~Zor Aşk~

38- Tek bildiğim onun hakkında hiçbir şey bilmediğim...

Herkese yeniden merhaba!

İyi okumalar

Vote atmayı ve yorum bırakmayı unutmayın

Bulut'tan

Garson latteleri getirince artık sabrım kalmamıştı.
-"Anlat artık!"
Nefes alıp kahvesini yudumladı.
-" Bak, Ekin'in çocukluğundan gelen sorunları vardı. Mesela asla düzgün bir aileye sahip olmamıştı. Bu sorunlar gitgide göz ardı edilemeyecek kadar büyüyünce de insanlara zarar vermeye başladı. Yıllar geçtikçe yeterli maddi güce ulaşmıştı. Kirli işlere bulaşmıştı. Artık polis veya herhangibi korkusu kalmayınca iyice delirdi. İnsanları gözünü kırpmadan öldürüyor, kullanıyordu. Sahip olduğu tek kişi kız kardeşiydi. Ekin'i tedavi olmaya ikna etmek için çok zorladı. Çok uğraştı. Onun düzeleceğini sandı. Ama Ekin asla düzelmedi. Sadece düzelmiş gibi göründü."

Şok içinde onu dinliyordum. Ekin'in kardeşi mi vardı? Peki neredeydi? Bana neden hiç bahsetmemişti?
-"Kardeşi Ekin için çok çabaladı. Ama artık Ekin durdurulamaz konuma gelmişti. Kardeşi Ekin yüzünden intihar etti. O ölünce Ekin boşluğa düştü. Tedavi olmak için Amerika'ya gitti. O sandığından çok daha tehlikeli birisi kumsal. Orada psikopati tehşisi konulsa da Ekin tam olarak hiçbir hastalığın kriterlerine uymuyordu. Doktorları şaşırtıyordu. Sinirlenince kendini tutamıyordu. Bipolar gibi daha bir sürü hastalığın belirtilerini daha taşıyordu."

Yüzüm nasıl bir hal aldıysa Kerem bana iyi olup olmadığımı sordu. Başımı sallayıp kahvemi yudumladım.
-"De-devam et"
-"Bak psikopati hastalarının tipik özellikleri yaptığı bir şeyden asla pişman olmamasıdır."
-"Ama Ekin oldu. Eminim. Ben kendi gözlerimle gördüm!"
-"Hayır! Olmadı. Sadece senin öyle görmeni sağladı. Bak bu da bir diğer özellikleri. Çok iyi rol yaparlar. Asla açık vermezler. Pişman olmazlar ama oyuncaklarını kaybetmemek için gerektiği zaman pişmam olmuş gibi gözükürler. Ama zamanı geldiğinde sana önceden yaptıklarını tekrar yapmaktan çekinmezler." Gözlerini arsızca üzerimde gezdirdi. "Gördüğüm kadarıyla  kaçmışsın."
-"Nerden anladın?"
-"Üzerine mont bile almadan bu havada ev kıyafetleriylesin. Çaresizce bir banka oturmuştun."

Haklıydı. Başımı salladım.
-"Yani?"
-"Ekin seni bulunca sence sana ne yapacak?" 
Kızacak. Bağıracak, belki de ceza verecek. Bunun hakkında onunla konuşmak istemiyordum.
"Muhtemeler ceza verir değil mi?
Bak işte! Bu da bir diğer özellik. Çevresindekileri elinde tutmak için onarı korkuyla yönetir. İlişkileri güvene ve sevgiye dayalı değil korkuya dayalıdır.-"
-"Yeter! Ben daha fazlasını duymak istemiyorum. Bunu bana niye yapıyorsun?"
-"Sadece seninle anlaşmak istiyorum."
-"Ne anlaşması?"
-"Hiç içinde Ekin'e karşı bir öfke hisseymiyor musun? O sana onca şeyi yaptı ve bundan hiç pişmanlık duymadı. Hiç onun canını acıtmak istemedin mi?"

Bu aslında benimde cevabını bilmediğim bir soruydu. Bana yaptıklarını asla unutamamıştım. Derinlerde bir yerde intikam almak istememiş miydim hiç? İstemiştim.
-"Sadede gel."
-"Ekin'e onun oyuncağı olmadığını göstericeksin. Benimle iş birliği yap. Senin ona ait olmadığını göster ona. Canını acıt. İkimizde kârlı çıkalım. Ne dersin?"
Ne iş birliği? Ne olursa olsun ben bunu yapamazdım. Ekin cezasını kendisi çekmeliydi. Ben ona bedel ödetmeye kalkarsam iş çığrından çıkardı. Muhtemelen Ekin bunu sindiremez, bana tekrar zarar verirdi. Evet, verirdi. Kerem'in dedikleri gitgide daha mantıklı geliyordu. "Bak sana süre veriyorum. Oyunun sonunda kimse zarar görmeyecek. Sadece Ekin aşağlanmışlığı ve zayıflığı tadacak. Biraz düşün."
-"Üzgünüm. Ben bunu yapamam. Ben gitsem iyi olacak. Hem seninle görüşmem doğru değil."

  Toparlanırken Kerem bileğimi tuttu. Cebinden çıkarttığı bir kağıdı bana uzattı.
-"Numaram. Biraz düşün, fikrin değişirse ararsın"
-"Sanmıyorum. Hem benim telefonum yok zaten. İstesem de arayamam."
-"İstersen telefon verebilirim."
-"Hayır, ben kabul edemem zaten. Fikrimin değişeceğini de sanmıyorum. Ekin bana ne yapmış olursa olsun ben ona karşılık Vermem. Zaten istesem de veremem ya! O benim canımı benim onunkini yakamayacağım kadar çok yaktı. "