BUZDAN KALP 2 (gerçek hayat!) (Mafyanın aşkı.) -TAMAMLANDI-

12. (şok.)

    
     "Ecrin daha 20'lerindeydi sanırım." Dedi babam emin olmaya çalışır gibi. "O kaçırılma olayı ecrin'e aitti. Bir anda önümden kaybolunca yapacağımı şaşırmıştım. Sonra bana kendi ayaklarıyla gelince konuyu kenara kaldırmıştım. Meğerse yiğit ecrin'e seninle alakalı emir vermiş. Benim kızını kaçırdığımı sanıyor. Ecrin 2 yıldır bu numaranın içinde." Dedi babam ben yutkunmaya çalışırken. "Yani.." dedim ve sustum. Konuşamıyordum. "Yani yiğit her an ecrin'i almaya gelebilir. Veya ecrin seni öldürmeye kalkabilir. Tetikte ol." Dedi babam ve duraksadı. "Bu arada yeşim oraya geliyor. İyi şanslar." Dedi ve telefonu kapattı.

Geriye doğru yığıldım. Cem ve vedat korkuyla kollarımdan tuttular. Beni doğrulttular. "Ne oldu?" Dedi sedat endişe ile. "Depo'yu kapatıp kilitle." Diye fısıldadım. Sedat sürgülü kapıyı gürültü ile kapattı ve kilidi kapattı. Anahtarı cebine koydu bana ilerlerken. Beni yürüttüler ve içeriye girdik. Koltuğa oturdum. Cem yanıma sedat ve vedat karşıma geçti.

"Ne oldu?" Dedi cem. "Ecrin aramıza sızmış bir ajanmış." Diye fısıldadım sehpanın üstündeki süse bakarken. "Ne?" Dedi vedat korkuyla. Herşeyi anlattım onlara. En başından beri. Ecrin ile olan arkadaşlığımızı.. yaşadıklarımızı.. Babamın bana anlattıklarını.. herşeyi.

"Babası farklıymış." Dedi sedat fısıltıyla. "Ağabey?" Yeşim'in sesini duyunca kapıya döndüm. Yüzündeki endişeli bakış ile doğruldum. Ona doğru ilerledim. Kollarımı iki yana açtım. Koştu ve hızla sarıldı bana. Bende beline sarıldım. "Ecrin abla.." dedi ve durdu. "Beni kandırdı. Böyle birşeyi bekliyordum. Ama sadece tahmin ediyordum. Gerçek olacağını bilemezdim." Dedim duvara bakarken. "Bunlar kim?" Dedi yeşim dikkatimi dağıtmak için.

"Kusura bakma. Tanıştırayım. Bu cem." Dedim cem'i gösterip. Cem kafa selamı verdi. Sedat biz sarılırken mutfağa gitmişti. "Bu vedat." Dedim vedat'ı gösterip. Vedat elini kaldırdı yavaşça. "Sedat'ta mutfakta." Dedim ve geriye çekildim. "Sedat kaçtı gibi.." dedi cem gülerek. Sedat saf bir çocuktu aslında. Fazla saf.. "Ben su içeceğim. Bir ihtiyacı olan varsa seslensin bana." Dedi ve mutfağa ilerledi. Koltuğa oturdum. "Nereden geliyor böyle?" Dedi vedat gözlerini kısıp mutfak kapısına bakarken. "Amerika'dan. Okulunu bitirmiş sonunda. Başıma geldi." Dedim ve geriye yaslandım.

Yeşim çok zeki olduğu için onu hızlı bir şekilde mezun etmişlerdi. "Senden 4 yaş küçük değil mi?" Dedi cem. "Çatlak ama çok zeki." Dedim. Mutfaktan gelen sert tokat sesiyle ayağa fırladım. "Sen kim oluyorsun he!" Yeşim'in çığlığı ile mutfağa daldım. Sedat bir eli yanağında, diğer eliyle havluyu sıkıca tutmuş korkuyla Yeşim'e bakıyordu. "Ne oldu burada?" Dedim sinirle. "Üstüme suyu döktüğü yetmezmiş gibi birde silmeye çalıştı!" Dedi yeşim sinirle. "Tokat mı attın?" Dedi vedat ve hızla sedat'ın yanına ilerledi. Sedat şokta gibiydi.

"Yeşim vurmana gerek yoktu! O söz dinler." Dedim ve bende sedat'ın yanına ilerledim. Mavi gözleri hafifçe açılmış, dudakları şaşkınlıkla aralanmıştı. Sedat küçük bir çocuk gibiydi. Benimle aynı yaştaydı sedat. Ama sanki 10 yaşındaki bir çocuk gibiydi. Ciddi olduğu zamanlar korkutucu olurdu ama sakin olduğu zamanlar.. "Sedat karşındaki annem veya babam değil!" Dedi ve parmaklarını şıklattı gözünün önünde. Kötü bir geçmişleri olmalıydı. Sedat'ın gözleri dolarken Yeşim'in kolunu tutup mutfaktan dışarıya çıkardım.

İçeriye geri girmeye çalıştı. Kolunu tutup duvara attım onu. "Görmem lazım ağabey! Çekil!" Dedi ve tekrar bana ilerledi. "Neden vurdun?" Dedim sinirle. "Göğsüme döküldü su fark ettiysen. Birde üstüne üstlük silmeye kalktı!" Dedi ve kollarını çaprazladı. "Sedat gözlerime bak!" Cem'in sesiyle yumruklarımı sıktım. Mutfağı gösterdim ve dişlerimin arasından konuştum. "O çocuk göründüğü gibi değil. O geçmişte yaşamış olduğu olay ile 10 yaşındaki çocuktan farksız. Tam olarak ona ne olduğunu bilmiyorum. Ama vurmadan önce uyarmalıydın!" Dedim sinirle. Yeşim dondu kaldı.