BUZDAN KALP 2 (gerçek hayat!) (Mafyanın aşkı.) -TAMAMLANDI-

10. (yerleşme.)

       Gözlerimi kapatıp sakinleşmeye çalıştım. "Efendim.." dedi veli koluma dokunup. "Temizlik için birkaç kişiyi çağırın. Evi temiz görmek istiyorum." Dedim kesin çıkan sesimle. "Ve misafirler için yeni eşyalar alın. Sonra eve gidin hepiniz. Tatil yapın. Yardıma ihtiyacım olursa sizi ararım." Dedim sakin kalmaya çalışarak. "Peki efendim.. ama sizin yeniden dirildiğinizi öğrenenler olursa.." dedi Nihat. "Olursa ararım." Dedim hızla. Kabul etmiş olmalılar ki sustular.

"Silahları ve valizleri içeriye koydum efendim." Dedi Orhan. Kafamı salladım. Gözlerimi yavaşça araladım. Hepsi telefonda konuşup emir verirken yürümeye başladım. "Efendim nereye gidiyorsunuz?" Dedi Orhan merakla. "Yürüyüşe çıkıyorum. Kafam bulanık." Dedim ona dönmeden. Takip edilme hissi ile gözlerimi devirdim. "Bende yürüyeyim biraz." Dedi Orhan kendi kendine. Ormanda yürürken derin bir nefes aldım. Mantıklı bir şekilde düşünmeye çalıştım.

Her bir saniyeyi düşündüm. Beni herkesin önünde rezil ettiği o anı bile. İlk başlarda sadece atak geçirip birşeyler mırıldanırdı. Sonra biz tanıştık. Daha ilk günden bana sahip olmaya kalktı. Onu ilk bulduğumda elinde bir silah olduğunu.. düşünüyordu. Bana doğrultmuştu silahı! Parçalar yerine oturuyordu yavaşça. Yani ecrin beni önceden tanıyordu. Babamın elinden kaçtığı o gün beni arıyordu demekki! Bulunca da hiç karşılık vermedi onu bayıltacağımızı anladığı zaman.

Benimle evlenmek istiyordu çünkü.. çünkü benden her anlamda faydalanmaya çalışacaktı. Bulmuştum sonunda! Hafızası aralıklarla geldiği için, hafızası olmadığı zaman gerçekleri bana anlatıyordu hikaye olarak. Peki ecrin kime veya neye çalışıyordu? Neden beni bu kadar istiyordu? Ben sadece ona silah ve para verebilirdim. Başım ağrımıştı çok düşünmekten. Şimdilik bu kadarını bulmak bana ödül gibi geliyordu.

Durdum olduğum yerde. "Efendim.. 25 dakikadır yürüyoruz.. isterseniz geriye dönelim.. geri dönüş yolunu hatırlıyorum iyi ki." dedi Orhan ben durunca. Başımı salladım ve ona döndüm. "Gidelim. Keyfim yerine geldi. Sağol." Dedim. Başını salladı ve arkasına dönüp yürümeye devam etti. Düşünmeye devam ettim. Ecrin başından beri numara yapıyordu. Beni kandırmıştı. Ona bunu ödetecektim. Çok ağır olacaktı onun için. Eğer tahmin ettiğim şey doğruysa.. onunla zorla da olsa evlenip tamamen savunmasız bırakacaktım onu.

Eve varınca birkaç kadın çıktı evden. Sonra dışarıda bekleyen görevliler içeriye eşyaları taşımaya başladılar. Burada yaşamaya karar vermiştim. İçeriye girenin birkaç eleman korkuyla çıkmıştı. Orhan'ın kulağına yöneldim. "Kimse polise ötmesin." Dedim ve eve ilerledim. Ben geçince korumalar dik duruşa geçtiler. Geri dönmüştüm! Elemanlar bana baktılar korkuyla. İçeriye girdim. Dizayn'ı ahmet'in yaptığı belliydi. İç dekorasyoncuydu. Herşey paketli de olsa güzel olmuştu. Yukarıya çıktım. Odaya girdim yüzümdeki şeytani sırıtmayla.

Cem beni görünce irkildi ve çırpındı. Ecrin hala baygındı. Sedat ve Vedat birbirlerine yaslanmışlardı. Sedat böyle şeylerden korkardı. Doğru ya. Odanın dekorasyonuna baktım. İki yatak. İki yatağın arasındaki çekmeceli kısa dolap. Bir büyük dolap. Güzel bir halı. Boy aynası. İçerideki banyoya girdim. Burayı da düzenlemişti ahmet. Çok hızlıydılar. Geri çıktım ve gerindim. "Sizi çözeceğim. Kaçmaya çalışmayın. He diyelim ki yürek yuttunuz.. o zaman sizi cehennemime alırım." Dedim soğukça.

Sedat korkuyla başını salladı. İkisine yürürken cebimdeki avcı çakısını çıkardım. Önce vedat'ın ellerindeki ve ayaklarındaki bandı kestim. Sonra sedat'ın elleri ve ayakları. İkiside tamamen kurtuldular banttan. Birbirlerine sıkıca sarıldılar. Arkamdaki adamlarımı hissettim. Elemanlar hala eşya getiriyorlardı eve. Sedat ve Vedat'a döndüm. İkisi de kardeşti. Ecrin bana bunu da söylemişti. Aslında bana ikiz olduklarını söylemişti. Bazı şeyleri abartılı söylüyordu. Vedat, sedat'tan 1 yaş büyüktü.