BUZDAN KALP 2 (gerçek hayat!) (Mafyanın aşkı.) -TAMAMLANDI-

19. (kahramanlar ölmez değil mi ağabey?)

      Karşımızdaki grup bize yaklaşıyordu gülerek. "Gel bebeğim biraz eğlenelim." Dedi bir tanesi Yeşim'i süzüp. Nedenini bilmediğim bir sebepten dolayı vücudum sinirle kasıldı. "Bende eğlenmek isterim." Dedim sinirle gülerek. Yeşim yumruklarını sıktı. "Ben gay değilim." Dedi adam ve güldüler. Kahkaha attım. "Bende yavşak değilim." Dedim ve Yeşim'i kendime yaslayıp belindeki silahları aldım. Onlar hiçbirşeyi anlamadan teker teker indirdim hepsini. Yeşim'e asılan yavşak silahı kaldırınca elini vurdum. Acıyla bağırdı ve yere düştü.

Yeşim'in yanından geçip adama ilerledim. Boynundan tutup kaldırdım. Bir anda o herif geldi gözümün önüne. Vücudum yandı o günleri hatırladığım zaman. Hızla nefes alırken belimdeki bıçağı çıkardım ve boğazına sapladım korkuyla. Adam elimden kayıp yere düşerken derin nefesler alıyordum hala. Burada şok geçiremezdim. Boynumu tuttum bırakması için. Boynumu kimse tutmasa da hissediyordum. Nefes almaya çalıştım korkuyla. "Sedat!" Dedi telaşla yeşim. İki adım geriledim. Yeşim'in bana koşan endişeli bedeni ile gözlerim karardı. Kolumda hissettim ellerini.

Ellerim boğazımdan çekilince derin bir nefes aldım. Kendimi mi boğuyordum?! Yere düştüm hızla. "Yüzüme bak sedat!" Dedi telaşla yeşim. Başımın altındaki yumuşak şey.. Yeşim'in bacağı. Saçlarımı okşayan el.. Yeşim'in eli. Yüzüme düşen yaş.. gözlerimi hızla açtım. Yeşim korkuyla ağlarken gözlerimiz kesişti. Sıkıca sarıldı bana. "Ağlama. Yine şok geçirdim. Hayatımı kurtardın yine." Dedim ve güldüm. "Özür dilerim.." diye fısıldadı ve sıkıca sardı beni. Bu koku.. lavanta. Çok güzel kokuyordu.

"Gidelim." Dedim konuyu değiştirmek ister gibi. Başını salladı. Yavaşça doğruldum. Elimi uzattım. Elimi tuttuğu zaman kaldırdım Yeşim'i. Kendime çektim. Gözyaşlarını sildim. "Bana 2 şey borçlusun." Dedi yeşim. Başımı salladım gülerek. "İçeriye girelim artık." Dedim. "Tamam. Elimi bırakma. Yine şok geçirirsin." Dedi yeşim ve elimi tuttu. Elini kavradım. İçeriye girdik birlikte. Neredeyse çoğu inmişti. Ağabeyim ve cem'e koşarak giden adamı vurdum. Yeşim de ateş ediyordu düşmanlara. "Sedat! Yeşim! Zincirler!" Diye bağırdı ağabeyim.

İkimizde zincirleri vurduk. Zincirler hızla koparken fatih cem'in üzerine yığıldı. O sırada arkasından onu izleyen ecrin'i fark ettim. Silahı ona doğrulttum. Vuracaktım onu. Herşeyin sorumlusu oydu. "Sedat!" Dedi ve önüme atladı yeşim. Yeşim'in koluna isabet eden kurşun ile kanım dondu. Kim vurmuştu? Yiğit.. Ona döndüm ve silahı ona doğrulttum. Tetiğe bastığım anda kurşun koluna isabet etti. Hızla ecrin'in kolunu tutup kaçarken Yeşim üzerime yığıldı. Sıkıca tuttum Yeşim'i. "Biz kazandık!" Dedi doruk bey.

"YEŞİM VURULDU!" Diye kükredim korkuyla. Doruk bey ve ağabeyimler hızla bana dönerken Yeşim'in baygın bedenini kucağıma aldım. "Gidiyoruz!" Diye bağırdı cem. Çıkışa doğru koştum. Herkes onun emrine itaat eder gibi koşarak çıktılar depodan. Arabaya ilerledim ve kapıyı açıp içine oturdum Yeşim'le. Kapıyı kapatıp bekledim. Ağabeyim ve cem fatih'i taşıyarak arka koltuğa koydular. Onu da tuttum. Ağabeyim ve cem arabaya bindiler ve hızla yola çıktık. Sırtımdaki silahı tek elimle çıkardım ve ayağımın ucuna koydum. İki kardeş acıdan baygındı. Biz tıp üzerinden mezun olmuştuk ama malzemeler olmadan elimizden hiçbirşey gelmezdi.

"Hşşt.. çocuklarım nasıl?!" Doruk bey'in endişeli sesi ile nabızlarını kontrol ettim. "Baygınlar.. fatih ağır yaralı. Bölge hastanesine götürüyoruz." Dedim ağabeyim düğmeye basınca. "Tamam." Dedi ve telsizden gelen ses kesildi. "Hızlı ol cem." Dedim Yeşim'e bakarken. Önüme atlamıştı. Benim kalbime isabet edecek olan mermi şuan kolundaydı. Bende yaralıydım.

Çatışma sırasında vurulmuştum. Hissetmediğim için sesimi çıkarmadım. "Yüzün beyazladı sedat iyimisin?" Dedi ağabeyim merakla. Karnımdaki yaranın üstüne Yeşim'i siper ettim. "İyiyim.. siz?" Dedim. "Çok şükür vurulmadık." Dedi cem. Derin bir nefes aldım. Onlar iyiydi. Hastanenin bahçesine daldık hızla. Arabadan çıktık. Ben Yeşim'i, ağabeyim ve cem ise fatih'i aldı. Acil bölümüne koştum kucağımdaki Yeşim ile. Yarayı çok fazla zorladığım için canım yanmaya başlamıştı. Gelen sedye'ye yatırdım Yeşim'i. Sonra fatih'i yatırdılar.