BUZDAN KALP 2 (gerçek hayat!) (Mafyanın aşkı.) -TAMAMLANDI-

68. (Ayrılık.)

-İçimden bölüm atmak geldi.. 😁

    Diğerleri bana yapmamı söylerken ben korkudan titriyordum. Onu öldürebilirdim. Evet bıçak atabilir, silah kullanabilirdim. Ama iş fatih'e geldiği anda kaskatı kesiliyor, bedenim aniden şoktaymışçasına titriyordu. Sadece elimdeki bıçakları fatih'e fırlatmam gerekiyordu. Bir anda ölümü canlandı gözümün önünde. Korkum ikiye katlandı. Ardından beni hayata bağlayan adamımın sesini duydum.

"Prenses.. ben sana güveniyorum." Dedi fatih huzurla. Nasıl bu kadar huzurlu olabiliyordu? Her defasında ölüme atlayan adama baktım. Korkmuyordu. Aksine çok istiyordu. "Sana zarar veremem artık." Dedim çaresizce. Aklına gelmiş olmalıydı. Sadece birbirimize baktık. Özür diliyordum her saniyesinde.. bana dedi ki..

"Ceren ile yattım.." Dedi bir anda. Bedenim sinirle kasılırken herkes afallamıştı. O.. yoksa.. o kadınla.. yatmış mıydı gerçekten?! Yücel "Hassiktir!" Dediği anda aklıma gelen görüntü ile elimdeki bıçağı fırlattım çığlık atarak. Omzunun iki parmak üzerine saplanan bıçak bile beni sakinleştiremiyordu. "Çok güzeldi." Dedi fatih. Öldürecektim ben bu fatih'i! Bıçağı fırlattım tekrar. Şaşkınlık nidası duyuldu odadan.

İki parmağının arasına saplanmıştı bıçak. Fatih güldü keyifle. Benden başkasının olamazdı fatih! "Sen benimsin!" Diye çığlık attım. Son bıçağı fırlattım. Bana yetmemişti! Öldürecektim kesinlikle fatih'i! Sinirle nefes alırken belimdeki silahımı çıkarttım. Fatih'e doğrulttum. Yeşim ve filiz'in çığlığını duysam da umursamadım. "Hani aldatmamıştın beni?" Dedim gözüm seyirirken. "HANİ BİR OYUNDU O ALDATMA OLAYI!" Diye çığlık attım. Bana oyun olduğunu söylemişti!

"1 yıl öncede kaldı." Dedi fatih sakince. Bu.. bir.. oyundu. Bana oyun oynuyordu tekrar. "Kalmadı.." Dedim kırgınlıkla. Silahımı fatih'in önüne attım. Oyunu çok iyi oynardım. Fatih bıçaklardan uzaklaştı yavaşça. "Senin bedenine benden başkası dokundu mu?" Diye sordum emin olmak için. Fatih gözlerini sıkıntıyla kapattı. "Sana ihtiyacım olduğu zamanda yanımda yoktun." Dedi. Bir anlık nefesim kesildi.

Parmağımdaki yüzüğü çıkartırken acı çekiyordum. Oyun da olsa acı çekiyordum. Onun önüne attım yüzüğü. Ayağına çarptı yüzük. Fatih şaşkınlıkla başını kaldırdı. "Bitti." Dedim acıyla. Herkes afallamıştı. "Yoruldum." Diye ekledim. Fatih bir anda elini uzattı bana. Bir adım attı. "Ecrin.. ben.." dedi şaşkınlıkla. Oyunumu sürdürdüm.

"Bir süre ayrı kalmalıyız. Seninle.." dedim acıyla. "Hayır." Dedi fatih. Yerdeki yüzüğü aldı. "Üzgünüm." Dedim. Büyük elleri titriyordu. "Sadece oyun bitsin diye.." diye fısıldadı fatih çaresizce. Tahminim doğru çıkmıştı. "Oyun gibi bu ilişki de bitti fatih." Dedim. Yenilmişlikle gözlerini kapattı. Bu hali daha çok canımı yaktı. Dayanamadan; "Ödeştik." Dedim. Herkes 2. şok ile sarsıldı. Yüzüğü aldım.

Parmağıma taktım. "Sende beni üzdün daha demin." Dedim kollarımı çaprazlarken. Fatih gözlerini araladı. Mavileri kırgınlığa büründü yavaşça. "Şaka?" Dedi kaşlarını kaldırarak. Keyifle başımı salladım. "Siktir git lan.. böyle şaka mı olur?!" Diye kükredi fatih. "Şakaydı." Dedim gergince. Bu işin sonu kötüye gidiyordu. İçimdeki kötü his 'buydu!' dediği sırada o sözleri duydum.

"Asıl şimdi bitti." Dedi fatih. Salonu terk etti. Öylece kaldım kahverengi büyük salonda. Herşey durdu bir anda. Nefesim kesildi. Ben sadece ödeşmek istemiştim. Bitmiş miydi herşey? Nasıl biterdi? Şaka yapmıştım. Neden kimse gülmemişti? Herkes neden acıyarak bakıyordu bana? Çaresizce konuştum. "Ben birşey yapmadım.." diye fısıldadım.

"Yenge.. Eve gidelim." Dedi yeşim. Dalgınca başımı salladım. Beni affederdi.. kıyamazdı bana..

1 hafta sonra;