BUZDAN KALP 2 (gerçek hayat!) (Mafyanın aşkı.) -TAMAMLANDI-

64. (Seni seviyorum..)

-İki kitabın birleştiği bölüm ❤ (Buzdan kalp - Kocam mafya)

aysemmert123 ile yazdığımız kitabı okumayı unutmayın lütfen.. ❤

(Fotoğraftaki ecrin bu arada :)..)

   "Hatanı fark ettiğin için mi böyle görünüyorsun?" Dedi. Gözlerini kısmıştı. Burnuna öpücük kondurdum. Afalladı. Gülümsedim huzurla. "19 yıl.." dedim yüzümdeki tebessümle. Yüzündeki sinir ifadesi soldu. Vedat filmi durdurdu. Filiz ayağa kalktı. Bir yere gitmişti. "Artık o iki küçük çocuk değiliz meleğim.." dedim. Gözlerinin dolduğu anları izledim acıyla.

"Geri dönemez miyiz?" Dedi üzüntüyle. Başımı iki yana salladım çaresizce. Yanağını göğsüme yasladı. "Ben yine o tripçi ecrin olmak istiyorum." Dedi. Güldüm. Göğsüme vurdu. Cem kahkaha attı. "Tripçi ne lan?" Dedi keyifle. "Eskiden ecrin sürekli herşeye trip atardı." Dedim eski anıları hatırlamanın verdiği huzurla. İkimiz de hatıralara gömüldük sessizce. Eskileri geriye getiremezdik. O iki küçük çocuk olamazdık artık. Geç kalmıştık..

"Bu sefer gideceğimiz toplantıda neden elbise giymiyoruz kızlar olarak?" Dedi yeşim konu değiştirerek. "Kupakız çok değişik bir mekan." Dedim ecrin'in siyah saçlarında gözlerimi gezdirirken. "Ne kadar değişik olabilir ki?" Dedi vedat. Ecrin ile güldük. Orası o kadar garip bir mekandı ki.. girdiğiniz anda küçük bir bebek bile olsanız anında katil olabilirdiniz. Birçok pislik barındırırdı o mekan. Sadece oraya gelenler değil, orada çalışanlar bile ayrı birer mafyalardı..

Akşam;

  Kucağımdaki küçük melek benim herşeyimdi. Ecrin, uyurken ayrı bir güzeldi. Gün boyu ona kendimi affettirmeye çalışmıştım. Titreyen telefonuma döndüm. Arayan.. Yücel'di. Açtım. "Alo?" Dedim fısıltıyla. "Alo kardeşim nasılsın?" Dedi Yücel. "İyiyim kardeşim sen?" Diye sordum. "İyi." Diye cevap verdi. Bir süre bekledim. "Kapatayım mı? Bunun için mi aradın?" Diye sordum. Cenk'in gülüşünden hoparlörde olduğumu anladım.

"İzmir'e geldik." Yücel'in kesin sesi ile afalladım. Yücel.. doğruldum. buraya mı gelmişti?! Tamamen idrak ettiğim zaman "Hassiktir! Ne?!" Diye bağırdım. Ecrin irkildiği zaman küfür savurdum. Gözlerini açmaya çalışırken konuştu. "Fatih? Ne oldu aşkım?" Diye sordu ecrin. Mırıltısı ile içime huzur doldu. "Ecrin.. uyu güzelim. Birşey yok. Telefonla konuşuyorum." Dedim şefkatle.

Yücel konuştuğu zaman dikkatimi ona yönlendirdim. "Sizi rahatsız etmemek için bu gece otelde kalacağız." Dedi. "Ne rahatsızlığı? Gelin lan sorun olmaz." Dedim hızla. "Yok kardeşim sağol. Yarın geliriz biz. Hem kalabalığız." Dedi Yücel. Kalabalık olduğu için sıkıntı olabilirdi. Ama Yücel.. İzmir'i bilmiyordu ki.. "Öyle olsun. Ben geleyim mi? Yol tarifi için?" Diye sordum.

Cenk lafa atladı. "İyi olur.. Yücel yarım saattir dönüyor olduğu yerde." Dediği zaman güldüm. Karşı taraftan iki kızın daha güldüğünü duydum. "Tamam. Olduğun yerin konumunu at bana." Dedim ecrin'e dikkat ederek kalkarken. "Tamam kardeşim." Dedi Yücel. Kapattım. Ecrin mırıldanarak yastığıma sarıldı. Dolaba ilerledim. Üzerime bir t-şört, bir pantolon geçirdim. Siyah botlarımı giydim. Telefonuma gelen konum ile odadan çıktım.

Sessizce evden çıktığım zaman afalladım. Attıkları konum.. ormanın tam karşısıydı. Yürüyerek de gidebilirdim. Yürümeye başladım. Karanlık orman gece kuşlarının ötüşleri ile ses bulurken gülümsedim. Ecrin ile yürüyecektim bir gece bu ormanda. Hoşuna gideceğine emindim. Ormanın sonuna geldiğim zaman asfalt yola ayak bastım. Gerçekten çok kalabalıktı. Aileyi mi toplamıştı?