BUZDAN KALP 2 (gerçek hayat!) (Mafyanın aşkı.) -TAMAMLANDI-

77. (Olayın orta başlangıcı..)

-Olaydan kısa bir görüntü medyada var.. Müzik bölüm ile çok uyumlu.. tavsiyemdir. ❤ İyi okumalar canlarım..

Birkaç gün sonra;

"Ecrin.. yapma.." dedi fatih uyarır gibi. Gülümsemem genişledi. Eteğimin ucunu bıraktım. "Kocam değil misin?" Dedim cilveli cilveli. "Öyleyim tabi.." dedi gururla. Güldük aynı anda. "Geliyorum bekle." Dedi. Heyecanla başımı salladım. Üzerime çeki düzen verdim telaşla. Yatağa oturdum. Kapıdan gelen ses ile sırıttım. "Ben geldiim.." dedi fısıldayarak. "Hoşgeldiin.." dedim bende fısıltısına karşılık verirken.

Fısıldamamızın sebebi gecenin bir yarısı olmasıydı. Çoğu hasta uyuyordu. Kapıyı kapattığı anda iç çektim. Yanıma yaklaştı karizmatik bir gülümseme ile. Eriyordum. Hayran hayran onun gözlüğünü çıkartmasını, ardından üzerindekilerden kurtulmasını izledim. Sadece boxeri vardı üzerinde. Yatağa yattı. Yanına uzandım heyecanla.

Göğsüne yaslandım. Kalp atışlarını dinledim huzurla. Sessizlik. Konuşacak onca şey varken susmak.. bizim en çok buna ihtiyacımız vardı sanırım. Bebeklerim hakkında konuşmadık.. geleceğimiz hakkında konuşmadık ve.. oğlumuz hakkında konuşmadık. Sadece sessizliğin bizi içine çekmesini bekledik. "Sana söylemek isterdim.. herşeyi." diye fısıldadı. Ne demişti? Koluma batan şey ile irkildim. Bedenim kaskatı kesildi. Başımı göğsüne yasladı boştaki eliyle. Bedeni sarsılıyordu hıçkırıkları ile. Başımı kaldırdım güçlükle.

Mavi gözleri parlıyordu. En son görebildiğim o mavi gözleri..

Pişmanlık ile parlıyordu..

Sabah;

Yavaşça doğruldum. Sızlayan koluma indirdim gözlerimi. Aklıma dank etti. Fatih! Etrafıma baktım telaşla. Yoktu.. yataktan fırladım. Yerdeki kartı alıp koşmaya başladım. Kapıya bastım kartı. Gidemezdi! Beni bırakamazdı! Koridora fırladım. İçimdeki hissi dinleyerek koşmaya başladım. Çıplak ayaklarım, üzerimdeki beyaz elbiseme rağmen hızlandım. Eğer bağırsaydım birileri peşime düşebilirdi.

Hastaneden çıktım. Yola çıktım. Sağa döndüm. İçimdeki hissi dinliyordum. 'Sana söylemek isterdim.. herşeyi..' kulağımda çınlayan sesi ile hızlandım. Sola döndüm. Depo vardı ormanın içinde. Toprağa sertçe çarpan ayaklarımın zedelenmesi umrumda bile değildi. Kapısı açık olan depoya daldım.

Gördüğüm görüntü ile yutkunamadım. Fatih.. bir adamın derisini yüzüyordu keyifle. Adam çığlıklarla çırpınırken fatih keyifle gülüyordu. Öğürdüm. Kusacaktım! Fatih hızla bana döndü. Elimi ağzıma kapattım. Fatih'in gözleri ardına kadar açıldı. Elindeki bıçak düştü yere. Elimdeki kartı gördüğü anda kaskatı kesildi. Benim kocam.. çok iğrenç bir iş yapıyordu! Mafyalığa geri dönmüştü. Bana verdiği sözü tutmamıştı. Gözlerim doldu. Geriye doğru adım attım. Aklıma bana verdiği sözü geldi. 'Bu işleri bırakacağıma, sen buradan çıktığın zaman sen ve oğlumuz ile sakin bir hayat yaşayacağıma dair söz veriyorum sana bebeğim.."

Fatih ayağa kalktı. Bana bedenini tamamen döndürdüğü anda öğürdüm tekrar. Bedeni kan içindeydi! O an.. o an kenardaki ceset yığını çekti dikkatimi. Cem, vedat ve sedat burada değillerdi. Kendi başına mı yapıyordu bu vahşeti?! "Ecrin.. sakin ol.. açıklayabilirim.." dedi fatih tetikteyken. Benim kaçmamı istemiyor gibiydi.

Bana verdiği sözü tutmayan bir adamdı o. Ona güvenemezdim. Geriye dönüp koşmaya başladım. "Ecrin!" Diye kükredi. Durmadım. Koştukça koştum. Durmadım. Duramazdım. Eğer durursam beni yalanlar ile kandırırdı. Ben ise.. ben ise bir aptal gibi inanırdım ona! Çünkü ona aşıktım! Asfalt yola çıktım. Durmadım. Bıkmadan, usanmadan koştum. Pazar alanı! Beni bulamazdı burada!