BUZDAN KALP 2 (gerçek hayat!) (Mafyanın aşkı.) -TAMAMLANDI-

54. (Karababa -I-)

     Furkan diğer arabaya yönelirken hiçbirşeyi umursamadan arabanın yanına koştum. Kapıyı açtım ve üzerine eğildim. Emniyet kemerini çıkardım. Kucağıma aldım hızla. Kolları iki yanından sarkarken endişe tüm bedenimi kaplamıştı. Tatlı kokusu beynime hücum ederken yere indirdim onu. Göğsüme yasladı ellerini. Dudaklarına yapışmak vardı da.. yapamazdım. Yüzünü kaldırdığı anda gözyaşlarımı görmemesi için sarıldım ona. O kadar korkmuştum ki.

Kollarını boynuma doladı. Cebine kağıdı koydum. Kokusunu içime çektim onun bana yaptığı gibi. Özlemiştim karımı. Daha ona sahip olduğum günün sabahında ölmüştüm. "Bırakma beni.." diye fısıldadı çaresizce. Gözlerimi kapattım acıyla. "Çok az kaldı.." diye fısıldadım. Duyduğum hıçkırık ile nefesim kesildi. "Böylesi daha güvenli.." dedim kalbime oturan ağırlıkla. Ona arkamı döndüm ve yürümeye başladım."Gitme.. fatih.." dedi ecrin çaresizce. Ellerimi ceplerime soktum sessizce ağlarken.

"Gitme!" Diye çığlık attığı zaman yumruklarımı sıktım. Görüş alanından kaybolduğumu anlayınca ağaca yaslandım ve kalbimi tuttum. Hıçkırıklarım ile bedenim sarsılırken furkan'a sarıldım. Bunu bekliyormuş gibi hızla karşılık verdi. "Dayanamıyorum Furkan.. içimden onu alıp götürmek geliyor. Ama yapamıyorum. Listedeki sonuncu herifi öldürmeden yapamam." Dedim hıçkırarak. Sırtımı sıvazladı.

"Çok az kaldı ağabey. Kavuşacaksın ona. Sadece listenin sonundaki pisliği temizle. Hızlı ilerliyorsun zaten." Dedi. Haklıydı. İç çektim. Ecrin'e döndüğümde bizimkileri fark ettim. Birşeyler konuşup arabaya bindiler ve uzaklaştılar. "Gidelim.." dedim acıyla. Başını salladı ve kolunu omzuma attı.

Dayanamıyordum artık..

Ecrin'den;

1 hafta sonra;

Bugün muayene günüydü. Arabadan çıktım. Hastaneye girdim elim karnımdayken. Onu çok özlüyordum. İç çektim. "Babacık gelemeyecek.." diye fısıldadım. Sedat elini omzuma koydu. Diğerleri kendi eşleri için gitmişti 1 saat önceden. Yürümeye başladım. Bizi aldıkları odaya girdim. Buradaydı bizimkiler. "Bakalım.." dedi doktor ve ekranı açtı. Karnımda dolaştırdı elindeki soğuk aygıtı. Fatih'in görmesini o kadar çok istiyordum ki.

İçeriye giren kişiye baktım. Kaşlarım havaya kalktı. Furkan.. hademe kılığında geldi ve elindeki suyu uzattı kadına. Kadın teşekkür etti ve suyu içti. Bardağı kenara koydu. Furkan bana göz kırptı ve dışarıya çıktı. Burada mı çalışıyordu? Anlamamıştım. Doktor başını tuttu ve anında yere yığıldı. "Hassiktir!" Dedi cem telaşla. "O.. furkan'dı.." dedi sedat. Vedat'ın yüzü bembeyaz kesildi. İçeriye dolan kahve kokusu ile kapıya döndüm. Oradaydı. Özlemle gözlerimden yaşlar akarken hepsi şaşkınca ona bakıyordu.

"Babacık geldi.." dedi ve kapıyı kapattı. Furkan kadını kenara çekerken bana ilerledi. "Fatih.. aşkım.." dedim büyük elini tutarken. "Fatih.." dedi cem pürüzlü sesiyle. Fatih onlara döndü ve sıkıca sarıldı hepsine. "Çok özledim sizleri.. ama zamanım kısıtlı.. bebeğimizi görmek için geldim." Dedi ve bana döndü fatih. Yanıma oturdu ve elimi tuttu. Turuncu saçlarını okşadım özlemle.

Filiz doktorun oturduğu koltuğa oturdu. Bir elini düğmelere, diğerini ise aygıtın üzerine koydu. "Bakın.. burada.." dedi karartıyı gösterirken. Filiz çocuk doktoruydu. İşini bırakmıştı vedat'la evlenince. Fatih elime öpücükler konuduryordu ağlarken. Boştaki elini kendime çektim ve öpücük kondurdum eline. "Efecan.." dedi pürüzlü sesiyle.

"Oğlumuz.." dedim mavi gözlerine bakarak. Hıçkırdı ve bana sarıldı. Boynuna doladım kollarımı. "Çok özledim seni.." diye fısıldadı. "Bende seni çok özledim aşkım.." dedim titreyen sesimle. Geriye çekildim ve özlediğim dudaklarını öpmeye başladım. Hemen karşılık verirken elimi yanağına koydum. Zamanı kısıtlıydı. Yavaşça ayrıldım.