BUZDAN KALP 2 (gerçek hayat!) (Mafyanın aşkı.) -TAMAMLANDI-

59. (İlişki dersi.)

     
        Parmağındaki yüzüğün yerinde olmadığını görünce nefes almaya çalıştım. "Neden vurdun ecrin?!" Dedi vedat sinirle. "Boynundakini.. o kadın mı yaptı?" Dedim zorlukla. Hıçkırıklarım bedenimi sarsarken gerçekler yüzüme çarpıyordu. Yutkundu ve yanındaki aynaya baktı. Küfür savurdu hızla. Herkes benim baktığım morluğu görünce afalladı. Ellerim titriyordu. Boynundaki morartı beni aldattığını gösteriyordu.

Bana döndü yavaşça. "Evet.." dedi sakince. Boğazımdaki yumru genişlerken kalbimin durmasını diledim.. veya beynimin bir anda kendiliğinden patlamasını.. "Neden?" Diye fısıldadım. "İhtiyaç.." dedi ve sıkıntıyla derin bir nefes aldı. Kaşlarımı kaldırdım çaresizce. Diyecek sözüm yoktu ona. "İhtiyacın vars-" "Sana mı söyleyecektim?! Ecrin! Fark ettiysen seninle ilk defa bu kadar uzun konuşuyorum!" Diye bağırdı. İrkildim.

Haklıydı. Ama ben evlilik nasıl olurdu bilmiyordum ki. Ellerimi birbirine kenetledim. Cesarete ihtiyacım vardı. Diyecek hiçbirşey bulamıyordum. "Özür dilerim.." diyebildim sadece. Yüz ifadesi anında ciddiyete büründü. Öylece baktı bana. Sadece baktım onun mavi dalgalarına. Birşey söyleyecek gibi oldu. Aniden durdu. "Furkan uyuyor olmalı.." dedi sakince. Beni aldattığı için ona kırgındım.

Başımı salladım. "Senin de uyumuş olman gerekiyordu.." dedi ve derin bir nefes aldı. Konu bulmaya çalışıyordu.. benimle konuşmaya.. İç çektim. "Seni bekledim." Dedim ve ellerimi arkamda birleştirdim. Kaşlarını kaldırdı sağ taraftaki duvara bakarken. Duvarın taban ile birleştiği yere indirdi bakışını.. bana bir doğruyu söyleyecekti büyük ihtimalle çünkü ne zaman başka yöne baks- "Seni aldatmadım.. ceren'in planladığı birşeydi." Dedi hala yere bakarken. Düşüncelerim hızla dağıldı.

İçime dolan huzur ve rahatlama hissi ile gülümsedim şaşkınca. "Makyaj.. ve.." dedi ve t-şört'ünün içine sakladığı ipi çıkardı. İpin ucundaki.. yüzüğüydü! İpi hızla çekti. Kopan ipi yere attı ve yüzüğü parmağına taktı. Ona doğru adım attım sevinçle. Gözlerini kapattı ve yüzüklü elini kaldırdı. Yüzüm yavaşça düşerken konuştu. "Hatanı anlayana kadar yanıma yaklaşma ecrin.. seni erkenden affetmek istemiyorum." Dedi fatih. Çenem titrerken tekrar konuştu. "Git ecrin." Dedi.

Kızlar kolumdan tuttu ve birlikte yukarıya çıktık. Odaya girdik. Yerlerimize oturduk. "Ben hiçbirşey yapmadım ki!" Dedim keyifsizce. Esra elini alnına vurdu hızla. "Ecrin.. fatih senin kocan olduğu için ona da vakit ayırmalısın." Dedi hızla. "Ayırdım ya!" Dedim kaşlarımı çatarak. "Ayakta kavga etmek sayılmaz.." Dedi yeşim. "Ne yapacağım ki?" Dedim keyifsizce. "Onun yanına böyle sokul.." dedi Esra ve dibime girdi.

"Rahatsız olmasın?" Dedim tek kaşımı kaldırarak. "Olsun ayol!" Dedi Filiz gülerek. "Sonra konuş onunla.." dedi yeşim cilveli cilveli. "Nasıl konuşulacağını biliyorsun herhalde?" Dedi esra. "Naber dostum!" Dedim mutlulukla. Yeşim öksürmeye başladı hızla. Esra dondu kaldı. Filiz inanamıyormuş gibi bana baktı. "Ecrin.. arkadaş kelimesi artık sizin için geçerli değil." Dedi esra. "Neden? Bana küstü mü?" Dedim üzüntüyle. "Siz evlisiniz!" Dedi Filiz bıkmış bir halde.

"Evli kişiler karı-koca olarak anılır ya.." Dedi yeşim küçük bir çocuğa anlatır gibi. Başımı salladım. "İşte o anılmak ile kalmaz.." dedi başını hafifçe yukarıya kaldırırken. "Sen hiç koynuna girdin mi kız kocanın?" Dedi Filiz hızla. Düşündüm. "Evet! Sürekli!" Dedim. Esra rahatlamış gibi nefes aldı. "Uyurken hep böyle boynuna koyuyorum yüzümü.." dedim başımı ileride uzatarak.

"Kız o değil!" Dedi Filiz. Gülmeye başladı. Bu gülüş mutluluk gülüşü değildi. Daha çok.. sinirle gülüyordu. "Sana öğretmemiz lazım." Dedi esra 'yandık!' Der gibi. Şalının ucunu arkaya attı. "Kural 1! Kocanı her zaman karşıla." Dedi Filiz. Başımı salladım. "Yengem başını sallıyor ama sanki mavi ekran vermiş.." dedi yeşim yüzüme umutsuzca bakarken.