rinig na rinig ko ang lakas ng pag-iyak nya. Sh*t! Ayokong nakikita syang ganito!

"E-erin."

Dahan dahan syang nag angat ng ulo kasabay non ang pagtulo ng luha sa mga mata nya. Naitikom ko ang dalawang palad ko ng makita ko kung gano sya nasasaktan. I wish i could be the one who can ease the pain in her eyes. I wish i could be Zayn, just this time.

"Why are you----" Napahinto ako sa pagsasalita ng bigla syang yumakap sakin.
Dahan dahan kong hinawakan ang ulo nya nang makabawi ako sa pagkabigla. Hinayaan ko lang syang umiyak sa dibdib ko dahil baka kahit papano mabawasan non ang bigat na nararamdaman nya.

"Cge lang, Umiyak ka lang. Nandito lang ako." I whispered dahilan para lalong lumakas ang iyak nya. No doubt! Sya nga si Erin na minamahal ko mula pa noon.

"Masama ba kong tao? Selfish ba ko? Ako ba may kasalanan ng lahat ng to?" She asked sa pagitan ng pag-iyak.
"Shhh.. Wala kang kasalanan. Hindi nila alam ang lahat kaya lang nila nasasabi yon." Hinawakan ko sya sa balikat at tinitigan ko sya maigi sa luhaan nyang mata. -"Ikaw ang pinakamabait na taong nakilala ko. Wag mong sisisihin ang sarili mo dahil wala kang kasalanan,ok?"
"Bakit mo ginagawa to? Halos magalit na silang lahat sakin pero bakit nandito ka parin? Napapahamak kayo dahil sakin pero bakit hindi nyo parin ako iniiwan?"

I wipe the tears in her eyes ng may ngiti sa labi..
"Dahil nabubuhay ako para sayo. I'm always here for you. Hindi ako papayag na saktan ka nila dahil nasasaktan rin ako. Cheesy man pakinggan pero.. You are my happiness and sadness. Nakadepende sayo kung pano ko mabubuhay."

Hindi ko alam kung bakit may nakikita parin akong pagtataka sa mukha nya kahit alam nya noon pa man na isa ko sa mga taong handang masaktan para sakanya.

"Klay stop doing this. Wag mong idepende sa isang tulad ko ang sarili mo. There is someone out there who deserve you, Dont wasting your time for me." May luha parin sa mata nyang sabi.
"Erin its my choice. Noon pa man pinangako ko na sa sarili ko na maging akin ka man o hindi, aalagaan at poprotektahan parin kita habang nabubuhay ako." Sabi ko habang pinupunasan ang luha sa mata nya. "Handa akong maging tissue mo pag umiiyak ka. Kahit yun lang yung role ko sa buhay mo makukuntento nako wag ka lang mawala."

I bit my lower lip ng maramdaman ko ulit ang pagyakap nya sa ikalawang pagkakataon. Ewan ko ba kung bakit mahal na mahal ko sya. kung bakit sa dinami rami ng babaeng nakilala ko sya parin ang minamahal ko ng ganito.

"Kung dumating man yung maswerteng babaeng nakalaan para sayo wag mo na syang pakawalan pa,ok? Ibigay mo sakanya yung pagmamahal mo na hindi ko masuklian." Napapikit ako dahil ang sakit pala pag sakanya mismo nanggaling yon. -"Klay, promise me na aalagaan at porotektahan mo rin sya ng higit pa sa ginagawa mo ngayon." She continued.