~Zor Aşk~

93 -Rüya Gibi & Yaralar

Herkese yeniden merhaba!

Vote atmayı, yorum bırakmayı ve beni takip etmeyi unutmayın

İyi okumalar

Bulut'tan

   Sabah uyandığımda Ekin işe gitmemişti. Hala yanımda yatıyordu bana sarılmış. Kalkmam ve her ne kadar istemesem de gelinlik almam lazımdı.

  Kıpırdanmamla Ekin'de gözlerini açtı.
-"Güzelim.."
Dedi bana ilk olarak. "Ne oldu? Uyusana."
Doğruldum.
-"Tekrar gelinlik almam lazım. Aslı'yla konuşacağım."
Sesim istemesem de inanılmaz neşesiz çıkıyordu.
O da kalktı.
-"Bulut, o gelinliği giyebilirsin. Ben dün sadece çok gergin olduğum için sana patladım."
-"Biliyorum. Sadece artık istemiyorum onu giymeyi."
Dedim ve yataktan kalkıp telefonumla  birlikte banyoya ilerledim.

  İşlerimi bitirip Aslı'yla konuşmuştum tekrar buluşmak için. Üzerimi giyip hazırlanıp aşağı indiğimde Ekin'in de mutfakta oturduğunu gördüm. Çıktığımı haber vermek istemiştim sadece.
-"Ben çıkıyorum."
Dedim. Hemen ayağa kalkıp yanıma geldi.
-"Bulut gerçekten yeni gelinlik almana gerek yok. Ben-"
Sözünü kestim.
-"Biliyorum Ekin ama artık o gelinlik o kadar güzel gelmiyor. Sorun değil."
Gitmek isterken yine tuttu.
-"Onu giymeni istiyorum. Gerçekten çok güzeldin."
-"Ekin. Gerçekten sorum değil. Başka bir tane alırım biter."
Dedim. Bu sefer bir şey diyememişti ve bende sakince evden çıktım.

    Bu sefer öyle defalarca gelinlik denemek istememiştim. Sadece bir tane seçmiştim hemen ve onu deneyip almıştım. Kayık yaka, kolları tül, bele kadar oturan normal bir gelinlik almıştım. Hemen gelinlik için ölçüleri aldılar ve ilk prova için yarın gelmemi söylediler.

  Aslı'yla ayrılırken Hakan'la konuşuyordum. Beni mihraba götürecek bir babam olmadığı için bunu Hakan yapacaktı. Aslı ve Poyraz ise nikah şahitlerimiz olacaklardı.

  Düğüne olan tüm hevesimin kaçması çok kötüydü. Mutsuz olmak istemiyordum ama kendimi tamamen başkaları için yapılmış bir düğünde süs bebek gibi görüyordum. Yani kendi düğünüm gibi değildi pek. Ama yine de mutlu olmalıydım. Evleniyorduk. Artık bir aile olacaktık.

   İşlerim bitip eve döndüğümde yine akşam üzeriydi. Kapıyı açıp şöyle bir baktım Ekin evde mi diye ve yukarı çıktım. Görünürde yoktu. Nedense bu rahatlamama sebep olmuştu. Üzerimi değiştirip aşağı indim. Fıstık Ezme'siyle oynadım biraz ve mutfağa geçtim. Acıkmıştım. Basit olsun diye makarna yapmaya karar verdim.

  Makarnaları pişmeye bıraktıktan sonra biraz dinlenmek için koltuğa giderken karşıma Ekin çıktı.
-"Sen ne zaman geldin?"
Diye sordum. Sesini duymamıştım.
-"Hep evdeydim."
Dedi bana karşılık olarak.
'Hmm" gibi bir ses çıkartıp koltuğa uzandım. Hala soğuktum ama istemli olarak yapmıyordum. İçimden gelmiyordu sadece.

Bir anda önümde diz çöktü.
-"Yarın evlenelim." Dedi heyecanla. Bir anlık şaşkınlıkla ağzımdan "hı?" Çıkmıştı. "Yarın evlenelim. Yeni yaptırdığım ev vardı hatırlıyor musun? Onun bahçesinde. İstediğimiz birkaç kişiyle birlikte."
Yattığım yerden istemsizce kalkmıştım.
-"Ekin sem iyi misin?"
Başını sallayıp ellerimi tuttu.
-"Hiçbir şey senden daha önemli değil. Bu bizim düğünümüz ve sen nasıl istiyorsan öyle olacak. Kimseye gösteriş yapmayacağız. İstediğini giyebileceksin, sürekli diken üzerinde  olmayacaksın, saçma sapan sorular sorulmayacak. Nasıl istiyorsan öyle olacak."
Bütün bunlar gerçek miydi?
-"Sen ciddi misin?"
Dedim şaşkınlıkla.
-"Çok ciddiyim."
Diyip cevabımı beklercesine sustu.
bir anda kendimi tutamayıp gülmeye başladım ve dudaklarına kapandım. O da hemen bana karşılık verip beni altına aldı. Deli gibi öpüşürken bana "seni seviyorum" diyip duruyordu.